Szybkość wzrostu kryształów

Z różnej budowy wewnętrznej ciał krystalicznych i bezpostaciowych wynikają ich różne własności. Z obserwacji kryształów wiadomo, że ich własności różnią się w zależności od kierunku. Od kierunku zależy szybkość wzrostu kryształów co wpływa na różnorodność ich form; w różnych kierunkach mają różne własności optyczne, elektryczne, twardość, zdolność do pękania wzdłuż płaskich równoległych powierzchni, czyli łupliwość, i inne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Własności te w kierunkach równoległych są w kryształach zawsze jednakowe, różnią się na ogół w kierunkach nierówno- ległych. W ciałach bezpostaciowych natomiast własności nie zależą od kierunku i są w każdym punkcie jednakowe. W przeciwieństwie do ciał krystalicznych, które topią się i krzepną w określonej temperaturze, ciała bezpostaciowe nie mają nigdy określonej temperatury topnienia w czasie ogrzewania miękną stopniowo i przemieniają się w ciecz o lepkości malejącej ze wzrostem temperatury (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ciała krystaliczne są przedmiotem badań krystalografii, zajmującej się zewnętrzną formą kryształów (krystalografia geometryczna), ich budową wewnętrzną (krystalografia strukturalna) oraz zależnościami między budową kryształów a ich składem chemicznym i własnościami (krystalochemia).

Już w XVIII w. wysunięto hipotezę.  Struktura kryształów postać kryształów jest wynikiem ich budowy wewnętrznej.
Początkowo przypuszczano, że elementami struktury kryształów, w regularną sieć przestrzenną, są cząsteczki  geometrycznych: kule, elipsoidy, wielościany. W wyniku ba- ULT- przekonano się, że elementarnymi składnikami kryształów mogą być nie tylko cząsteczki chemiczne, ale także atomy i jony (uprawnienia budowlane).
Eksperymentalnie potwierdzono także słuszność wyobrażenia budowy wewnętrznej kryształów w postaci sieci przestrzennych, v których atomy, jony lub ich grupy powtarzają się w danym senniku w dokładnie jednakowych odstępach.

Sieć przestrzenna

Zbiór identycznych punktów powtarzających się jednakowych odstępach wzdłuż jakiegoś kierunku tworzy sieciową (program egzamin ustny). Przez obranie innego, nierównoległego kierunku :raz odstępu d? między punktami identycznymi otrzymujemy punktów powtarzających się prawidłowo w przestrzeni dwuwymiarowej, czyli płaszczyznę sieciową lub sieć płaską.

Jeśli płaszaczyznę sieciową przesuniemy o odstęp d3 w trzecim, kierunku uzyskamy prawidłowy układ punktów, czyli sieć przestrzenną. Między siecią przestrzenną a zewnętrzną formą kryształów istnieje ścisły związek. Są ścianami płaskimi, którym w sieci przestrzennej odpowiadają zbiory równoległych płaszczyzn sieciowych, każdej krawędzi kryształu odpowiada zbiór równoległych prostych sieciowych (opinie o programie).
Najmniejszą jednostką objętościową sieci przestrzennej jest równoległościan elementarny, zwany również komórką jednostkową lub celką. Ograniczony jest on krawędziami o długościach i:, d^, d3, odpowiadającymi najmniejszym odległościom między nomami, jonami lub cząsteczkami znajdującymi się w węzłach sieci tworzących jego naroża. W najogólniejszym przypadku kąty między krawędziami równoległościanu elementarnego są różne nierówne 90°), jak również i odstępy punktów sieciowych.

Sieć przestrzenna danej substancji różni się od sieci innych substancji długością krawędzi równoległościanu elementarnego oraz w wielu przypadkach również kątami między nimi. Każda substancja ma więc własną sieć przestrzenną (segregator aktów prawnych). Do opisania tej sieci konieczna jest znajomość kształtu jej równoległościanu elementarnego, który prawidłowo powtarza się w 3 kierunkach.
W celu zdefiniowania równoległościanu elementarnego przyjmuje się jeden z węzłów sieci przestrzennej za początek układu współrzędnych, a trzy wychodzące z niego proste sieciowe, za osie współrzędne x, y, z. Kąt między osiami y i z oznacza się literą a, między osiami x i z 0, a między osiami x i y y.

Najmniejszą odległość między punktami sieciowymi w kierunku osi x oznacza się a, w kierunku osi y b, a w kierunku osi 2 c. Zespół kątów a, P, y oraz odstępów sieciowych a, b, c nazywa się stałymi sieciowymi, czyli stałymi sieci przestrzennych. Odstępy między punktami sieciowymi a, b, c mierzy się w nanometrach (promocja 3 w 1).