Szybkość zmian odkształceń
Omawiając całokształt zagadnienia wytrzymałości betonów komórkowych, należy wspomnieć o poważnej roli, jaką odgrywa wytrzymałość reologiczna w swoim pierwszym stadium, czyli tzw. pełzania (zgniotu).
W tym zakresie przeprowadzono badania oparte na wynikach doświadczeń H. Schafflera. Badania przeprowadzono na próbkach słupowych (7 x 7 x 20 cm) przy różnych obciążeniach (program uprawnienia budowlane na komputer).
Na podstawie powyższego wzoru sporządzono wykresy (wg badań ZB i DPS).
Z przeprowadzonych badań ZB i DPS można wyprowadzić następujące wnioski odnośnie pełzania betonu komórkowego:
- Odkształcenia plastyczne próbek betonu pod obciążeniem 0,32-0,52 Rst są w miarę upływu czasu znacznie mniejsze niż próbek pod większym obciążeniem, np. 0,75 Rstm
- Przyjęty wstępnie okres obserwacji odkształceń plastycznych rzędu 2-H3 tygodni jest zbyt krótki, aby można było określić na podstawie otrzymanej krzywej przebieg pełzania materiału w czasie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Szybkość zmian odkształceń maleje w okresie 2-3 tygodni na tyle, ze nie można określić w sposób dostatecznie przybliżony wielkości przypuszczalnego odkształcenia materiału dla t = oo lub t = 30 lat (materiał przed badaniem miał określoną wytrzymałość na ściskanie i skurcz).
Pełzanie betonów komórkowych typu PGS i BLB kształtuje się raczej odmiennie. Na podstawie wstępnych badań można by sądzić, że wartości pełzania dla betonu komórkowego typu PGS będą raczej większe (zwłaszcza, jeśli idzie o materiał o niższym module sprężystości En) (uprawnienia budowlane).
Zjawisko pełzania w konstrukcjach murowych, gdzie naprężenia wynoszą zaledwie ok. 1/7 wytrzymałości materiału, jest znacznie mniejsze, niż zaobserwowano to na próbkach doświadczalnych (dla o/Rst 0,3) i z tego względu jest niemal całkowicie bez znaczenia. Zjawisko pełzania ma natomiast istotne znaczenie w elementach zginanych zbrojonych i w związku z tym, do czasu całkowitego poznania tego zjawiska, należy do konstrukcji zbrojonych z betonów komórkowych podchodzić dość ostrożnie, stosując duże współczynniki pewności.
Naprężenia wewnętrzne
Zagadnienie naprężeń wewnętrznych w betonie komórkowym od chwili wstępnego wiązania odlewu w formie do okresu jednego roku po wyprodukowaniu betonu jest bardzo ważne i wymaga wciąż jeszcze dalszych badań (program egzamin ustny). Z dotychczasowych obserwacji wiadomo, że w betonie komórkowym naprężenia te występują i w niektórych wypadkach są znaczne.
Wyroby wychodzące z autoklawu mają niekiedy widoczne w skutkach naprężenia wewnętrzne, które ujawniają się łamliwością wyrobu przy stosunkowo małym impulsie udarowego charakteru.
Beton komórkowy produkowany na bazie popiołów lotnych częściej wykazuje tego typu naprężenia i jest bardziej podatny na złamania i spękania o charakterystycznym przekroju muszlowym (opinie o programie).
Wytrzymałość na udarność wiąże się częściowo z wytrzymałością na siły poziome, co z kolei ma znaczenie w wypadku pracy betonu komórkowego w warunkach sejsmicznych.
W Polsce badań w tym zakresie nie prowadzono, a literatura zagraniczna jest stosunkowo bardzo skromna. Wiadome jest tylko, że w Danii i Szwecji (laboratoria w Olsted i Skovde) wprowadzano wahadłowe przyrządy laboratoryjne do pomiaru wytrzymałości na udarność metodą porównawczą w stosunku do innych materiałów (segregator aktów prawnych).
Długotrwałe badania w zakresie starzenia się betonu komórkowego przeprowadził R. Sell. Według tego autora odporność na starzenie się autoklawizowanego gazobetonu ulega zmniejszeniu przy długotrwałym stałym obciążeniu. Odporność ta sięga 80% odporności krótkotrwałej. Należy zaznaczyć, że występuje tu zjawisko dużego rozrzutu wyników, leżące w granicach do 25%.
Próbki obciążone do 70% wytrzymałości krótkookresowej nie wykazują po ok. 3,5 latach objawów rozpadania się czy załamania, przy czym deformacje powiększyły się z 1,5-1,8% do 3,5% przy temperaturze 20°C i wilgotności względnej 65% (promocja 3 w 1)..
Istnieje wyraźne niebezpieczeństwo wypływające z faktu, że autoklawizowany beton komórkowy wykazuje przy długotrwałych obciążeniach krytycznych raptowne załamanie się, co nie jest cechą korzystną tego materiału. R. Sell przestrzega przed dopuszczeniem do obciążeń zbliżonych do 70% obciążenia krytycznego.
