Szczeliny dylatacyjne

Szczeliny dylatacyjne w masywnych konstrukcjach betonowych lub żelbetowych zbiorników, śluz, akweduktów itp. można uszczelnić za pomocą taśm gumowych lub lepiej z mas plastycznych, które wbetonowuje się w konstrukcję po obu stronach szczeliny. Część środkowa taśmy w kształcie rury zapewnia jej swobodne odkształcanie się (program uprawnienia budowlane na komputer).
Należy podkreślić, że wyroby kauczukowe mają skłonność do starzenia się i kruszenia. Dlatego trzeba liczyć się z tym, na jak długi okres czasu przewidziana jest praca obiektu i czy na ten okres guma wystarczy. Co do własności w tym zakresie mas plastycznych na razie brak jest danych.

Uszczelnienie szczeliny dylatacyjnej konstrukcji basenu pływackiego w Warszawie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy budowie tego basenu zastosowano do wykonania dylatacji wodoszczelnych folię igielitową o grubości 2 mm.
Ponieważ sama folia igielitowa odznacza się słabą przyczepnością do betonu, obkładano ją papą asfaltową sklejając ją z folią lepikiem- asfaltowym na zimno. Papa zabezpieczała jednocześnie folię przed różnymi uszkodzeniami mechanicznymi podczas montażu (uprawnienia budowlane).
Gdyby polski przemysł produkował taśmy igielitowe typu, to wykonanie izolacji szczelin dylatacyjnych basenu byłoby znacznie ułatwione.

Szczegół uszczelnienia szczeliny dylatacyjnej pomiędzy dnem i wstępnie sprężonymi ścianami żelbetowymi zbiornika cylindrycznego; ściany i dno zbiornika są wykonane z betonu wodoszczelnego, a dodatkowa izolacja wodoszczelna ich powierzchni nie jest wymagana. Pomiędzy ścianą i płytą dna zbiornika pozostawiono szczelinę o szerokości ok. 3 cm, którą wypełnia się kitem asfaltowym lub masą zalewową po uprzednim zagruntowaniu powierzchni szczeliny masą gruntującą. Od góry szczelinę zamyka się dwoma warstwami papy lub juty naklejanymi na ścianę i dno. Paski te zakrywa się warstwą betonu wyrównującą spadki w dnie zbiornika (program egzamin ustny).

Utwierdzenie ściany

Należy podkreślić, że izolacja pomiędzy fundamentem a ścianą zbiornika wykonana z masy powłokowej nie służy jako izolacja wodoszczelna, lecz ma za zadanie umożliwić swobodne przesuwanie się ściany po fundamencie przy sprężaniu ściany, jak również wyeliminowanie momentu utwierdzenia ściany w fundamencie.
Podany wyżej sposób izolacji szczelin w dnie zbiorników może znaleźć zastosowanie w zbiornikach żelbetowych zwykłych (nie sprężonych), w których dno nie jest połączone sztywnie ze ścianami. Analogiczną szczelinę można wykonać przy podziale dna na kilka części (opinie o programie).

Tego rodzaju konstrukcje zarówno dna zbiorników, jak i szczelin mogą znaleźć zastosowanie jedynie w przypadku, gdy zwierciadło wody gruntowej leży poniżej dna zbiornika i nie wywiera nań parcia hydrostatycznego.
Podobne rozwiązanie, lecz przy zastosowaniu do uszczelnienia szczeliny zamiast kitu wkładki gumowej (segregator aktów prawnych). W rozwiązaniu wkładkę gumową wciska się do szczeliny po uprzednim jej naciągnięciu, uszczelnienie następuje przez zaciśnięcie wkładki gumowej za pomocą śrub pomiędzy płaskownikami, dzięki czemu wkładka spłaszcza się i poszerzając się uszczelnia szczelinę. Przykrycie szczelin dylatacyjnych w dachach krytych papą może być wykonane w różny sposób.

Rozwiązanie izolacji szczeliny dylatacyjnej polega na zastosowaniu blachy cynkowej, miedzianej lub ołowianej (tej ostatniej do szczelin równoległych do okapu, tj. prostopadłych do kierunku wpływu wody), wygiętej w kształcie litery U, przy czym izolacja bitumiczna nie przechodzi przez szczelinę, lecz wkładki kończą się przy szczelinie; między wkładkami umieszcza się blachę. Blachy mogą być wygięte wypukłością ku górze lub ku dołowi (promocja 3 w 1).

Blachy mogą składać się z jednego lub dwóch względnie trzech pasków. Łączenie pasków blachy odbywa się, zgodnie z zasadami robót blacharskich, na zwoje lub rąbki.