System typizacji elementów

System typizacji elementów jest oparty na zasadzie dostosowywania się do zróżnicowanych rozwiązań przestrzennych i funkcjonalno-użytkowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Obejmuje on typizację elementów konstrukcyjnych szkieletu nośnego, przekryć płaskich i więźby dachowej.

W Wielkiej Brytanii najczęściej spotykany w budownictwie wiejskim jest system typizacji elementów. Umożliwia on realizację wymaganych rozwiązań przestrzennych, dostosowanych do zróżnicowanych programów funkcjonalno-użytkowych. Niekiedy występują również systemy typizacji budynków, zwłaszcza mieszkalnych (np. system Dorran), stosowane przez niektóre firmy budowlane (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W Stanach Zjednoczonych duży nacisk w typizacji budynków wiejskich, a zwłaszcza produkcyjnych, kładzie się na właściwe rozwiązanie funkcjonalne, mające na celu oszczędność pracy w trakcie eksploatacji. W dużym stopniu kładzie się również nacisk na skrócenie cyklu realizacji budynków, wznoszonych najczęściej przez pracowników danej fermy. Ten system budowy (gospodarczy) opiera się prawie wyłącznie na stosowaniu gotowych elementów, produkowanych przez przemysł budowlany.

Zarówno elementy konstrukcyjne, jak i wypełnienia ścienne oraz elementy wyposażenia są tak wykonane, że montaż ich podczas realizacji budynku może odbywać się przez niewykwalifikowanych robotników fermy. Troska o powszechne zmniejszenie pracochłonności spowodowała opracowanie narodowego projektu uproszczenia pracy w rolnictwie (the national farm work simplification project), opartego na pracach uniwersytetu Purdue (uprawnienia budowlane). Poszukiwania modeli pracooszczędnych sprowadzają się do dwóch różniących się typów budynków produkcyjnych:
a) pierwszy to wysoce specjalistyczny budynek nadający się tylko do jednego celu, np. hodowli bydła; zastosowanie tego rozwiązania może mieć miejsce jedynie w przypadkach ekonomicznie uzasadnionych, kiedy istnieje możliwość użycia intensywnych metod produkcyjnych i gdzie rozwiązanie funkcjonalne budynku wpływTa na wydajność oraz przyczynia się do dużych zysków, zezwalających na szybką amortyzację i zwrot kosztu inwestycji,
b) drugi typ to budynek do wielostronnego użytku, o konstrukcji umożliwiającej uniwersalne jego użytkowanie - od budynku inwentarskiego począwszy, a skończywszy na szopie na maszyny i narzędzia rolnicze.

Najnowsze doświadczenia

Pod względem konstrukcyjnym i materiałowym istnieje wiele rozwiązań elementów budowlanych (program egzamin ustny). Najczęściej stosowanymi materiałami jest drewno, stal i aluminium, co decyduje o lekkości rozwiązań budowlanych. Budynki są przeważnie szkieletowe,, a ściany i dach przeważnie kryte arkuszami blachy cynkowej lub aluminiowej, z ewentualną izolacją wełną mineralną. Z techno logii wykonawstwa wyeliminowano trudniejsze i pracochłonne proces np. przy węzłach połączeniowych, przez zastosowanie typowych złączy produkowanych fabrycznie. Wszystkie elementy budynku można zamówić na podstawie fabrycznych katalogów, a na budowie następuje jedynie montaż.

Beton stosowany jest przeważnie do utwardzenia wybiegów i posadzek oraz na fundamenty (opinie o programie). Stosowany jest on również do budowy zbiorników na gnojówkę itp.
Najnowsze doświadczenia amerykańskie wykazują, że w końcowym efekcie eksploatacyjnym budynki jednokondygnacjowe są tańsze i dogodniejsze w użytkowaniu w porównaniu z budynkami np. o poddaszach użytkowych, co jeszcze w większym stopniu korzystnie wpływa na typizację rozwiązań i powoduje obniżkę kosztów. Z uwagi na częstą zmienność programów i kierunków produkcji zależną od sytuacji gospodarczej, obecnie zanika stosowanie budynków „uniwersalnych”, które okazały się kosztowniejsze w eksploatacji. W tym zakresie zdecydowanie korzystniejszym rozwiązaniem okazały się budynki realizowane przy użyciu elementów umożliwiających demontaż budynku i jego przestawność zależnie od potrzeb (segregator aktów prawnych).

Większą część elementów używa się ponownie (wiązary, blacha do pokrycia dachu i ścian itp.), a brakujące - uzupełnia się. W ten sposób każdorazowo dostosowuje się funkcję budynku do jego przeznaczenia, a wykorzystując wiele elementów poprzednich, znakomicie obniża się koszty budowy w porównaniu z całkowicie nowym budynkiem. Próby stosowania budynków „uniwersalnych” wykazały w wielu przypadkach ich małą przydatność eksploatacyjną, a większe nakłady pracy w trakcie eksploatacji przy zmianie kierunków lub metod produkcji. Obecnie zostały one zaniechane (promocja 3 w 1).