Szkło wodne

Przed zastosowaniem zapraw i cementów kwasoodpornych należy zbadać materiały przeznaczone do wyrobu cementów i ściśle ustalić ich dozowanie. Roboty powinny być prowadzone w temperaturze 15-20 C, nie można wykonywać ich w temperaturze niższej jak 10°C (program uprawnienia budowlane na komputer).
Tynki ochronne najlepiej jest nanosić kilku warstwami o grubości ok. 2 mm każda.
Przy wykładaniu powierzchni płytkami należy dbać o to, aby grubość warstwy spajającej wynosiła 5-8 mm. Płytki układa się na “wycisk", szerokość spoin między płytkami nie powinna przekraczać 1,0-M,5 mm.
Ponieważ, jak podano wyżej, proces twardnienia wykładzin kwasoodpornych uwarunkowany jest wydzieleniem i odwodnieniem żelu kwasu krzemowego, dlatego też powierzchnie poddaje się działaniu stężonego kwasu, czyli tzw. zakwaszaniu. W tym celu zmywa się je 3 lub 4-krotnie codziennie w ciągu kilku dni 40-procentowym kwasem siarkowym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wydzielający się żel uszczelnia dokładnie zakwaszane powierzchnie.
Z elementów formowanych
przy użyciu cementów kwasoodpornych najczęściej znajdują zastosowanie rury i płytki. Produkuje się je metodą ubijania lub wibracji. Do składu masy w tym przypadku wprowadza się dodatek piasku w stosunku ciężarowym do mączki 0,5 : 1 do 1:1 (uprawnienia budowlane).
Betony kwasoodporne krzemianowe wykonuje się z kwasoodpornych cementów z dodatkiem grubszych wypełniaczy - piasku i grysów. Wypełniacze muszą wykazywać wysoką kwasoodporność, dlatego też stosuje się najczęściej czyste piaski kwarcowe oraz grysy andezytowy, kwarcowy, bazaltowy itp. Skład betonów kwasoodpornych o stosunku mączki do wypełniacza grubszego 1 : 2 (zestaw 1 i 2) oraz 1 : 3 (zestaw 3 i 4).

Kity siarkowe

Składniki powinny odpowiadać tym samym warunkom jak w przypadku cementów kwasoodpornych (program egzamin ustny). Szkło wodne powinno posiadać moduł 2,7-2,9 i ciężar właściwy 1,36-1,40. Ilość fluorokrzemianu podano w przeliczeniu na 100-procentowy produkt. Wypełniacz grubszy należy tak dobrać, aby maksymalna wielkość ziarn nie przekraczała XU grubości warstwy betonowej lub rozstawu między metalowymi wkładkami zbrojenia. Składniki betonu miesza się mechanicznie, najlepiej w betoniarkach przeciwbieżnych. Szkło wodne dodaje się po starannym wymieszaniu suchych składników. Beton zagęszcza się przez ubijanie lub wibrowanie (opinie o programie).
Beton należy układać warstwami o grubości nie przekraczającej 20 cm. Metody zbrojenia konstrukcji z betonu kwasoodpornego są takie same jak dla zwykłego betonu. Należy wykonać otulenie zbrojenia o odpowiedniej grubości, minimum 30 mm.
Z betonu kwasoodpornego wykonuje się najczęściej elementy narażone na działanie kwasów oraz posadzki w halach fabrycznych. Zarówno elementy jak i posadzki muszą być starannie zaizolowane przed dostępem wilgoci gruntowej.
Ze zbrojonego betonu kwasoodpornego wykonuje się zbiorniki na kwasy oraz wanny, np. do trawienia metali, rzadziej buduje się wieże i inne urządzenia.
Kity siarkowe składają się z następujących składników: siarki stanowiącej spoiwo, mączki kwasoodpornej jako wypełniacza, tiokolu odgrywającego rolę plastyfikatora.
Mączki kwasoodporne powinny odpowiadać tym samym wymaganiom co cementy kwasoodporne krzemianowe (segregator aktów prawnych). Siarka nie powinna zawierać domieszek ulegających działaniu kwasów.
Proces przygotowania kitów siarkowych polega na powolnym stapianiu siarki w temperaturze poniżej 220"C. Po stopieniu siarki dodaje się wypełniacz przy starannym mieszaniu składników. Następnie wprowadza się tiokol i ogrzewa mieszaninę dalej w temperaturze 150-160°C.
Gotowy kit wylewa się do form i w takiej postaci dostarcza na budowy. Temperatura krzepnięcia kitu siarkowego wynosi 130°C.
Kity siarkowe stosować można w temperaturze środowiska nie przekraczającej -100~C. Posiadają one barwę szarą (promocja 3 w 1).
Kity siarkowe są odporne na działanie kwasu siarkowego, kwasu azotowego (do 40%) i innych kwasów mineralnych oraz ich soli, natomiast stężone alkalia i substancje silnie utleniające (stężony kwas azotowy, kwas chromowy) powodują, zniszczenie kitów siarkowych.