Transportowana maszyna

Pojazdy mają wielkie znaczenie dla ekonomii pracy przewożonych maszyn, bowiem ułatwiając ich przerzuty obniżają tym samym koszty i czynią ich pracę opłacalną przy mniejszych objętościach robót ziemnych, niż ma to miejsce przy przewozach maszyn zdemontowanych, przewożonych tzw. transportem łamanym (kolej, samochody ciężarowe) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jako przykład krajowego rozwiązania przyczepy niskopodwoziowej może służyć przyczepa P-400 o nośności 40 T i ciężarze własnym- 13574 kG; dopuszczalna prędkość jazdy przy obciążeniu 40 T wynosi 6,5 km/godz, przy 30 T - 18 km/godz. Przyczepa nadaje się do przewozu maszyn budowlanych ciężkiego typu, np. koparek o pojemności łyżki 1,2 m³, oraz transportu prefabrykatów budowlanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Transportowana maszyna posiadająca własny napęd wjeżdża na platformę przyczepy przez dwie pochylnie załadowcze składające się każda z 2 elementów, przy czym jeden z nich umocowany jest obrotowo do ramy przyczepy. Natomiast załadowanie maszyn z uszkodzonym napędem odbywa się liną wciągarki ciągnika przyczepy (uprawnienia budowlane).

Środkami transportu budowlanego wewnętrznego na najbliższe odległości na placach budowy, a częściej jeszcze na samej budowie, są: taczki jednokołowe i dwukołowe (japonki) z trakcją ręczną, taczki trzykołowe z trakcją mechaniczną, wózki akumulatorowe itp.

Transport taczkowy jednokołowy o trakcji ręcznej stosowany jest wyłącznie jako transport wewnętrzny na placach budowy, a także na stanowiskach roboczych (np. przy robotach murowych, ziemnych, betonowych itp.). Jest on spośród różnych rodzajów transportu najmniej wydajny oraz najbardziej niszczący siły człowieka, dlatego wszędzie, gdzie jest to możliwe, powinien być eliminowany i zastępowany innymi, bardziej wydajnymi i bardziej ekonomicznymi rodzajami transportu (program egzamin ustny). Jednakże jest on jeszcze ciągle stosowany z powodów szczególnych, a więc: Ograniczonej przestrzeni operacyjnej na placach budowy, przy krótkich przewozach poprzecznych w wykopach przy dowożeniu kruszywa do kosza wsypowego betoniarki, przy rozwożeniu masy betonowej, zaprawy i cegieł na rusztowaniach i stropach itp.

Transport taczkowy

Transport taczkowy może być stosowany do przewozu na małe odległości (104- 4-75 m), a w wyjątkowych przypadkach i na większe (754-100 m) (opinie o programie). Przy stosowaniu transportu taczkowego na terenie, a także i na pomostach roboczych (np. murarskich), należy ułożyć tor dla taczek, wykonany zazwyczaj z desek o szerokości 204- 4-25 cm i grubości 5 cm, obitych blachą. Rzadziej spotyka się tory w postaci pasm blachy grubości 4 mm i szerokości 25 cm.

Składowa pionowa Q₂ działająca na ręce taczkarza przy dobrej konstrukcji stanowi około ¹/_A ogólnego ciężaru taczek z ładunkiem; zatem np. przy ciężarze taczek z ładunkiem Q = 130 kG na ręce taczkarza działa siła Q₂ = 32,5 kG (segregator aktów prawnych). Natomiast w taczkach źle skonstruowanych składowa ta sięga V₃ Q i więcej. Taczki więc powinny być tak skonstruowane, a ładunek na nich tak rozłożony, aby składowa Q₂ oddziałująca na ręce taczkarza nie była większa niż 40 kG.

Oprócz siły Q₂ taczkarz musi przezwyciężyć opory ruchu pchając taczkę z siłą T; wyjaśnia to dostatecznie dużą pracochłonność taczkowania.

Mimośród l_lt na którym działa siła Q względem środka koła, zapewnia stateczność taczki. Dlatego też umieszczenie środka ciężkości pudła taczki nad środkiem koła taczki, w wyniku czego zyskalibyśmy znaczne odciążenie rąk na rzecz nacisku na koło, nie jest możliwe, natomiast duży mimośród /_x jest znów z kolei niepożądany, ::>ż powoduje zwiększenie siły Q₂. Środkiem znacznie polepszającym warunki pracy taczkarza jest stosowanie szelek parcianych przenoszących obciążenia od taczki z rąk na ramiona (promocja 3 w 1). Stosowanie szelekrta odległościach przewożenia ponad 75 m jest obowiązkowe.