Transport masy betonowej

Jako środki transportu szynowego na lorach wąskich stosowane są wózki kolebowch (z napędem ręcznym lub mechanicznym) bądź wózki typu górniczego, przy czym te ostatnie używane są wyłącznie do napędu ręcznego tylko na małe odległości (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wózki kolebowych na torach wąskich stosuje się do przewozu masy betonowej najczęściej po terenie placu budowy (przy budowie fundamentów). Do budowy stropów stosuje się je jedynie rzadko i przy dużych przekrojach. Napełnianie wózków kolebowych odbywać się powinno tylko z zasobników, zaś wyładowywanie - przez obrót, przy czym przy wyładowywaniu do wykopów i z estakad należy ramę wózka kolebowego mocować do toru (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Transport masy betonowej za pomocą wózków kolebowych wąskotorowych spotykany u nas coraz rzadziej stosuje się na odległości w granicach od 50 do 500 m. Do odległości 80 m najczęściej stosowane jest ręczne przetaczanie wózków; przy większych odległościach stosowane są wózki silnikowe (uprawnienia budowlane). Wadą transportu masy betonowej wózkami kolebowymi jest trudność ich wyładowywania, bowiem masa betonowa, ulegając wstrząsom na złączach szyn, przylepia się do ścian koleby (niezależnie od możliwości odmieszania) i dla całkowitego opróżnienia jej trzeba stosować ręczne wygarnianie resztek masy łopatami. Ten środek transportowy jest poza tym niewygodny ze względu na możność wyładowywania tylko w kierunku prostopadłym do osi toru (program egzamin ustny).

Środki transportu drogowego nadające się do przewozu masy betonowej podzielić można na środki transportu bliskiego (transport wewnętrzny) oraz na środki transportu dalekiego (transport zewnętrzny). Do najbardziej rozpowszechnionych środków transportu wewnętrznego drogowego do przewożenia masy betonowej należą taczki jedno- i dwukołowe z napędem ręcznym oraz wózki trzykołowe (lub czterokołowe) z napędem mechanicznym (opinie o programie).

Stosowanie taczek jednokołowych

Stosowanie taczek jednokołowych do przewozu masy betonowej powinno być ograniczone tylko do małych obiektów z nieznaczną ilością betonu (do 30 m³ na zmianę). Taczki dwukołowe są znacznie wydajniejsze (około dwukrotnie) przy zbliżonej pracochłonności, wymagają jednak budowy pomostów o szerokości 1,45 m zamiast 0.50 do 0,60, m potrzebnych przy taczkach jednokołowych (segregator aktów prawnych).

Na większych budowach należy dawać pierwszeństwo taczkom trzykołowym o napędzie mechanicznym. Do najbardziej rozpowszechnionych środków transportu drogowego zewnętrznego do przewożenia masy betonowej należą samochody wywrotki, samochody ciężarowe z ustawionymi na nich pojemnikami oraz betoniarki samochodowe.

Samochody wywrotki stosowane są do dalszych przewozów masy betonowej (ponad 500 m), przy czym odległość przewozowa nie powinna przekraczać 3-4 km, w przeciwnym przypadku następuje od mieszanie masy. Obecnie coraz częściej skrzynie wywrotek wyposażone są w przymocowane do ich dna wibratory, które uruchamiane po przechyleniu skrzyni, przyspieszają w znacznym stopniu wyładunek masy betonowej. Z zasobnika pobiera się masę betonową jednym ze środków transportu bliskiego lub pojemnikiem żurawia, przy czym również dla ułatwienia wyładowania zasobnik wyposaża się w wibrator.

W przypadku konieczności dowożenia masy betonowej na większe odległości stosowane są betoniarki samochodowe. W tym przypadku dokładnie odmierzone suche składniki zarobu wsypywane są do mieszalników i podcza jazdy mieszane ze sobą bez udziału wody (promocja 3 w 1). Na 3 do 5 minut przed osiągnięciem celu jazdy, do suchego zarobu dodawana jest odpowiednia ilość wody tak, iż na miejscu przeznaczenia w mieszalniku znajduje się już gotowa masa betonowa. Mieszalnik obracany jest za pomocą oddzielnego silnika. Prędkość jazdy betoniarki napełnionej wynosi przeciętnie ok. 40 km/godz. Wyładowanie masy betonowej z mieszalnika odbywa się zwykle przez zmianę kierunku obrotów mieszalnika, przy czym masa betonowa wysypuje się na specjalne koryto wyładowcze.