Taśma miernicza

Korzystając z pionu, liniału i poziomicy należy wyznaczyć środek powierzchni przeznaczonej do wyłożenia, a następnie poprowadzić przez ten punkt dwie prostopadłe linie. Zaczynając od punktu przecięcia linii należy zaznaczyć podłożenie pierwszej płytki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Używając pędzla nanosimy na powierzchnię ok. 2 nr cienką warstwę kleju. Jeżeli używamy kleju kontaktowego to smarujemy ścianę i płytkę korkową. Kleje dyspersyjne nanosi się pacę zębatą. Pokrywa się nim taką powierzchnię, do jakiej zdołamy przykleić płytki w ciągu 5 minut (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

schnie. Klej schnie od 10-30 minut zależnie od temperatury i wilgotności powietrza. Ostrożnie umieszczamy środkową płytkę w zaznaczonym miejscu i dokładnie dociskamy, szczególnie krawędzie. Najpierw dociska się ręką a potem gumowym młotkiem, Aby uzyskać inny, bardziej atrakcyjny efekt można płytki układać na tzw. cegiełkę, zachowując przesunięcie Zi płytki. Sposób przycinania płytek zapewnia idealne dopasowanie krawędzi (uprawnienia budowlane).

I)o przyklejania okładziny potrzebne będą narzędzia: taśma miernicza, przymiar kątowy, sznurek traserski, nóż, ołówek, młotek lub wałek gumowy, pędzel lub paca zębata. Kamień jest dostępny w formie płyt o maksymalnej wielkości 32()x 170 cm. Montaż płyt o tak dużych rozmiarach jest bardzo trudny i kosztowny, dlatego też wycina się mniejsze formaty o wymiarach: 60×60, 40×40, 30×30, 30×60 cm i grubości 2 i 2,5 cm. Na elewacje najlepiej, nadają się płyty kamienne o wymiarach 60×60 cm. Mocowane do ściany na wysokości do 2,5 m mogą być układane na zaprawie klejowej. Powyżej tej wysokości płyty kotwi się do ściany bezpośrednio lub za pośrednictwem rusztu. Wówczas kamień musi mieć grubość 3 lub 4 cm (program egzamin ustny).

Podłoga to element wykończenia budynku składający się z warstw:

1. izolacyjnej,
2. podkładowej,
3. wyrównawczej,
4. użytkowej - posadzki.

Każda podłoga opiera się na odpowiednim podłożu, którym przeważnie są:

• podłoże betonowe na gruncie (występuje w pomieszczeniach niepodpiwniczonych i piwnicznych),
• konstrukcja stropu (opinie o programie).

Robotami podłogowymi nazywamy czynności związane z wykonaniem podłogi wraz z ułożeniem jej warstwy wierzchniej - użytkowej posadzki. Podłogom stawia się liczne wymagania: nie powinny być śliskie, ale odporne na ścieranie, ciepłe w dotyku, odporne na zawilgocenia, tłumiące dźwięki, odporne na zarysowania, elastyczne, łatwe do utrzymania w czystości.

Charakterystyka warstw podłogowych

Izolacja przeciwwilgociowa ułożona na podłożu chroni podłogę przed zawilgoceniem, wodą gruntową. Na stropach układa się izolację paroszczelną zapobiegającą przenikaniu pary wodnej przez strop z pomieszczenia leżącego pod nim. W zależności od rodzaju występującej w pomieszczeniu wilgoci wykonuje się izolacje jedno- lub kilkuwarstwowe. Mogą być wykonywane z drewna litego lub klejonego. Wytwarza się je z bardzo wielu gatunków drewna. Grubość desek 22-32 mm, długość 3-10 m, szerokość 10-20 cm. Mogą mieć krawędzie gładkie lub do łączenia na wpust i wypust (segregator aktów prawnych).

Deski podłogowe mogą być mocowane gwoździami do lega- rów rozstawionych na podłożu co 40-60 cm. Gwóźdź wbija się w wyżłobienie wpustu. Najczęściej przykleja się je do mocnego, stabilnego podłoża za pomocą elastycznego kleju polimerowego lub poliuretanowego. Deski podłogowe w podłogach pływających nie mogą być sztywno połączone z podłożem. Łączy się je za pomocą specjalnych klamer. Do rowków wyżłobionych w dolnej części deski w bija się klamrę wykonaną ze stali szlachetnej. Dodatkowo deski są łączone na pióro i wpust w zdłuż i od czoła.

Aby połączenie było dokładne, należy dobijać kolejne deski młotkiem poprzez drewnianą podkładkę, aby ich nie uszkodzić. Przy sztukowaniu desek należy pamiętać, by ich połączenia w rzędach nie tworzyły jednej linii. Najlepiej gdy połączenie w jednym rzędzie wypada w połowie długości deski z rzędu poprzedniego. Jest to tzw. połączenie na mijankę (promocja 3 w 1).