Tarcze stalowe łączone

Tarcze stalowe łączone są między sobą kształtownikami za pośrednictwem śrub, zaś drewniane również na śruby, lecz za pośrednictwem stalowych nakładek. Konstrukcja ramek usztywniających tarcze pozwala również na wiązanie łącznikami tarcz z krążynami formującymi okrąg komina (program uprawnienia budowlane na komputer).
Krążyny stosuje się zazwyczaj drewniane dwuwarstwowe, dostosowane do zmiennego okręgu na wysokości komina, łączone są na śruby.

Krążynami tymi w miarę wzrostu wysokości wyznaczany jest każdorazowo układ - pochylenie poszczególnych pasów tarcz deskowania betonowego płaszcza komina.
Krzywizny południkowe płaszcza komina wyznaczone są przez kierownice odpowiedniego kształtu. Kierownice o wysokości kilku lub kilkunastu betonowanych pasów płaszcza wykonywane są również z drewna. Do kierownic tych przymocowane są krążyny z tarczami. Kierownice z kolei przymocowywane są do konstrukcji rusztowań.
Zazwyczaj stosuje się dwustronne deskowanie płaszcza, składające się z trzech pasów. Układ ten pozwala na stosowanie sposobu betonowania polegającego na tym, że gdy dwa pasy zabetonowanego płaszcza znajdują się w deskowaniu, wówczas montuje się jego trzeci pas.

Po uzbrojeniu i zabetonowaniu trzeciego pasa deskowań demontuje się deskowanie pierwszego pasa i przestawia: je na czwarty pas. Następnie deskowanie pasa drugiego przestawia się na pas piąty i dalej deskowanie pasa trzeciego na pas szósty itd. wg ogólnych zasad stosowanych przy budowie kominów zbieżnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Tarcze obejmujące formowany płaszcz komina łączy się między sobą ściągami z drutu oraz dla zagwarantowania grubości płaszcza, która może być zmienna, rozpiera się je rozporkami. Rozporki te po zabetonowaniu poszczególnych pasów są usuwane.

Okrąg każdego zmontowanego pasa deskowań jest każdorazowo kontrolowany z wieży zmontowanej w środku na osi komina przez pomiar promieni. Ilość tarcz, kształt poszczególnych krążyn oraz wielkość ich promieni jak również kształt kierownic muszą być opracowane i zestawione w dokumentacji technicznej rusztowań.
Rusztowania. Dawniej przy budowie kominów wywiewnych chłodni stosowano rusztowania z drewnianych krawędziaków lub okrąglaków stężanych między sobą deskami w płaszczyznach poziomej i pionowej (uprawnienia budowlane).
Obecnie do wykonania rusztowań stosuje się znormalizowane rury rusztowaniowe wyłącznie stalowe o średnicy 42,25×4,25, łączone patentowanymi złączami krzyżowymi, wzdłużnymi i obrotowymi.

Deski oporowe

Przy budowie chłodni kominowych hiperboloidalnych stosuje się trzy typy układu konstrukcji rusztowań (program egzamin ustny).
Rusztowanie typu I stanowi pełną konstrukcję przestrzenną. Rusztowanie tego typu ma średnicę wewnętrzną o takim wymiarze, aby istniała możliwość zmontowania w płaszczyźnie poziomej w miejscu przewężenia komina dwóch obok siebie pomostów transportowo-roboczych (opinie o programie).

Rusztowanie typu II składa się z dwóch zespołów rusztowań, a mianowicie: ze środkowego w postaci walca oraz zewnętrznego tzw. pachwinowego. Rusztowanie środkowe - walcowe ma szerokość równą dwóm pomostom roboczym. Rusztowanie pachwinowe w dolnej części stanowi z rusztowaniem walcowym pełną przestrzenną konstrukcję jak w typie I. Różnica obu typów rusztowań polega na wykorzystywaniu rusztowań części pachwinowej po ich rozbiórce do montażu rusztowań części wyższej rusztowania walcowego.
Stosowanie rusztowań typu II pozwala na zmniejszenie zużycia rur o ok. 15-20%) (segregator aktów prawnych).

Rusztowanie typu III składa się z dwóch rzędów stojaków montowanych zgodnie z krzywizną hiperboloidalną powłoki komina.
Podłużnice przytrzymywane są przez deski oporowe poziome (kleszcze) zakładane w odległościach około 1.00 m. Deski oporowe przeciwległych deskowań ściany są ściągane ściągami lub podpierane zastrzałami.

Deski oporowe zwykle spoczywają na krawędziakach poziomych (maculcach) wchodzących w skład konstrukcji rusztowania roboczego, które zwykle jest ustawiane przy deskowaniu ściany i służy do wykonywania tego deskowania, a następnie do betonowania ściany z pomostów roboczych spoczywających na rusztowaniu.
Charakterystyczną cechą deskowania jest deskowanie koryt (rys. 9-5e) opartych na wspornikach płytowych, połączonych monolitycznie ze ścianami (promocja 3 w 1).