Technika budowlana uprawnienia budowlane

Największe zastosowanie w technice budowlanej znalazły laminaty poliestrowe jako płyty płaskie lub faliste przeświecające i matowe, bezbarwne i barwne (program uprawnienia budowlane na komputer). Płyty płaskie gładkie lub ryflowane stosowane są głównie przy budowie podwieszonych sufitów. Płyty faliste mają zakres zastosowania znacznie szerszy, przeważnie jednak w konstrukcjach dachowych, do górnego i bocznego oświetlenia pomieszczeń.

Płyty faliste dachowe produkowane są za granicą. Wymiary tych płyt odpowiadają wymiarom przekroju poprzecznego płyt azbestowo-cementowych lub blaszanych stosowanych do krycia dachów. Rozpiętość wymiarów. w szerokości, a szczególnie w długości płyt jest dość znaczna (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W NRF produkuje się płyty o szerokości 650-4000 mm, długości 1100-4000 mm i grubości 1-2 mm. We Francji płyty mają długość 1150-2000 mm, szerokość 900 mm przy grubości do 3,2 mm, w USA długość 1830-3650 mm, szerokość 660-1220 mm przy grubości ok. 1,6 mm. Produkuje się płyty przezroczyste i matowe w kolorze naturalnym oraz barwione. W zależności od stopnia palności produkuje się 2 typy falistych płyt poliestrowych: zwykłe i z podwyższoną ognioodpornością, czyli tzw. samogasnącŁ. Płyty zwykłe wykazują lepszą odporność na wpływy atmosferyczne.

Płyty dachowe z poliestru szklanego wykazują następujące zalety:
Niski ciężar: ciężar 1 m2 płyty poliestrowej o grubości l-2 mm wynosi 2-h3 kG, podczas gdy ciężar 1 m2 płyty ze szkła zbrojonego o grubości 6 mm wynosi 16 kG (uprawnienia budowlane).
Przepuszczalność światła: płyty poliestrowe przepuszczają więcej promieni ultrafioletowych niż zwykłe szkło. Przepuszczalność światła widzialnego płyt poliestrowych dochodzi do 90%, podczas gdy płyty ze szkli zbrojonego o grubości 6 mm przepuszczają tylko 80% światła. Światłe które przeniknęło przez płytę poliestrową, jest doskonale rozproszone dzięki znajdującej się zewnątrz osnowie szklanej, co z punktu widzenie techniki oświetleniowej pomieszczeń, szczególnie o charakterze przemysłowym, jest bardzo korzystne.
Właściwości cieplne: przewodnictwo cieplne tworzywa poliestrowego jest znacznie niższe niż szkła i wynosi 0,18-0,20 kcal/mh°C (szkło 0,88 kcal/mh°C) (program egzamin ustny).

Właściwości wytrzymałościowe: płyty poliestrowe charakteryzują się wysoką elastycznością i nośnością wymaganą przy normalnym obciążeniu dachu śniegiem przy uwzględnieniu działania wiatru; wytrzymują ciężar człowieka, są odporne na uderzenie i złamanie. Ich wytrzymałość na zginanie wynosi 1200-1800 kG/cm2, wytrzymałość na rozciąganie 800-1200 kG/cm2, udarność mieści się w granicach 20-70 kG/cm2, a współczynnik sprężystości wynosi 80 000-J-100 000 kG/cm2.

Własności wytrzymałościowe materiału

Własności wytrzymałościowe materiału zostają powiększone dzięki sfalowaniu. Zapobiega to powstawaniu dużych ugięć; przy dobrych właściwościach statycznych możliwe jest stosunkowo rzadkie rozmieszczenie punktów podparcia, co w połączeniu z małym ciężarem pozwala na zmniejszenie rozmiarów całej konstrukcji nośnej, a porównaniu z pokryciami z materiałów tradycyjnych.
Nośność pokryć poliestrowych waha się w granicach 150-250 kG/cm2. Dopuszczalne rozpiętości wynoszą od 0,9 do 1,40 m (opinie o programie).

Wadą płyt jako materiałów dachowych jest palność. Palą się one pod działaniem płomienia mniej lub więcej szybko w zależności od gatunku. Punkt zapłonu wynosi 400 °C. Płyty tzw. samogasnące palą się powoli, ale są trudne do rozżarzenia, nie podtrzymują płomienia i mogą być łatwo ugaszone. Nie zapalają się one pod wpływem padających na ich powierzchnię rozżarzonych cząstek sadzy, ale nie mają takiej ognioodporności jak szkło.

Odporność na wpływy atmosferyczne wydaje się na podstawie kilkuletnich doświadczeń dobra. Wskaźniki rozszerzalności termicznej, w granicach temperatur od 40 do + 120°C, nie są zbyt wysokie (segregator aktów prawnych). Absorbują one wilgoć w minimalnym stopniu i są odporne na działanie atmosfery przemysłowej (kwaśnych oparów i dymów). Obróbka mechaniczna płyt poliestrowych jest łatwa: dają się one ciąć, nawiercać, frezować, szlifować przy użyciu typowych narzędzi do drewna lub metali. Mocuje się je na wkręty lub gwintowane uchwyty profilowane z zastosowaniem uszczelek z tworzywa sztucznego. Dają się również mocować na czop i sztyft. Można je także kleić żywicami poliestrowymi lub innymi klejami specjalnymi.
W Polsce żywice poliestrowe produkują Zakłady Chemiczne w Sarzynie pod handlową nazwą „Polimal”. Są to roztwory poliestrów maleinowych w styrenie (promocja 3 w 1).

Do produkcji płyt dachowych nadają się Polimale gatunku 160 i 162. Są to żywice samogasnące. Produkcję doświadczalną falistych płyt poliestrowych dla celów budowlanych podjęła Warszawska Fabryka Tworzyw Sztucznych w roku 1960, stosując metodę formowania ręcznego. Produkuje się dwa typy płyt: o profilu głębokofalistym (dachowe) i o profilu drobnofalistym (balkonowe).