Tarcie gruntu

Ponadto przy podanym sposobie obliczania zakłada się stałą wysokość stopy, podczas gdy w rzeczywistości w stopie wysokość ta ku krawędziom maleje (program uprawnienia budowlane na komputer). Z drugiej strony przy takim sposobie obliczania istnieją znaczne nie wykorzystane źródła nie uwzględnionych zapasów bezpieczeństwa; wytrzymałość na rozciąganie znacznych części betonu stopy oraz warstwy wyrównawczej pod stopą, tarcie gruntu pod stopą przeciwdziałające odkształceniom spodu stopy, znacznie mniejszy skurcz betonu w stopie w porównaniu z innymi konstrukcjami itp.

Metodę trapezu uważać można więc za dostatecznie bezpieczną, tym bardziej że wieloletnie jej stosowanie nie tylko nie spowodowało awarii fundamentów, ale nawet nie zaobserwowano zarysowań stóp, które przy znaczniejszym rozwarciu rys mogłyby zresztą z biegiem czasu doprowadzić do skorodowania stali (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zginane stopy prostokątne oblicza się za pomocą powyższych wzorów, jeżeli stosunek boków nie przekracza 1 : 2. Stopy bardziej wydłużone należy zbroić w jednym kierunku, wyliczając moment w przekroju B-D z powierzchni prostokąta ABCD.
W stopach zginanych konieczne jest również przeprowadzenie przeliczenia na ścinanie.

Z badań doświadczalnych wynika, że największe naprężenia, główne rozciągające występują w przekroju i oddalonym od krawędzi słupa o wartość tn. W samym sąsiedztwie bowiem słupa działają ściskania poprzeczne stopy, zmniejszające wartość naprężeń głównych rozciągających (uprawnienia budowlane).
Powinno ono być mniejsze od T</, w przeciwnym przypadku należy stopę dodatkowo uzbroić na ścinanie według normalnych zasad zbrojenia na ścinanie przekrojów zginanych, przyjmując jednak, że między osią słupa a przekrojem. Zauważyć jednak trzeba, że stopy zbrojone na ścinanie są nieekonomiczne i dlatego należy je stosować tylko w wyjątkowych przypadkach. Przekroczeniu wartości -cd należy zasadniczo przeciwdziałać przez zwiększenie wysokości stopy.

W przypadku gdy długość boku stopy jest większa niż 3,0 m, co drugą wkładkę prowadzi się do krawędzi stopy, połowę zaś prętów daje się o 20% krótszą.

Rozkład naprężeń pod stopą

Stosowany najczęściej sposób łączenia stopy ze słupem. Ze stopy wypuszcza się taką liczbę prętów łącznikowych, aby razem z przekrojem betonowym słupa przenieść mogły w sposób bezpieczny największą siłę, jaka może wystąpić w słupie. Pręty powinny być zapuszczone w stopę na długość co najmniej 30 0, zaś pręty narożne - do spodu stopy. W stopach o niewielkich wysokościach (mniejszych od 1,20 m) wszystkie pręty prowadzi się zwykle do spodu (program egzamin ustny).

W ogólnym przypadku na stopę fundamentową działać może poza siłą pionową również moment zginający i siła pozioma. Mimośrodowe obciążenie fundamentu powstaje również w przypadku obciążenia fundamentu tylko siłą pionową, jeśli siła ta nie przechodzi przez środek ciężkości podstawy stopy (opinie o programie).
Kierując się rozważaniami podanymi przy omawianiu stóp osiowo obciążonych, przyjąć można również w wypadku stóp obciążonych mimośrodowo założenie liniowego rozkładu oddziaływań pod stopą. Wartości naprężeń w poszczególnych punktach pod stopą wyznacza się więc jak w przekrojach mimośrodowo ściskanych elementów sprężystych, uwzględniając jednak, że przekrój ten przenosi jedynie naprężenia ściskające (segregator aktów prawnych). Między stopą bowiem a podłożem nie ma więzi umożliwiającej przeniesienie rozciągali.

Zwykle na stopę działać mogą różne układy wartości P, Mx i Hx, zaś równomierny rozkład odporów gruntu uzyskać można jedynie dla jednego z tych układów. W takim przypadku należy wytypować układ sił i momentów zewnętrznych prawdopodobnie najczęściej występujący i przyjąć wartość kx tak, aby pod działaniem tego układu rozkład odporów gruntu był równomierny, zachowując jednocześnie w granicach dopuszczalnych największe naprężenie w gruncie pod działaniem układów obciążeń powodujących maksymalne mimo- środy wypadkowej sił.

Nie zawsze jednak takie rozwiązanie można uzyskać. Wtedy wartość mimośrodu od osi słupa wyznacza się z warunku, aby przy skrajnym wychyleniu wypadkowej sił w lewo od środka ciężkości podstawy słupa oraz przy skrajnym wychyleniu w prawo największe naprężenia w gruncie były sobie równe (promocja 3 w 1).