Sztuczne bursztyny

Sztuczne bursztyny zanurzone w roztworze soli kuchennej (28 g soli na 0,25 1 wody) toną, a bursztyn naturalny unosi się na powierzchni. Inną metodą odróżniania falsyfikatów jest stosowanie promieni nadfioletowych. Pod wpływem promieni z lampy kwarcowej bursztyn wykazuje charakterystyczną fluorescencję od żółtozielonej do białoniebieskiej, która różni się od fluorescencji imitacji bursztynu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ostatnio wprowadzono do handlu pod nazwą polybern kombinację sztucznej żywicy (poliesteru) i małych kawałków naturalnego bursztynu.

Światowe wydobycie bursztynu wynosi około 500 t rocznie.
Własności. Oprócz kamieni szlachetnych i pereł dość duże znaczenie w jubilerstwie mają korale. Wyroby z korali są atrakcyjnymi ozdobami zarówno w Europie, jak i na Wschodzie, zwłaszcza w Japonii (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Korale są pochodzenia organicznego. Są to szkielety .wapienne koralowców (Anthozoa), należących do niższych morskich organizmów zwierzęcych typu Coelenterata. Pnie kolonii koralowej dochodzą średnio do 40 cm wysokości.

Pod względem barwy Włosi dzielą korale na 9 grup: białe białe w różowe plamki, krwiste, bladoróżowe (z dwiema odmianami), czerwone, ciemnoczerwone i o barwie granatów - Carbonetto. Podobny podział stosuje się przy sortowaniu korali we Francji; podziałom tym odpowiadają niemieckie i angielskie nazwy handlowe. Do wysoko cenionych należą korale algierskie, dające najmniej odpadów przy obróbce (uprawnienia budowlane).

Pięknymi, żywymi barwami odznaczają się korale sardyńskie i rzadko spotykane w handlu korale dalmatyńskie. Korale japońskie przewyższają wielkością i grubością włoskie. Znane są piękne ciemnoczerwone korale japońskie Moro i bladoróżowe Boke.
Korale czarne pochodzą z gatunku o koralowinie czarnej, spokrewnionego z koralem szlachetnym, lecz o szkielecie rogowym (program egzamin ustny).

Zdobnictwo koralowe

Drzewkowate lub wachlarzowate kolonie korali czarnych dochodzą do wysokości 3 m, pnie ich sięgają 20-35 cm grubości. Korale te mają twardość 3-5 w skali Mohsa, gęstość 1,46 g/cm3. Występują przede wszystkim wokół wysp Archipelagu Malajskiego, w Morzu Czerwonym i u wybrzeży zachodnich Indii. W południowo-wschodniej Azji czarne korale znane są pod nazwą Accarbaar i są najwyżej cenione w handlu (opinie o programie).
W krajach podzwrotnikowych występują wysoko cenione korale Akori czerwone, fioletowe i niebieskie. Są one utworzone z porowatych aragonitowych szkieletów stułbiopławów morskich, zwanych koralowymi, chociaż nie należą do grupy koralowców. Akori występują w pobliżu brzegów Afryki zachodniej i w sąsiedztwie wyspy Samoa.

Zastosowanie. Zdobnictwo koralowe sięga bardzo dawnych czasów. Świadczą o tym wykopaliska z okresu brązu, wśród których znaleziono przedmioty ozdobione koralami. Za siedzibę antycznego przemysłu koralowego uchodziły Smyrna i Magnesia w Małej Azji. W Europie korale zaczęto stosować dopiero w XV w. Do czasów Rewolucji Francuskiej monopol wyrobów z korali należał do Francji (Marsylia), a następnie do Włoch. Z kolei pierwsze miejsce w produkcji zdobyła Japonia, która pozyskała dla siebie rynek amerykański (segregator aktów prawnych).

Znacznie mniejsza była produkcja północnoafrykańska i hiszpańska. W Chinach sporządzano z korali guzy do ubioru mandarynów, a także różnorodne piękne małe rzeźby.
Od bardzo dawna korale były noszone jako amulety i talizmany. Miały one chronić przed chorobami i niebezpieczeństwami. Wiara ta przetrwała aż do naszych czasów. Jeszcze dzisiaj we Włoszech można spotkać mężczyzn noszących w tym celu korale w postaci tzw. cornetto (gałązka korala ujęta w odpowiednią oprawkę tworzącą wisiorek).

Kobiety noszą takie amulety w postaci kulek (promocja 3 w 1).
Ze szlachetnych odmian korali wykonuje się rozmaite przedmioty ozdobne, jak grzebyki, szpilki do włosów, główki do fajek, rączki do lasek i parasoli, nożyki do papieru, guziki itp. W Indiach i na Wschodzie korale służą do ozdoby broni i różnych przedmiotów użytkowych i artystycznych.