Sztywne pokrycie – z desek czy płyt?

Sztywne pokrycie dachu należy wykonać wtedy, gdy dach ma być pokryty gontem bitumicznym lub blachą płaską (uprawnienia budowlane). Jest ono również wymagane dla dachów, których kąt nachylenia jest mniejszy niż 10-20 stopni. Takie rozwiązanie zapewnia najlepszą szczelność pokrycia, doskonale też sprawdza się jako zadaszenie tymczasowe. Sztywne pokrycie można wykonać z desek lub płyt drewnopochodnych. Najlepsze są deski z drewna sosnowego lub świerkowego, ponieważ zawierają dużo żywicy, która zapewnia im trwałość oraz odporność na zmiany wilgotności temperatury. Rzadziej stosowane jest drewno topolowe i jodłowe. Drewno przeznaczone do wykonania poszycia dachowego musi być zaimpregnowane preparatem zwiększającym odporość na ogień, pleść i owady. Do konstruowania poszycia sztywnego wykorzystywane są przede wszystkim deski o grubości 20-25mm i szerokości 12-15cm. Są one zwyczajowo układane prostopadle do krokwi. Płyty drewnopochodne cieszą się rosnącą popularnością, a najczęściej wykorzystywane są płyt wodoodporne MPP, wiórowe OSB i V-100 lub wodoodporna sklejka (program egzamin ustny). Najczęściej mają grubość 15-18mm.

Sklejka ma nieco większą wytrzymałość na zginanie, jednak jest droższa nić płyta OSB. Wymiary płyt są różne, ale do wykonywania sztywnego poszycia najczęściej stosuje się płyty o wymiarach 125-250cm. Są one mocowane dłuższymi bokami prostopadle do krokwi. Płyty są materiałem łatwiejszym oraz wygodniejszym niż deski, ponieważ dzięki nim można szybko wykonać poszycie o równej powierzchni, która nie będzie odkształcać się pod wpływem zmiennej wilgotności. Ma to duże znacznie zwłaszcza w przypadku gontów bitumicznych (opinie o programie). Jakiekolwiek wybrzuszenia, nawet niewielkie, a także odstające krawędzie widoczne są wówczas na powierzchni pokrycia. Trzeba jednak pamiętać, że płyty tworzą barierę wodoszczelną, dlatego konieczne jest zapewnienie prawidłowej wentylacji połaci dachowych w obrębie termoizolacji. Oznacza to konieczność wykonania wlotów powietrza na wysokości okapu oraz wylotów powietrza na wysokości kalenicy.