Szczelne zamknięcie przyrządu

Człony A, B i C można także połączyć szeregowo w różnej kolejności, np. A z B, B z C i C z ziemią. Pozostałe warianty są oczywiste. Ponadto duże znaczenie ma zwykle wybór miejsca uziemienia w obrębie samego przyrządu. Nie należy do dobrej praktyki dołączanie uziemienia do ekranu, chassis lub obudowy w kilku miejscach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Projekt musi uwzględniać działanie brudu i kurzu, który będzie się zbierał na górnych powierzchniach i będzie sprzątany rzadko albo i nigdy. Szczelne zamknięcie przyrządu nie zawsze jest praktyczne, ponieważ utrudnia chłodzenie. Niekiedy aparaturę trzeba chronić przed owadami, a nawet myszami. Myszy, jak się wydaje, lubią wosk stosowany do uszczelniania transformatorów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W krajach tropikalnych przyczyną poważnych kłopotów mogą być grzybki. Projektowanie aparatury optycznej dzieli się na szereg stopni wtajemniczenia . zwykle tylko pierwszy z nich rozpatrywany jest we wstępnych podręcznikach fizyki ogólnej. Ów pierwszy stopień traktuje o tworzeniu obrazów zgodnie i prawami optyki geometrycznej przez soczewki kuliste oraz przez płaskie i kuliste zwierciadła, gdy średnice soczewek lub zwierciadeł są małe w porównaniu z odległościami ogniskowymi (uprawnienia budowlane).

Jeżeli obrazy mają być ostre i niezniekształcone, to oprócz praw podstawowych, mających zasadnicze znaczenie i stosowanych stale w praktyce laboratoryjnej. konieczne staje się uwzględnienie aberacji i zredukowanie ich do minimum, zwłaszcza gdy stosunek średnicy do odległości ogniskowej jest duży. Kulista soczewka lub zwierciadło nie zbiera wiązki światła w ognisku rzeczy wiście punktowym. Na przeszkodzie staje aberacja sferyczna, którą można wyeliminować zastępując zwierciadło kuliste parabolicznym o równoległej do równoległej wiązki światła (program egzamin ustny).

Projektowanie układów

Jeżeli równoległa wiązka światła będzie ogniskowana przez kulistą soczewkę lub zwierciadło obrócone tak, że obraz powstaje w pewnym oddaleniu od osi, to wystąpi zjawisko astygmatyzmu - obraz będzie niesymetrycznie zniekształcony. Zastąpienie powierzchni kulistej paraboloidą nie koryguje astygmatyzmu; obraz, jaki daje paraboloida, w miarę odsuwania się od osi -,psuje się" bardzo szybko. Ogniskowanie punktowe można jednak uzyskać stosując zwierciadło paraboliczne nie- współosiowe, tzn. zwierciadło wycięte z większej paraboloidy (opinie o programie).

Jeżeli zagadnienie polega na zebraniu w ogniskach rzeczywistych szeregu wiązek równoległych z różnych kierunków, tzn. na utworzeniu obrazu rozciągniętego, wówczas konieczne są kompromisy. W kosztownych kamerach zagadnienie to rozwiązują obiektywy złożone z kilku elementów. Projektowanie takich układów nie jest zajęciem dla amatora. Prostym jednak układem o znacznej skuteczności jest kamera Schmidta. Jedną z jej odmian. Odpowiednio zaprojektowana kamera Schmidta daje świetne obrazy bardzo rozległych pól, tzn. w szerokim zakresie kątów wiązki - nawet przy bardzo dużej aperturze zwierciadła (stosunku średnicy do odległości ogniskowej). Opracowano także modyfikację kamery nie wymagającą trudnych do ukształtowania soczewek niekulistych (segregator aktów prawnych).

Jeżeli potrzebny jest punktowy obraz punktowego źródła światła położonego w skończonej odległości, to zwierciadło użyte do tego celu powinno być częścią elipsoidy obrotowej, a wymienione punkty - jej ogniskami sprzężonymi. Często występuje zagadnienie przekształcenia światła pochodzącego ze źródła punktowego na wiązkę równoległą i ponownego zogniskowania tej wiązki w obrazie punktowym. Można to oczywiście, zrealizować za pomocą pary skorygowanych obiektywów o soczewkach umieszczonych na wspólnej osi. W przypadku gdy konieczne jest zastosowanie do tego celu zwierciadeł wklęsłych, powstają pewne trudności co do układu związane z odchylaniem wiązek (promocja 3 w 1). Obrócenie zwierciadeł w taki sposób, żeby źródło i obraz dyspoza osią, spowoduje aberację, chyba że zwierciadła są paraboloidami niewspółosiowymi.