Termiczny rozkład ligniny

Kolejne działanie roztworem KMn04, HC1 i NH4OH powoduje intensywnie czerwone zabarwienie ligniny.
Termiczny rozkład ligniny daje inne związki niż celuloza; otrzymuje się więcej węgla i smoły niż z celulozy. W skład smoły wchodzą związki różne od składników smoły celulozowej. Jakościowy i ilościowy skład produktów rozpadowej destylacji ligniny wyodrębnionej z drewna świerkowego, odniesiony do suchej substancji ligniny (program uprawnienia budowlane na komputer).

W procesie rozpadowej destylacji w obecności pary wodnej następuje odszczepienie z ligniny grup metoksylowych OCH;} i przemiana ich na metanol. Alkohol metylowy otrzymywany w czasie pirolizy drewna pochodzi w większej części z pirogenetycznego odszczepienia grup metoksylowych z wchodzącej w skład drewna ligniny.
Przy hydrolizie drewna lignina pozostaje jako wymagający dalszej przeróbki odpad produkcyjny. W przemyśle celulozowym lignina przechodzi jako odpad do ługów pocelulozowych. Metody racjonalnego przerobu i wykorzystania ligniny nie są dotychczas dostatecznie opracowane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ligninę występującą w siarczynowych ługach pocelulozowych w postaci sulfoligniny stosuje się do produkcji waniliny, syntetycznych garbników lub jako lepiszcze. Prócz tego stosuje się ligninę jako materiał opałowy oraz czyni się próby w kierunku wykorzystania jej do produkcji płynnego paliwa, mas plastycznych i płyt izolacyjnych.
Rozwiązanie zagadnienia przerobu i celowego zużytkowania ligniny jest zagadnieniem doniosłej wagi. Udział ligniny w drewnie wynosi około 30%. Przy światowym rocznym przerobie około 120 milionów m:l drewna na celulozę powstaje co roku około 36 mil. m:i, czyli około 15 mil. t słabo wykorzystywanych i kłopotliwych odpadów w postaci ligniny (uprawnienia budowlane).

Materiały zapasowe

Materiały zapasowe są to występujące w drewnie cukry, skrobia i tłuszcze. W liściach drzew odbywa się na drodze, fotosyntezy i działania enzymów wytwarzanie substancji organicznej. Dzięki energii promieni słonecznych, pochłanianej przez chlorofil umiejscowiony w komórkach miękiszowych liści, roślina buduje materię organiczną z wody pobranej z gleby i z dwutlenku węgla pobranego z powietrza, wydzielając przy tym wolny tlen.

Jest to reakcja endotermiczna. Produktem asymilacji jest glikoza CfiH12Op(program egzamin ustny). Łatwo rozpuszczalny cukier wędruje w postaci roztworu do komórek miękiszowych łyka, promieni rdzeniowych i miękiszu drzewnego, gdzie ulega zamagazynowaniu. Roślina przechowuje materiały zapasowe w postaci skrobi, która ma ten sam wzór sumaryczny, co celuloza; różnica polega na niższym niż u celulozy stopniu polimeryzacji. Skrobia gromadzi się w żywych komórkach bielu w postaci widocznych pod mikroskopem ziarn zawieszonych w plazmatycznej treści komórek (opinie o programie).

Materiały zapasowe stanowią podstawę procesów życiowych drzewa; umożliwiają one:

1) wiosenny rozwój pączków i liści,

2) budowę nowopowstającego słoju rocznego, którego znaczna część formuje się przed rozwinięciem liści i rozpoczęciem asymilacji,

3) okresowe wytwarzanie nasion,

4) regulowanie ciśnienia osmotycznego w komórkach przez przemianę skrobi na cukier.
Przechowywanie materiałów pokarmowych odbywa się w postaci skrobi lub związków tłuszczowych (segregator aktów prawnych). Skrobia jest nierozpuszczalna w wodzie, wskutek czego nie nadaje się do transportu.

Przed przetransportowaniem do miejsc zużycia skrobia ulega pod działaniem fermentu diastazy hydrolizie na cukier, który w postaci roztworu dochodzi do miejsca przeznaczenia. Skrobia gromadzi się w bielu, wypełniając żywe komórki najbardziej zewnętrznych słoi. W miarę zwiększania się zapasów skrobia gromadzi się w głębiej leżących słojach. U buka zasięg skrobi nie przekracza zazwyczaj 50 zewnętrznych słoi.

W zimie, pod działaniem niskich temperatur skrobia w zewnętrznych słojach drzewa ulega scukrzeniu. Scukrzenie skrobi powoduje zwiększenie koncentracji soku komórkowego w żywych komórkach, wskutek czego obniża się temperatura zamarzania treści komórkowej (promocja 3 w 1). W ten sposób zwiększa się odporność komórek, a tym samym drzewa, na działanie niskiej temperatury.