Sygnały akustyczne z głośnika

Sygnały akustyczne z głośnika są odbierane przez mikrofon, a następnie analizator który na taśmie papieru przesuwającego się z jednostajną prędkością zapisuje przebieg poziomu ciśnienia akustycznego w funkcji czasu. Wzajemna odległość r między głośnikiem a mikrofonem powinna być tak dobrana, aby mikrofon odbierał przede wszystkim fale odbite, a więc powinien być zachowany warunek r > r_g (program uprawnienia budowlane na komputer).

W celu zarejestrowania długości czasu pogłosu, w pomieszczeniu badanym wytwarza się rozproszone pole dźwiękowe i w stanie ustalonym tego pola wyłącza się generator, a na przesuwającej się taśmie zapisuje przebieg krzywej zaniku poziomu ciśnienia akustycznego. Pomiary przeprowadza się dla kolejnych częstotliwości tercjowych lub oktawowych, w zakresie od 50 do 5000 Hz (lub więcej). W celu ograniczenia wpływu zakłóceń, poszczególne sygnały odbiera się przez odpowiadający danej częstotliwości filtr analizatora pasmowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Pomiary odpowiadające danej częstotliwości powtarza się co najmniej trzykrotnie, obliczając dla każdej z nich średnią arytmetyczną.

Poszczególne krzywe zaniku aproksymuje się do linii prostej pochylonej. Należy przy tym pamiętać, że poziom wytwarzanych sygnałów powinien być duży, tym większy, im większy jest poziom zakłóceń występujących w danym pomieszczeniu (uprawnienia budowlane). Zwykle przyjmuje się, że poziom sygnału powinien być większy od poziomu zakłóceń co najmniej o 35 dB.

Pomiary rozprzestrzeniania dźwięku w pomieszczeniu zamkniętym wykonuje się w celu zbadania rozkładu pola akustycznego wewnątrz tego pomieszczenia. W przypadku pojedynczego źródła dźwięku wyznacza się w najbliższym otoczeniu tego źródła siatkę punktów oddalonych jeden od drugiego o jeden metr (program egzamin ustny).

Wyniki pomiarów

Następnie kolejno wykonuje się pomiary poziomu dźwięku w każdym z tych punktów i na podstawie uzyskanych wyników wykreśla krzywe jednakowego poziomu dźwięku, tzw. krzywe izojoniczne. Siatkę takich krzywych wykonuje się (w razie potrzeby) dla całego badanego pomieszczenia. W przypadku niedużych pomieszczeń, w których jest możliwe wystąpienie rezonansu między częstotliwością drgań własnych pomieszczenia a podstawową częstotliwością źródła hałasu, siatka punktów powinna być gęstsza lub też rejestrowanie zmian poziomu dźwięku przeprowadza się w sposób ciągły, przesuwając mikrofon ruchem jednostajnym wzdłuż wyznaczonych poprzednio prostych (opinie o programie).

Wyniki pomiarów rozprzestrzeniania się dźwięku wytwarzanego przez sześciocylindrowy silnik wysokoprężny ustawiony wewnątrz pomieszczenia hamowni. Jak widać z rysunku, miejsca, w których krzywe izofoniczne występują gęściej, świadczą o intensywniejszym narastaniu dźwięku, a więc o istnieniu wyraźnych skupionych źródeł hałasu (segregator aktów prawnych).

Jedno takie miejsce obserwuje się po lewej stronie silnika, na wysokości wlotu do rury ssawnej, oraz dwa po prawej stronie, na zagięciu kolektora wydechowego i na wejściu zakończenia tego kolektora pod podłogę. W kierunku ku ścianom pomieszczenia poziom hałasu maleje, a poszczególne krzywe izofoniczne (izofony), zwłaszcza 102 dB (w głębi) oraz 106 i 107 (wzdłuż prawej ściany), przebiegają dosyć nieregularnie, co świadczy o oddziaływaniu ścian oraz przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniu na przebieg tych izofon (promocja 3 w 1).

Znajomość charakteru rozprzestrzeniania się hałasu pozwala wybrać miejsce do pomiarów widma hałasu. W przypadku większych pomieszczeń pomiary rozprzestrzeniania się dźwięku, można wykonywać wzdłuż dwóch głównych osi przechodzących przez dane pojedyncze źródło, rejestrując zmiany poziomu dźwięku jak poprzednio, w określonych punktach znajdujących się na jednej z osi, lub też rejestrując w sposób ciągły wymienione zmiany przy zastosowaniu pisaka. Na podstawie wyników tych pomiarów można wykreślić krzywą zaniku energii dźwiękowej w funkcji odległości od źródła.