Technologia produkcji uprawnienia budowlane

Technologia produkcji przy zastosowaniu pieców z rusztem ruchomym (taśma aglomeracyjna) jest bardziej złożona (program uprawnienia budowlane na komputer). Łupek należy najpierw rozdrobnić do ziaren poniżej 3 mm, następnie po ujednorodnieniu masy poddać grudkowaniu. Wymiar granul powinien zapewniać dobry przepływ gazów przez wsad w piecu podczas wypalania. Otrzymane duże spieki rozdrabnia się na wymagane frakcje kruszywa.

Produkcja kruszyw z łupków pęczniejących rozwinęła się szeroko w USA i Kanadzie; początkowo do wypalania stosowano piece obrotowe, obecnie coraz więcej powstaje zakładów o piecach z rusztem ruchomym. W Polsce czynny jest od paru lat zakład w Knurowie, którego zdolność produkcyjna wynosi ok. 150 tys. m3 kruszywa. W budowie znajduje się zakład w Bytomiu o zdolności produkcyjnej 300 tys. m3. Oba zakłady nastawione są na łupek węglowy i wypalanie w piecu o ruszcie ruchomym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ze względu na konieczność zużytkowania popiołów lotnych, uzyskiwanych w coraz większej ilości, wykorzystuje się je do produkcji kruszyw. W skali przemysłowej uruchomiono już produkcję między innymi w ZSRR i NRF przy zastosowaniu do wypalania pieców z rusztem ruchomym. Właściwości kruszywa są podobne do glinoporytu (uprawnienia budowlane).

W stadium eksperymentalnym znajduje się produkcja kruszyw z popiołów lotnych przy zastosowaniu do wypalania pieców szybowych. Kruszywo ma kształt i właściwości analogiczne do opisanego poprzednio, mimo że badania idą w kierunku otrzymywania ziaren o równej powierzchni i o kulistym kształcie.
Kruszywa z popiołów lotnych mają na ogół niższą wytrzymałość od kruszyw otrzymywanych z łupków.
W Polsce produkcja kruszyw z popiołów lotnych jest w stadium projektowania zakładu.

Kruszywa diatomitowe otrzymuje się przez wypalenie naturalnych skał osadowych o małym ciężarze objętościowym (program egzamin ustny). Właściwości kruszyw zależą od ciężaru objętościowego surowca i jego struktury. W Polsce diatomity występują, a odmiana o ciężarze objętościowym 500-700 kG/m’1 nosi nazwę ziemi krzemionkowej.

Kruszywa

Kruszywa, których produkcja przewidywana jest w Polsce, można podzielić na dwie grupy. Kruszywa spęczniane, otrzymywane w postaci ziaren o powierzchni zamkniętej, traktowane jak lekki żwir i kruszywa spiekane otrzymywane przez rozdrobnienie porowatych spieków, podobne do omówionych poprzednio kruszyw żużlowych. Jako zasadę przy wykonywaniu betonów lekkich stosuje się używanie cementów wyższych marek, począwszy od 350. Stosowanie cementów niższych marek, np. 250, powoduje większe ich zużycie przy jednoczesnym zwiększeniu ciężaru objętościowego betonu, co pogarsza właściwości cieplne.
Współczynnik przewodności cieplnej betonów lekkich zależy od szeregu czynników.

Przede wszystkim od ciężaru objętościowego betonu, rodzaju użytego spoiwa i rodzaju oraz uziarnienia użytego kruszywa (opinie o programie). Poglądy różnych specjalistów odnośnie do wpływu struktury na wartość współczynnika przewodności cieplnej, nie są zgodne; dotychczas nie ustalono, w jakim stopniu struktura drobnoporowata daje lepsze wyniki od struktury makroporowatej lub jamistej.
Podane niżej wg zagranicznych wymagań normowych wartości współczynnika przewodności cieplnej nie uwzględniają wprawdzie omówionych zastrzeżeń, jednakże stanowią dane o znaczeniu praktycznym.
Podane wartości są większe o 10% przy ciężarze objętościowym betonu 800 kG/m3 aż do 40% przy ciężarze objętościowym 1800 kG/m3 w porównaniu z wartościami przyjmowanymi dla stanu suchego betonu.
Współczynnik sprężystości betonów lekkich zależy w znacznym stopniu od rodzaju kruszywa, zwłaszcza najdrobniejszej frakcji piaskowej (segregator aktów prawnych).

Betony lekkie z uwagi na znacznie większą porowatość w porównaniu z betonami zwykłymi wykazują też większą skłonność do zawilgacania zarówno przy moczeniu, jak kapilarnym podciąganiu wody. Odporność na działanie mrozu betonów lekkich zależy przede wszystkim od odporności na działanie mrozu użytych kruszyw. Przy kruszywach odpornych betony nie wykazują obniżenia wytrzymałości na ściskanie, ani ubytku na ciężarze. Pewien wpływ ma tu marka betonu i ilość użytego cementu oraz stosunek wodno-cementowy.

Przy markach od 110 i stosunku W/C 0,50 odporność na działanie mrozu jest całkowita. Betony na kruszywach diatomitowych i z ziemi krzemionkowej nie są odporne na działanie mrozu. Brak jest dotychczas normowych wymagań odnośnie do ilości cykli zamrażań i odmrażań. Badanie przeprowadza się najczęściej w sposób przyjęty dla betonów zwykłych wykonując 15 cykli zamrażania i odmrażania (promocja 3 w 1).