System klasyfikacyjny

Nie wykluczone, że rozwój omawianej dziedziny będzie w przyszłości wymagać opracowania skali ocen jakości technologicznej budownictwa analogicznej do skali ocen jakości wyrobów. Na razie jest to przedwczesne, gdyż rozbudowanie skali ocen musi wypływać z naturalnych potrzeb i możliwości ustalenia odpowiednich kryteriów, które by odzwierciedlały bardzo zróżnicowane stany jakości, a jednocześnie stanowiłyby wygodne „narzędzie" oceny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do oceny poziomu jakości wyrobów stosuje się zwykle dziesięć klas odpowiadających uprzednio omówionej skali jakości. System klasyfikacyjny obejmuje dziesięć jednakowych przedziałów cząstkowych równomiernie stopniowanych. Najlepszą jakość oznacza klasa 0, najgorszą zaś - klasa 9. Klasa 0 odpowiada stosowanej przez Biuro Znaku Jakości klasie oznaczonej znakiem jakości „Q“ (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W przybliżeniu można przyjąć, że 1 klasa jakości technologicznej odpowiada 1, 2 i 3 klasie jakości ogólnej wyrobów, 2 klasa jakości technologicznej odpowiada 4, 5 i 6 klasie jakości ogólnej, zaś 3 klasa jakości technologicznej odpowiada 7, 8 i 9 klasie ogólnej jakości. Przybliżenie to ogranicza klasyfikację do warunków i poziomu budownictwa krajowego (brak odpowiednika klasy 0 jakości ogólnej) (uprawnienia budowlane).

W celach porównawczych możliwe jest dokładne przetransformowanie przyjętego systemu oceny do systemu dziesięciu klas jakości ogólnej wyrobów. W tym przypadku poziom jakości technologicznej trzeba odnieść do poziomu największych osiągnięć światowych. Realność takiej klasyfikacji wymaga ustaleń międzynarodowych poprzedzonych odpowiednimi badaniami i ewentualnie w ich konsekwencji złagodzenia lub zaostrzenia kryteriów ustalonych w rozdziale czwartym (program egzamin ustny).

W zaproponowanym systemie trzech klas jakości każdej klasie można przypisać nazwę stanu jakości. Stany jakości technologicznej można też dostosować do systemu oceny jakości ogólnej wyrobów. W tym przypadku punkty krytyczne będą charakteryzować się liczbami 3,7 i 1,9 (opinie o programie).

Model oceny

Do prawidłowego określania poziomu jakości technologicznej projektów konstrukcyjnych budowli z prefabrykowanych elementów betonowych i żelbetowych jest konieczne:

1. ustalenie wymagań technologicznych aktualnych dla danego okresu realizacji obiektu,
2. szczegółowe rozeznanie warunków produkcyjnych, w których będą wytwarzane, transportowane i montowane prefabrykaty oraz dobra znajomość przebiegu procesów, operacji i czynności roboczych.
3. ustalenie odpowiedniego zestawu kryteriów, według których będzie dokonywana analiza poziomu jakości technologicznej,
4. przyjęcie lub opracowanie właściwej metody oceny (segregator aktów prawnych).

Ten podstawowy ogólny model oceny może być rozbudowany i korygowany w dostosowaniu do potrzeb, posiadanych informacji oraz zakresu i rodzaju analizy technologiczności. Obecne wymagania technologiczne zostały już szczegółowo omówione (rozdz. 2). Mają one charakter zbiorczy i odnoszą się do przeciętnych warunków i potrzeb. Wymagania te nie są i nie mogą być niezmienne w czasie m.in. ze względu na zwiększającą się z upływem czasu doskonałość procesów roboczych i środków wytwarzania, zmiany w ogólnych zadaniach i możliwościach gospodarczych, a także ze względu na coraz wyższe kwalifikacje robotników zatrudnionych przy wytwarzaniu, transporcie i montażu prefabrykatów. Dlatego też wszystkie wymagania powinny być każdorazowo odpowiednio przystosowane do konkretnych warunków.

Główne czynniki produkcyjne, które mają wpływ na wymagania w zakresie technologiczności projektów, to przede wszystkim:

1. wielkość zadań (długość serii produkcyjnej),
2. rodzaj środków produkcyjnych będących do dyspozycji jednostek produkcyjnych, transportowych i wykonawstwa budowlanego,
3. zasoby i kwalifikacje sił roboczych,
4. zasady organizacji produkcji i transportu elementów oraz wznoszenia budynków (promocja 3 w 1).

Długość serii produkcyjnej warunkuje głównie sposób ukształtowania elementów. Elementy występujące w budynkach sporadycznie powinny być tak kształtowane, aby nie były potrzebne kapitałochłonne urządzenia i aby można było je stosunkowo łatwo wykonać.