Współosiowość tensorów naprężenia

Rozwiązanie Jenike i Shielda jest w pewnym sensie przypadkiem szczególnym koncepcji de Josselina de donga ponieważ linie nieciągłości (linie ścięcia się materiału) i w jednym i w drugim przypadku są charakterystykami pola prędkości. Różnica zaznacza się. jedynie w interpretacji linii poślizgu, które u Jenike i Shielda są charakterystykami pola prędkości, a u de Josselin de Jonga nie muszą być charakterystykami pola prędkości (program uprawnienia budowlane na komputer). W świetle koncepcji de Josselina de Jonga interpretacja przedstawia się następująco. W obszarze pierwszym linie ścięcia tj. linie nieciągłości w polu prędkości są odchylone od charakterystyk naprężenia o q>/2 i występuje współosiowość tensorów naprężenia i prędkości odkształceń plastycznych. W drugim obszarze ruch nie jest symetryczny względem linii poślizgu (charakterystyk naprężenia). Stąd charakterystyki pola prędkości są odchylone o pewien nieznany kąt od linii poślizgu, a tensory prędkości odkształceń plastycznych i naprężeń nie są współosiowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W poprzednich punktach została podana ścisła teoria stanu granicznego w odniesieniu do gruntu traktowanego jako idealny ośrodek sypki scharakteryzowany stałością wartości spójności i kąta tarcia wewnętrznego. Pozwalało to założyć jednorodność ośrodka i prostą postać funkcji płynięcia (warunku równowagi granicznej) (uprawnienia budowlane).

Mimo to rozwiązania poszczególnych konkretnych zadań okazały się bardzo złożone i pracochłonne. Ponadto należy zauważyć, że prosta postać prawa płynięcia w rzeczywistości nie jest możliwa, jeżeli tylko ośrodek sypki nawet jednorodny, doznaje w momencie osiągnięcia stanu ogranicznego różnych odkształceń objętościowych w poszczególnych punktach. W sumie poprzednie rozważania miały więc raczej znaczenie jakościowe niż ściśle ilościowe (program egzamin ustny).

Budowa geologiczna podłoża

Codzienna praktyka inżynierska żąda zawsze uproszczonych, szybkich metod analizy ilościowej danego zagadnienia, przy zachowaniu dostatecznej zgodności ze ścisłą teorią. Stąd i w przypadku rozważania zagadnień z zakresu stanu granicznego w mechanice gruntów istnieje konieczność stosowania uproszczonych uogólnień, skonfrontowanych ze ścisłym (z punktu widzenia mechaniki) rozwiązaniem. Wymaga tego przede wszystkim sama natura gruntu, który w konkretnym przypadku jest ciałem niejednorodnym warstwowo, a w związku z tym i anizotropowym (opinie o programie).

Należy także zdawać sobie sprawę, że w niektórych przypadkach, na przykład przy rozważaniu stateczności zboczy, na charakter powierzchni poślizgu istotnie wpływa budowa geologiczna podłoża, determinując rozwiązanie zagadnienia w sensie mechanicznym. Obecnie postępując zgodnie z powyższymi uwagami zostanie przedstawiona możliwość stosowania uproszczonej analizy z agadnień równowagi granicznej w zakresie mechaniki gruntów. Rozwiązanie Sokołowskiego, bazujące na rozwiązaniu L. Prandtla można przedstawić w formie sumy trzech funkcji zależnych od kąta tarcia wewnętrznego (segregator aktów prawnych).

Dla funkcji tych sporządzono odpowiednie wykresy na podstawie rozwiązań numerycznych. Analizując wartość współczynników i należy jeszcze dodać, że przyjęto je w myśl spostrzeżeń E. Schultza i II. Muhsa. Stwierdził on mianowicie, że obciążenie ukośne posiada istotny wpływ jedynie na nośność graniczną law fundamentowych, natomiast w przypadku fundamentów o podstawie kwadratowej wpływu tego można już nie uwzględniać. Podobnie nie ma znaczenia przy określaniu nośności granicznej obciążenie ukośne, którego składowa poziomu skierowana jest prostopadle do mniejszego z wymiarów podstawy fundamentów (promocja 3 w 1).

W przypadku obciążenia mimośrodowego, we współczesnej literaturze nie spotyka się odpowiednich wzorów, czy nomogramów korygujących wartości nośności granicznej podłoża, w zależności od kształtu fundamentu i wielkości mimośrodu. Wiłun zaleca w takich przypadkach, aby wartość maksymalnego naprężenia, obliczonego przy założeniu prostoliniowego rozkładu naprężeń pod podstawą fundamentową, nie przekroczyła wartości naprężenia dopuszczalnego ustalonego na podstawie nośności granicznej podłoża przy przyjęciu osiowego obciążenia fundamentu.