Terpentyna siarczanowa

Terpentyna siarczanowa zawiera dwupenten i kamfeny. Po oczyszczeniu może być stosowana analogicznie jak terpentyna ekstrakcyjna (program uprawnienia budowlane na komputer).
Smolej zawiera - zależnie od siedlisk, z których pochodzi drewno - zmienne ilości kwasów żywicznych i tłuszczowych. Stosuje się go do wyrobu szarego mydła. Przez destylację w próżni i krystalizację otrzymuje się ze smoleju czyste kwasy żywiczne.

Sandarak. Obok żywic otrzymywanych różnymi sposobami z krajowych gatunków iglastych stosuje się także żywice z iglastych gatunków zagranicznych. Taką importowaną żywicą jest sandarak pozyskiwany z tui afrykańskiej (Callitris quadrivalvis Vent.) rosnącej w Atlasie. Sandarak stosowany jest w malarstwie artystycznym (do wyrobu farb olejnych), w farmacji, w dentystyce oraz do wyrobu lakierów spirytusowych i nitrocelulozowych dla nadania im większego połysku. Lakiery oparte na sandaraku są odporne na działanie gorącej wody (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Według Wanina sandarak można z powodzeniem zastąpić żywicą otrzymywaną z jagód rosnącego w ZSRR jałowca (Juniperus officinalis).

Żywice otrzymywane z drzew’ liściastych. W życiu codziennym przyjęło się przekonanie, że występowanie żywicy jest związane wyłącznie z gatunkami iglastymi. Tymczasem żywice występują również w drewnie drzew liściastych. I tak np. w czasie prac badawczych prowadzonych przez zakład mechanicznej technologii drewna SGGW nad drewnem topoli zaobserwowano wyciekanie związków żywicznych z przekrojów poprzecznych kłód topoli białej (Populus alba L.) i topoli szarej (Populus canescens
Sm.) (uprawnienia budowlane). Spostrzeżenie to potwierdził St. Prosiński, który wyodrębnił żywicę z drewna topolowego. Występowanie i sposób powstawania żywicy w drewnie liściastym nie są dotychczas wyjaśnione. Żywice otrzymywane z niektórych zagranicznych gatunków liściastych mają znaczenie przemysłowe h.

Drzewo benzoesowe

Drzewo benzoesowe (Styrex benzoin Dryand.) pospolite w Syjamie i na wyspach Sundskich zawiera aromatyczną żywicę, z której daje się od- sublimować kwas benzoesowy. Nazwa kwasu benzoesowego pochodzi od tego drzewa (program egzamin ustny).
Mastyks jest to żywica otrzymywana z kory pistacji (Pistacia there- binthus L.) rosnącej na wyspach greckich (głównie na wyspie Chios) oraz w Afryce północnej. Mastyks ma postać podłużnych ziaren o jasnożółtej lub zielonkawożółtej barwie. Stosowany jest w produkcji lakierów oraz w malarstwie artystycznym. W Związku Radzieckim zastępuje się mastyks żywicą zbieraną z krajowych gatunków pistacji.

Żywica gwajakowa występuje w ilości około 25% w drewnie gwajakowym (Guaiacum officinale L.); otrzymuje się ją przez ogrzewanie rozdrobnionego drewna. Żywica gwajakowa ma muszlowaty przełom i ciemnozieloną lub czarnobrunatną barwę. Roztwór alkoholowy żywicy gwajakowej używany jest w medycynie jako odczynnik na krew (opinie o programie).
Damara jest to zbiorowe określenie dla szeregu żywic otrzymywanych z drzew liściastych z rodziny Dipterocarpaceae rosnących w Indo-chinach i na Malajach. Damara jest to jasnożółta lub bezbarwna żywica, stosowana do wyrobu białych emalii oraz lakierów olejnych, spirytusowych i nitrocelulozowych.

Lakiery oparte na damarze są odporne na działanie mydła i zasad, są natomiast mało odporne na działanie czynników atmosferycznych (segregator aktów prawnych).
Szelak jest produktem oczyszczenia i przerobu gumilaki. Gumilaka są to zakrzepłe wycieki z liści roślin tropikalnych, np. Ficus religiosa L. lub roślin z rodziny Euphorbiaceae, rosnących w Indiach, Wietnamie, Syjamie i w Indonezji.

Wycieki te powstają pod wpływem nakłuć czerwca lakowego (Tachardia lacca Kerr.) z rodziny mszyc; ciecz wyciekająca z nakłutych roślin krzepnie na powietrzu, tworząc wraz z wydzielinami mszyc oraz zalanymi owadami stwardniałe bryłki. Jest to surowiec, z którego po oczyszczeniu z zanieczyszczeń mechanicznych oraz substancji rozpuszczalnych w wodzie otrzymuje się szelak; w skład szelaku wchodzą żywice, woski i nierozpuszczalny w wodzie barwnik erytrolakcyna (promocja 3 w 1).