Szerokie zastosowanie drewna

Budownictwo zużywa duże ilości drewna w formie bezpośredniej na wznoszenie i remont budynków drewnianych oraz na wykańczanie budynków wykonywanych z materiałów ceramicznych i żelazobetonu (program uprawnienia budowlane na komputer). Wznoszenie nietrwałych budowli drewnianych jest w obecnych warunkach gospodarczych równoznaczne z rozrzutnością drewna; z tego względu budownictwo drewniane ulega stopniowemu ograniczaniu ustępując miejsca innym, bardziej racjonalnym formom.

Niezależnie od tego drewno stanowi w dalszym ciągu materiał potrzebny do wykańczania budynku: na stolarkę budowlaną (otwory okienne i drzwiowe, schody), na podłogi i płyty izolacyjne (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Obok zastosowania bezpośredniego duże ilości drewna zużywa się w budownictwie w postaci drewna usługowego na słupy i deskowania przy robotach betonowych oraz na rusztowania i ogrodzenia. Racjonalizacja zużycia drewna w budownictwie dąży nie do całkowitego usunięcia go, lecz do wprowadzenia ilościowej i jakościowej oszczędności przez celowe obniżenie wymiarów i jakości stosowanych w budownictwie sortymentów drzewnych, normalizację i prefabrykację elementów budowlanych oraz wielokrotną rotację drewna usługowego (uprawnienia budowlane).

Nową dziedzinę zastosowania drewna stanowią konstrukcje budowlane, oparte na klejonych belkach i więzarach drewnianych różnych kształtów i przekrojów; umożliwia to wykonanie konstrukcji o dużych rozpiętościach i dużej wytrzymałości z drewna małych wymiarów i stosunkowo niskiej jakości. Dziedzina ta, dotychczas w Polsce prawie nie istniejącą, ma duże możliwości rozwoju.
Dużym wkładem nauki polskiej w tej dziedzinie jest opracowana przez T Perkitnego metoda klejenia drewna klejami syntetycznymi v. środku ciekłym, co umożliwia jednoczesne klejenie i nasycanie środkami przeciwgnilnymi. Metoda ta, określona nazwą „Imperkol”, może znaleźć zastosowanie w budownictwie, górnictwie, szkutnictwie i w innych dziedzinach użytkowania drewna (program egzamin ustny).

Zużycie taboru kolejowego

Umożliwi ona wykonywanie pełnowartościowych, wielkowymiarowych elementów z drewna mniejszych wymiarów i częściowo podrzędnej jakości, co pozwoli na oszczędniejsze gospodarowanie drewnem oraz racjonalniejsze wykorzystanie surowca.
Coraz szersze zastosowanie znajdują w budownictwie płyty pilśniowe; stosuje się je jako materiał budowlany, izolacyjny i podłogowy, zastępując nimi inne, trudniejsze do otrzymania i wskutek tego deficytowe materiały drzewne (opinie o programie).

Drewno stanowi dotychczas podstawowy materiał dla wykonania obudowy górniczej w kopalniach. Górnictwo zużywa na 1 t wydobytego węgla 0,022 - 0,026 m;l drewna w postaci słupów, stropnic, okorków, tarcicy, podkładów kolejowych i prowadnic (kierownic) szybowych. Roczne zużycie drewna na cele kopalniane zależy w znacznej mierze od
stopnia racjonalizacji metod wydobycia i jest wprost proporcjonalne do ilości wydobywanego węgla; wyraża się ono w bardzo wysokich liczbach. Produkcja górnicza jest bezpośrednio uzależniona od ciągłości dostaw drewna kopalniakowego (segregator aktów prawnych).

Kolejnictwo zużywa duże ilości drewna na materiały nawierzchni kolejowej w formie podkładów, podrozjezdnic i mostownic. Na 1 km linii kolejowej razem z torami stacyjnymi i bocznicami przypada około 1500 podkładów. Przy 15-letnim okresie pracy normalna wymiana obejmuje około 7″ ogólnego stanu podkładów rocznie. Próby zastąpienia podkładów drewnianych podkładami żelbetowymi lub stalowymi nie dały dotychczas pożądanych wyników; wchodzące w grę materiały zastępcze są równie deficytowe jak drewno, lecz bardziej kosztowne, a mniej od niego sprężyste, co powoduje szybsze zużycie taboru kolejowego (promocja 3 w 1).

Drugą dziedzinę zastosowania stanowią materiały drzewne przeznaczone do budowy taboru kolejowego, a więc tarcica wagonowa, płyty stolarskie, sklejka i okleiny. Poważne odciążenie w tej dziedzinie dadzą płyty pilśniowe, które zaczęto z powodzeniem stosować w budowie wagonów osobowych i towarowych.