Szybki wzrost gęstości zaludnienia

Szybki wzrost gęstości zaludnienia przy stale zmniejszającej się powierzchni upraw (wskutek rozbudowy miast, zakładów przemysłowych i sieci komunikacyjnej) zmusza do oszczędnej i rozsądnej gospodarki terenami przeznaczonymi dla produkcji rolnej. Dające się wyraźnie zauważyć, a występujące zarówno u nas jak i za granicą tendencje wprowadzania nowych metod gospodarowania na roli przy użyciu w pełni zmechanizowanego sprzętu wymagają wyraźnego wydzielenia z areału gruntów uprawnych terenów osiedlowych i skoncentrowania na nich zabudowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Realizacja osiedli o zabudowie skupionej pozwala zarówno na przystosowanie uprawnych obszarów gruntowych do wymogów nowoczesnej agrotechniki. jak i na wprowadzenie do osiedli urządzeń komunalnych, niezbędnych ze względu na potrzeby produkcji rolnej oraz higieny, oświaty i zbiorowego współżycia. Konieczność realizowania osiedli wiejskich o skupionej zabudowie stawia nowe wymagania w stosunku do siedlisk będących podstawowymi elementami przestrzennymi tych osiedli (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W literaturze fachowej nazwą siedliska określa się pewien obszar, na którym występują: budynek względnie zespół budynków tworzących zagrodę, urządzenia towarzyszące (np. gnojownia, studnia, ogrodzenia) i przestrzenie służące doi prowadzenia gospodarstwa 1’clnego lub hodowli zwierząt (np. dojazdy, podwórze. W obrębie siedliska z reguły znajdują się również: ogródek kwiatowy, warzywnik i sad (uprawnienia budowlane).

Przyjmując taką definicję, można siedlisko a raczej działkę siedliskową podzielić pod względem funkcjonalnym na następujące trzy części:

1. część zabudowana, obejmująca dom mieszkalny oraz budynki: inwentarski, składowy, ewent. szopy na wozy i narzędzia, silosy, gnojownie i piwnice;
2. część komunikacyjno-gospodarcza, obejmująca podwórze gospodarcze, przejazdy, okólniki i wybiegi;
3. część uprawowa, obejmująca: a) uprawy ozdobne (ogródek kwiatowy, krzewy, drzewa ozdobne, zieleń ochronna), b) uprawy użytkowe (warzywnik, sad) (program egzamin ustny).

Właściwe rozmieszczenie budynków

O rozplanowaniu poszczególnych elementów siedliska, zwłaszcza obiektów budowlanych wchodzących w skład zagrody, decyduje wiele czynników; z ważniejszych należy wymienić:

1. czynniki funkcjonalno-użytkowe (prace w obrębie zagrody),
2. czynniki przyrodnicze i ekonomiczne,
3. względy zdrowotne,
4. wymagania ochrony przeciwpożarowej,
5. przepisy prawa budowlanego (opinie o programie).

Właściwe rozmieszczenie budynków wywiera poważny wpływ na czynności wykonywane w zagrodzie, które ze względu na ich charakter można podzielić na:

• prace domowe związane z życiem rodziny,
• prace inwentarskie związane z inwentarzem żywym, koncentrujące się głównie w budynku inwentarskim (przygotowanie paszy i karmienie zwierząt, ścielenie, usuwanie gnoju, dogląd i pielęgnacja zwierząt).
• prace gospodarskie związane z budynkami składowymi (zwózka i magazynowanie plonów, młocka itp.) (segregator aktów prawnych).

Wiele z wymienionych rodzajów prac można uprościć i uczynić znacznie lżejszymi oraz mniej czasochłonnymi, dzięki właściwemu rozwiązaniu pod względem planistycznym. Przyjęcie odpowiedniego układu i wzajemnych odległości dla budynków pozwala na osiągnięcie najwyższej oszczędności miejsca i czasu, a tym samym na uzyskanie najbardziej wydajnej pracy wykonywanej w zagrodzie. Jeśli przyjąć, że prace wykonywane w obrębie zagrody stanowią około 60^0/o wszystkich prac wykonywanych w gospodarstwach średniej wielkości. a około 75% prac w gospodarstwach małych, to codzienne parominutowe skrócenie czasu lub kilkometrowe ograniczenie drogi przyniesie w bilansie rocznym oszczędność czasu i drogi wynoszącą wiele godzin i kilometrów (promocja 3 w 1).

Czynniki te również niejednokrotnie wyznaczają wytyczne co do sposobu wzajemnego układu poszczególnych budynków i obiektów tworzących zagrodę. Z czynników przyrodniczych należy wymienić przede wszystkim ukształtowanie terenu, nasłonecznienie i wiaty. Właściwe usytuowanie poszczególnych obiektów umożliwia przynajmniej częściowo neutralizację ujemnego działania oraz wykorzystanie dodatnich wartości wspomnianych czynników.