Szybkość rozpuszczania

Niereakcyjne spiekanie charakteryzuje się głównie trzema czynnikami: jest ono proporcjonalne do napięcia powierzchniowego spieku, odwrotnie proporcjonalne do promienia cząstek i do współczynnika lepkości spieku. Największy wpływ na ten proces wywiera zmiana promienia cząstek (program uprawnienia budowlane na komputer).

Reakcyjne spiekanie natomiast jest bardziej skomplikowane. Może ono być podzielone na trzy etapy: stapianie łatwo topliwych faz stałych, dyfuzyjne rozpuszczanie w nich innych składników bardziej trudno topliwych faz, krystalizacja ze stopu nowych, bardziej termodynamicznie trwałych faz. Taki podział nie jest dokładny, gdyż nie uwzględniono w nim kinetyki wzajemnego oddziaływania składników w stopie; jest ona niezupełnie zbadana w zastosowaniu do porcelany (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Każdy z trzech wymienionych etapów może być wyrażony za pomocą oddzielnego równania. Etap rozpuszczania został zbadany przez Toropowa, Rumianciewa i Filippowicza na przykładzie rozpuszczania ziaren CaO w stopie klinkieru cementu portlandzkiego. Szybkość rozpuszczania CaO w stopie, obliczona z równania Rumianciewa i Toropowa, wynosiła w temperaturze 1375°C 29 min, a w temperaturze 1500°C - 1,2 min. .Jak z tego widać, szybkości rozpuszczania się składników w stopie są dość duże; rozpuszczanie się przebiega blokami (uprawnienia budowlane).

Jeżeli promień li ziarna skalenia przyjmiemy równy 3,5 • 10“³ cm, rozmiary bloku l w skaleniu rzędu 10“⁴ cm, wektor Biirgersa dyslokacji przyjmiemy przez analogię z innymi sieciami krystalicznymi równy 8-10“⁸ cm, k stałą funkcję prawdopodobieństwa Bolzmana 1,4- 10^-16, za T przyjmiemy 1,5- 10³ K, y - napięcie powierzchniowe weźmiemy z praktyki równe 2,5 • 10² Pa (dyn/cm²), objętość atomową Q równą 10 ~ ^{2 3}, współczynnik dyfuzji D dla przypadku dyfuzji jonu glinu wg Popowa - rzędu 10“¹³ cm²/s, wtedy wartość 2 wyniesie ok. 1200 s, czyli 20 min okres bardzo nieznaczny, jednak potwierdzający możliwość otrzymywania zwykłej pod względem właściwości czerepu porcelany przez przyspieszone wypalanie (program egzamin ustny).

Szybkość studzenia wyrobów

Praktycznie ok. 0,1 zawartości tlenku glinowego w czerepie, przyjmowanej jako jednostka, odnosi się do składu mulitu. Wtedy x = 0,1 i z = 0,86 h. Czas trwania trzech etapów wynosi łącznie 0,5+0,3+0,86 » 1,7 h i odpowiada on czasowi spiekania wypalanej porcelany o grubości 4+5 mm. Warto zaznaczyć, że Szulman wykazał na drodze doświadczalnej, iż możliwy czas spiekania porcelany stołowej w dulewskiej fabryce porcelany wynosi 1 h (opinie o programie).

Szybkość studzenia wyrobów ceramiki szlachetnej do temperatury przechodzenia fazy ciekłej szkła w stan stały może być bardzo duża, gdyż powstające natężenia termiczne są likwidowane pod wpływem plastycznej deformacji fazy ciekłej szkła. Temperatura przejścia fazy ciekłej szkła w porcelanie w stan kruchy wynosi dla różnych porcelan od 800 do 600°C. Im większa jest zawartość krzemionki i tlenku glinowego w ciekłej fazie szkła w porcelanie, tym bardziej jest ona trudno topliwa i punkt przejścia leży bliżej temperatury 800°C, a dla porcelany miękkiej bliżej 600°C (segregator aktów prawnych).

Temu punktowi przejścia bizy szkła w czerepie odpowiada punkt zestalenia się szkliwa na wyrobie. Zdaniem Sin gara punkt, ten znajduje się. dla szkliw porcelany twardej w temperaturze 700+670°C, dla szkliw porcelany miękkiej w 570+530°C, dla szkliw do fajansu i majoliki w 480+340°C. Zaleca się zwalniać szybkość studzenia przy tych przejściach, aby uniknąć pękania powłoki szkliwnej. Jednocześnie bardzo powolne stygnięcie może spowodować krystalizację szkliwa na wyrobach i utratę połysku. Starochiński sposób szybkiego studzenia naczyń porcelanowych, wypalanych w niewielkich piecach, polegał na zalewaniu palenisk wodą po ukończeniu wypalania (promocja 3 w 1). Porcelana zachowywała wysoką białość, a szkliwo uzyskiwało szczególnie lśniący wygląd wskutek nierozwinięcia się grup zarodkowych [298].