Szerokość zabezpieczanego pasa

Przy przerwach roboczych podczas wykonywania izolacji, na płaszczyznach poziomych lub płaszczyznach o niewielkich spadkach, końcówki izolacji przeznaczone na zakład powinny być zabezpieczone, równocześnie z wykonywaniem warstwy ochronnej na izolacji. Końcówki izolacji można zabezpieczyć prowizorycznie deskami - przy krótkotrwałym okresie przerwy w robotach izolacyjnych - a najlepiej warstwą cegieł ułożonych na zaprawie wapiennej lub słabej zaprawie wapienno-cementowej. Szerokość zabezpieczanego pasa nie powinna być mniejsza niż 25 cm. Przed wykonaniem zabezpieczenia z cegieł lub desek należy końcówkę izolacji przykryć pasem papy ułożonej na sucho. Zabezpieczenie powinno sięgać ok. 5 cm poza krawędź końcówki izolacji (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ażeby warstwa cegieł lub desek nie ulegała uszkodzeniom, celowe jest umocnienie jej brzegu przez zalanie go zaprawą cementową (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy szczelinach dylatacyjnych zakrytych przerwy robocze w izolacji powinny być wykonane poza szczeliną. Jest to uwarunkowane tym, że izolacje wodochronne nad szczelinami dylatacyjnymi zakrytymi mają wzmocnienia w postaci dodatkowego pasa folii lub blachy, które muszą być wykonane równocześnie z obu stron szczeliny.  Nieco inaczej należy zakończyć izolację przy szczelinie dylatacyjnej odkrytej, tzw. przegubowej. W tym przypadku izolację wodochronną można wprowadzić w odpowiednie zaciski śrubowe, podobnie jak przy przejściach rurociągów przez izolacje. Jeden ze sposobów zakończenia izolacji przy szczelinie dylatacyjnej przegubowej (uprawnienia budowlane).

Trudnym zadaniem jest wykonywanie połączeń izolacji pionowych ścian z izolacjami poziomymi podłoży lub płyt fundamentowych (program egzamin ustny). Można wyodrębnić tu następujące sposoby wykonywania połączeń izolacji:

1. styk wyłożony ukośny,
2. styk pionowy na ścianie konstrukcyjnej,
3. styk pionowy na ściance dociskowej.

Styk wyłożony ukośny

Styk wyłożony ukośny wykonuje się najczęściej wtedy, gdy budowla jest dostępna ze wszystkich stron. Wykonywanie takiego styku polega na tym, że na ukośnie nachylonej powierzchni 166 podłoża, będącego przedłużeniem podłoża pod izolację poziomą, nakleja się uskokami szerokości 10-15 cm końce papy (warstw izolacji) z izolacji poziomej (opinie o programie). Następnie powleka się je z wierzchu lepikiem asfaltowym (wskazane lepikiem na gorąco), posypuje piaskiem i zabezpiecza warstwą zaprawy. Warstwę tę wykonuje się równocześnie z wykonywaniem warstwy ochronnej na izolacji. Po wykonaniu płyty fundamentowej i ściany konstrukcyjnej i po przygotowaniu powierzchni ściany pod izolacje odkuwa się warstwę ochronną, ułożoną na końcówce izolacji, zaokrągla naroże i oczyszcza końcówkę izolacji. Zaokrąglenie można wykonać za pomocą emulsyjnej pasty asfaltowej z dodatkiem piasku lub za pomocą kitu asfaltowego (segregator aktów prawnych).

Wykonując izolację pionową dokonuje się równocześnie połączenia jej z końcówką izolacji poziomej. Pożądane jest podgrzewanie warstw papy na zgięciu w celu zapobiegnięcia pękaniu papy. Wykonywanie styku pionowego na ścianie konstrukcyjnej powinno odbywać się etapami.

Na etapie należy wykonać podłoże pod izolację, wymurować stałą ściankę rapowaną od strony wewnętrznej, i na niej ściankę ceglaną tymczasową dla zaprawie wapiennej lub słabej zaprawie cementowo-wapiennej, przeznaczoną do rozebrania w II etapie, ułożyć izolację poziomą z wyprowadzeniem jej na ściankę stałą i tymczasową z wywinięciem izolacji na tę ściankę, zamocować i zabezpieczyć przed zniszczeniem końcówki wywiniętej izolacji oraz ułożyć warstwę ochronną z betonu lub zaprawy cementowej na izolacji poziomej (promocja 3 w 1).

W II etapie należy wykonać płytę fundamentową, a następnie ścianę konstrukcyjną fundamentową, uciąć wywiniętą na ściankę tymczasową końcówkę izolacji, rozebrać ściankę tymczasową, a odsłoniętą część wyprowadzonej izolacji (ułożonej na sucho) oczyścić, wykonać izolację pionową z równoczesnym połączeniem jej z oczyszczoną końcówką wyprowadzonej izolacji, wymurować ceglaną ściankę dociskową, a szczelinę między tą ścianką a izolacją pionową zalać rzadką zaprawą cementową lub cementowo-wapienną.