Tory w poziomie terenu

Najczęściej stosowane są wciągarki przejezdne o udźwigu od 300 do 500 kG, rzadziej do 1000 kG. Dla większych obciążeń raczej stosuje się suwnice, a wciągarki mogą wtedy spełniać rolę transportu bliskiego, uzupełniającego pracę suwnic w przyległych nawach hali (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tory w poziomie terenu występują przy suwnicach bramowych i półbramowych, instalowanych na placach przeładunkowych i montażowych, a także przy żurawiach (kranach) portalowych, tzw. mostowcach oraz żurawiach wieżowych o dużym wysięgu, stosowanych na nabrzeżach portów, w pochylniach i dokach stoczni, na placach montażowych itp.
Mniejsze urządzenia tego typu, jak żurawie kolejowe (krany obrotowe), służące do przeładunku towarów, a także różne typy żurawi stosowanych w budownictwie nadziemnym, przesuwają się po torze kolejowym lub na torach o szerszym rozstawie szyn (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jeśli okres eksploatacji żurawia w danym miejscu jest ograniczony (np. na czas montażu określonej budowli), to szyny układa się na podtorzu z odpowiednio gęsto rozstawionych podkładów na podsypce, według zasad stosowanych w kolejnictwie.

Suwnice bramowe oraz żurawie portalowe i wieżowe o ustalonej lokalizacji mają fundamenty torów wykonane w postaci podłużnych ław żelbetowych o przekroju prostokątnym, trapezowym lub z odsadzkami (odwrócona belka teowa). Fundamenty takie muszą być oparte poniżej głębokości przemarzania, na gruncie o odpowiedniej nośności i w warstwach nie nawodnionych możliwe jest wykonanie pod fundamentami dobrze zagęszczonej podsypki piaskowej (uprawnienia budowlane).
W gruntach słabych i niejednolitych, podatnych na nierównomierne osiadanie, ławy torów posadawia się na palach, rozstawionych zwykle mijankowo w dwóch rzędach.
Fundamentowe ławy podtorowe należy dylatować, dzieląc je na odcinki nie przekraczające 20 m, w celu uniknięcia spękań górnej powierzchni law betonowych.

Przy zastosowaniu odpowiedniego zbrojenia, działającego na ławę przeciwskurczowo, można przyjąć większe odstępy między dylatacjami, jednak i w tym przypadku raczej nie należy przekraczać 30 m.
Na ławach podtorowych układa się szyny dźwigowe lub kolejowe, a przy bardzo dużych obciążeniach może zajść potrzeba zaprojektowania przekroju szyny zastępczej, uzyskanej z przyspawania profilu prostokątnego do płaskownika, stanowiącego stopkę szyny (program egzamin ustny).

Ława fundamentowa

W zależności od nacisków kół i sposobu oparcia szyn na podtorzu, przyjęte profile szyn wymagają sprawdzającego obliczenia naprężeń, jak to zostało podane dla torów suwnic.
Stosowane sposoby układania szyn i ich mocowania do betonowego podłoża są różne, ale generalnie można je podzielić na dwie grupy:
a) układanie szyn na podkładach drewnianych,
b) układanie szyn na podkładkach stalowych (opinie o programie).

Podkłady drewniane mogą być podłużne, tzn. układane jako podłuż- nice pod szynami wzdłuż ławy fundamentowej. Z uwagi na małą stateczność szyny pod wpływem działania na nią sił bocznych i szybsze niszczenie podkładów podłużnych sposób ten jest zaliczany do mniej pewnych i mniej trwałych (segregator aktów prawnych). Toteż podkłady podłużne stosuje się w nielicznych przypadkach i tylko dla mniejszych żurawi, których maksymalne obciążenie koła nie przekracza kilku ton. W celu ułatwienia okresowych napraw podtorza wskazane jest mocowanie szyn w sposób umożliwiający ich demontaż, co jest lepsze niż trwałe zabetonowanie kotwi w ławie fundamentowej.

Przy większych naciskach koła żurawia na szynę, układa się na ławie betonowej podkłady poprzeczne o rozstawie zwykle 50 cm.
Podkłady wykonuje się z drewna twardego, a więc dębowego lub bukowego, impregnowanego, co przedłuża ich czas pracy do ok. 20 lat (promocja 3 w 1). Trwałość podkładów poprawia również zabezpieczenie ich końców od pęknięć.