Szacowania przepływu

W drodze bezpośredniej, tzn. bez szacowania przepływu. Dobór średnicy następuje tu przez porównanie dopuszczalnego obciążenia przewodu z obciążeniem rzeczywistym, które to obciążenia wyrażone są w umownych jednostkach jednostkach obciążenia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pierwsza z tych metod daje możliwość sprawdzenia podstawowych parametrów ruchu ścieków przy założeniu, że jest to ruch ustalony (bowiem tylko takie wzory używane są w praktyce). Jednakże obliczenia tą metodą są żmudne, nieprzejrzyste i nadają się w zasadzie do rozległych sieci. Metodę tę reprezentuje radziecki sposób obliczeń („sposób SNiP”). Druga z tych metod, metoda bezpośredniego doboru, charakteryzuje się szybkim obliczeniem i przydatnością także do małych instalacji; jest ona najpopularniejsza w świecie reprezentuje ją m.in. niemiecki sposób obliczeń („sposób DIN”), który uwzględnia także obciążenie sieci wodami opadowymi. Wadą metody bezpośredniej może się wydawać przyjmowanie wymiarów „na wiarę”, jednak biorąc pod uwagę, że metoda ta wynika z doświadczeń zbieranych przez wiele pokoleń można mieć do niej zaufanie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Najlepszym sposobem byłaby oczywiście metoda mieszana, która dając bezpośrednio wynik (średnicę), pozwala też sprawdzić warunki przepływu. W pewnym stopniu odpowiada tym postulatom sposób obliczeń stosowany w Wielkiej Brytanii oraz w pewnym sensie sposób SNiP(uprawnienia budowlane).

Trzy przytoczone sposoby obliczeń mogą dawać rozbieżne wyniki, ale przedstawione będą właśnie w celu porównania wyników. Należy podkreślić, że krajowe tradycje instalacyjne zbliżone są najbardziej do niemieckich, aczkolwiek podręczniki polskie podają niekiedy na pierwszym miejscu sposób radziecki.

Przewody odpływowe

W Polsce nie istnieje akt prawny, który by zobowiązywał, tak jak w innych krajach, do stosowania obliczeń konkretnym sposobem. Dało to asumpt do zaprezentowania także sposobu stosowanego w Wielkiej Brytanii, który charakteryzuje się szczególnie trafnym zrozumieniem roli, jaka powinna być nałożona na tzw. jednostkę obciążenia (program egzamin ustny). Oczywiste jest, że obciążenie sieci danym przyborem powinno zależeć nie tylko od chwilowego odpływu ścieków, lecz także od czasu trwania spływu ścieków z przyboru do sieci oraz od częstotliwości użycia przyboru i związanego z tym prawdopodobieństwa jednoczesnego odpływu z wielu przyborów.

Określanie przepływów wód deszczowych jest zagadnieniem znacznie mniej skomplikowanym niż dla ścieków bytowo-gospodarczych (opinie o programie). Jednostki obciążenia DU odpowiadają tu m.in. przewidywanej częstotliwości użycia przyboru. Piony i przewody odpływowe (również podejścia i odgałęzienia) mogą być zwymiarowane przez porównanie obciążenia z obciążeniem dopuszczalnym. Należy podkreślić, że pion zwymiarowany w ten sposób nie wymaga wentylacji odciążającej, natomiast dopuszczalne obciążenie podejść i odgałęzień mniejszych średnic odpowiada przepływowi pełnym przekrojem, więc wentylacja będzie wymagana (segregator aktów prawnych).

Na ogół dobranie następnej większej średnicy pozwala uniknąć wentylacji. Dopuszczalne obciążenia przewodów odpływowych większych średnic (od 100 mm wzwyż) odpowiada przepływowi wypełniającemu przekrój częściowo, przy czym pozostała część przekroju wystarcza do przewietrzania sieci. W specjalnych przypadkach szczytowe obciążenie oblicza się uwzględniając dodatkowo odpływy niezmienne w czasie, np. z pomieszczenia natrysków zbiorowych.

W tym celu obciążenie odpływami zmiennymi, wyrażone sumą jednostek obciążenia, podaje się w litrach na sekundę. Następnie dolicza się przepływ stały: suma daje przepływ szczytowy, miarodajny do obliczeń. Średnicę pionu i przewodu odpływowego do 150 mm włącznie można dobrać przeliczając przepływy szczytowe z powrotem na obciążenie w jednostkach obciążenia (promocja 3 w 1).