Zagrzybienie płyt pochodzenia drzewnego

Chemiczne bowiem zabezpieczenia, jakkolwiek w wielu przypadkach konieczne i niezastąpione, są w stosowaniu do całości stosowanego w budownictwie drewna kosztowne. Stosowanie zatem impregnatów powinno w zasadzie tylko tam mieć miejsce, gdzie nie można zapewnić należytych warunków zabezpieczenia drewna przed wilgocią (program uprawnienia budowlane na komputer).
Sklejka. Odporność sklejki zależy od rodzaju drewna i rodzaju kleju użytego do klejenia. Sklejki na klejach zwierzęcych, skrobiowych, albuminowych i kazeinowych nie powinny być stosowane w warunkach wilgotnych i mogą być atakowane przez grzyby. Obecnie używa się klejów z syntetycznej żywicy.

Do nich należą kleje oparte na sztucznej żywicy fenolowo-formaldehydowej odporne na gotowanie i działanie mikroorganizmów oraz kleje oparte na związkach mocznikowo-formaldehydowych, odpornych na wilgoć, lecz nie znoszących gotowania. Kleje te są odporniejsze na działanie wilgoci i grzyba; są one trwalsze od samego drewna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Drewno ulepszone. Drewno takie jest sprasowane z oklein układanych z zachowaniem skrzyżowania przebiegu włókien w poszczególnych okleinach i przekładanych cienkimi warstwami termoplastycznej żywicy. Drewno ulepszone jest odporne na wilgoć i zagrzybienie.

Płyty pilśniowe. ‘Płyty pilśniowe zarówno miękkie, jak i twarde łatwo ulegają zawilgoceniu i tym samym zgniliźnie. Badania wykazały, że grzyby Merulius lacrimans, Coniophora cerebella, Poria vaporaria, Lenzites trabea i Lenzites abietina rozkładają łatwo płyty pilśniowe (uprawnienia budowlane). Płyty zawierające arszenik jako środek zabezpieczający były rozkładane tylko przez grzyb Lenzites trabea. Sole cztero- i pięciochlorofenolanu sodowego, które można wprowadzić do mokrej miazgi w czasie jej przerabiania, uważane są za najskuteczniejszy środek dla trwałego zabezpieczenia płyt pilśniowych przed gniciem, pleśnieniem i owadami (program egzamin ustny).

Płyty pilśniowe

Płyty pilśniowe nie zabezpieczone nie powinny być układane w warunkach możliwego skraplania pary oraz stykać się z wilgotnymi ścianami, stropami i innymi elementami budowli (opinie o programie).
Płyty wiórkówo-cementowe. Na ogół są dość odporne na zagrzybienie. Sznury grzyba Merulius lacrimans przenikają w głąb płyt porowatych. Po dłuższym wystawieniu na działanie tych grzybów płyty miękną, włókna kruszeją, a wiążący cement ulega osłabieniu, przypuszczalnie wskutek kwasów wytwarzanych przez grzyby.

Płyty skałodrzewne. Płyty skałodrzewne (ksylolitowe), jak wykazały badania, są odporne na działanie grzybów, jakkolwiek nieodporne są na działanie wilgoci (segregator aktów prawnych).
Powietrze w obrębie zakładów przemysłowych jest zanieczyszczone i może zawierać dwutlenek węgla C02, tlenek węgla CO, dwutlenek siarki S02, trójtlenek siarki S03, szereg węglowodorów (metan, etan, etylen), kwas solny HC1, substancje smoliste i parę wodną. W dymie mogą być zawarte pary kwasów: azotowego, siarkowego i fluorowodorowego, a także chloru (w fabrykach superfosfatów i naczyć emaliowanych). Pary kwasów skraplając się na konstrukcjach drewnianych niszczą drewno i połączenia metalowe.

Przy projektowaniu należy uwzględnić warunki cieplne i wilgotność powietrza w pomieszczeniach. Należy tak projektować całość obiektu, ażeby przy zastosowaniu odpowiedniej izolacji i wentylacji uniknąć skutków skraplania, które sprowadza działanie par i gazów do normalnego agresywnego działania roztworów wodnych zasad, kwasów i soli.
Zdolność drewna do przepuszczania lub gromadzenia gazów na zasadzie dyfuzji zależy od gęstości gazów, kierunku ich przepływu oraz gatunku, wieku i grubości drewna.

Dyfuzja gazów jest tym większa, im jest mniejszy ciężar objętościowy drewna. Największa ilość gazów przepływa w kierunku włókien i w kierunku promienistym, najmniejsza w kierunku poprzecznym do włókien (promocja 3 w 1). Część drewna młodsza (biel) przepuszcza gazy lepiej niż rdzeń. Natomiast ilość przedyfundowanego gazu jest proporcjonalna do grubości warstwy drewna.