Temperatura spalania

Temperatura spalania jest funkcją ilorazu zawartości cieplnej danego materiału i sumy pojemności cieplnej produktów powstających w czasie reakcji spalania (dwutlenek węgla, para wodna, azot, tlenki siarki, magnezu, glinu, żelaza itd.) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Pojemność cieplna jest to ilość ciepła (Kai) potrzebna do ogrzewania danego materiału o 1°; jest ona iloczynem ciężaru ciała (w kg.) przez jego ciepło właściwe.

Ciepło jednak, które powstaje w czasie palenia, na skutek wpływów przewodności cieplnej i promieniowania ulega w dużej mierze rozproszeniu. Stąd też praktyczny efekt cieplny spalania zależy w pierwszej mierze od ilości wytworzonego ciepła na jednostkę czasu, czyli od intensywności spalania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Intensywność palenia się zależy w dużej mierze od jego szybkości; wzrasta ona w obecności dostatecznej ilości tlenu (dmuchanie, przeciąg itd.) oraz w zależności od stopnia ogrzania samej masy materiału palnego.

W rezultacie intensywność spalania tego samego rodzaju i tej samej ilości materiału przy innych jednakowych warunkach zależy od stosunku jego powierzchni do jego masy; Im więc stosunek ten będzie większy, tym intensywność palenia będzie również większa. Tak np. pewna ilość drewna w formie wiórów spłonie o wiele szybciej, niż ta sama ilość w postaci bali (uprawnienia budowlane).
Intensywność spalania niektórych materiałów (np. celuloid, pewne mieszaniny gazów, par i pyłów z powietrzem itd.), jest tak wielka, że proces palenia się może przebiegać błyskawicznie, w sposób wybuchowy.

Promieniowanie rozgrzanego ciepła jest tym większe, im jest większa różnica pomiędzy jego temperaturą a temperaturą otoczenia oraz im większa jest jego powierzchnia. Poza tym zależy ono od rodzaju samego ciała. Np. żarzące się stałe ciała promieniują na ogół silniej niż gazy i płomienie. Żelazo promieniuje silniej niż miedź itd. (program egzamin ustny).
Promieniowanie cieplne jest zdolne doprowadzić inne materiały palne będące w otoczeniu do temperatury samozapłonu. Działanie promieniowania jednak słabnie proporcjonalnie do kwadratu odległości.

Stałe ciała

Płomienie stanowią palące się gazy i pary (opinie o programie). Długość ich zależy od ilości i składu palących się składników, od stopnia pomieszania ich z powietrzem oraz szybkości, z jaką one są wyrzucane (np. działanie ciągu). Temperatura płomieni na skutek zachodzących strat przez promieniowanie ciepła jest zwykle niższa od temperatury spalania. Stanowi ona jednocześnie miarę niebezpieczeństwa bezpośredniego oddziaływania palącego się materiału na otaczające przedmioty, które mogą być zaatakowane przez płomienie.

Procesowi przemiany energii towarzyszy wydzielanie energii świetlnej, występującej w fizycznych zjawiskach płomienia i żarzenia. Jasność płomienia zależy od jego temperatury i zawartości w nim twardych żarzących się cząsteczek, np. węgla. Z braku w płomieniu cząsteczek stałych, jak np. przy spalaniu się tlenku węgla, wodoru, metanu, siarkowodoru itd., płomień może nie wydzielać światła. Płomień nie świecący posiada zwykle znacznie wyższą temperaturę od świecącego.
Jasność żarzenia się zależy od temperatury. Temperaturę spalających się z objawami żarzenia stałych substancji, stopów .metali oraz innych materiałów można poznać po kolorze żaru. Tak np. następujące kolory żaru oznaczają osiągnięcie odpowiednich temperatur (segregator aktów prawnych).

Wyzwalająca się w procesie spalania energia mechaniczna znajduje swój wyraz we wzmożonym ruchu cząsteczek ciała i jego produktów spalania, powodujących rozszerzanie się i deformacje materiału oraz prężność gazów i par.
Stałe ciała i ciecze w miarę rozgrzewania się rozszerzają się różnie, stosownie do swoich właściwości. Miarą rozszerzania się są współczynniki rozszerzalności liniowej (wydłużalności) i objętościowej ciała, czyli liczby wskazujące o jaką część pierwotnej długości lub objętości powiększa się ciało przy ogrzaniu go o 1°C (promocja 3 w 1).

Gazy i pary natomiast w myśl prawa Gay-Lussac‘a rozszerzają się wszystkie jednakowo w ten sposób, że wzrost ich temperatury o 1° powoduje powiększenie objętości o 1/273. Posiadają one zatem współczynnik rozszerzalności objętościowej równy powyższej liczbie.