Trocinobeton

Trocinobeton stosuje się do wykonywania warstw ocieplających w stropach i stropodachach oraz jako podkład pod posadzkę. Trocinobeton służy również do produkcji pustaków lub bloków, z których wykonuje się ściany wewnętrzne(program uprawnienia budowlane na komputer).

Wymagania. Do produkcji trocinobetonu można używać tylko trocin z drzew iglastych, tzn. sosny, ^jodły, świerku. Nie należy używać trocin, które pochodzą z przetarcia drzew nie okorowanych, ponieważ trociny z kory zawierają szkodliwe substancje, które wpływają na opóźnienie wiązania cementu i obniżają wytrzymałość.

Bardzo małe cząsteczki i drobne pyły, które znajdują się w trocinach, należy usunąć przez sito o oczkach wielkości 1 mm. Duża ilość tego rodzaju drobnych cząsteczek wpływa na konieczność użycia większej ilości cementu, co znowu wpływa na zwiększenie gęstości pozornej, a tym samym pogorszenie właściwości ciepłochronnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Trociny przeznaczone do trocinobetonu poddaje się procesowi tzw. mineralizacji. Polega to na zamoczeniu suchych trocin w 6°/o roztworze chlorku wapniowego na 5-6 godzin. Zamiast chlorku wapniowego można użyć 15% roztworu szkła wodnego. Po ukończeniu mineralizacji trociny wyjmuje się z roztworu i rozkłada cienką warstwą, aby wyschły. Po całkowitym wysuszeniu można używać je do produkcji trocinobetonu (uprawnienia budowlane).

Ostatnio w celu przyspieszenia procesu produkcji pomija się proces moczenia, a do przygotowania trocinobetonu używa się, zamiast zwykłej wody, 6% roztworu chlorku wapniowego. Sposób ten daje zadowalające wyniki. Sposób przygotowania. Proporcje i ilość składników potrzebnych do uzyskania 1 m⁸ trocinobetonu. Sposób przygotowania trocinobetonu jest podobny do innych rodzajów betonów (program egzamin ustny).

Wodę dodaje się w takiej ilości, aby mieszanka trocinobetonowa miała konsystencję plastyczną lub gęstoplastyczną. Należy zwrócić szczególną uwagę, aby składniki betonu zostały dokładnie wymieszane. Zazwyczaj zużywa się na to więcej czasu niż przy mieszaniu innych betonów. Po wymieszaniu trocinobetonu układa się go warstwami najwyżej o grubości 10 cm i mocno ubija lub zagęszcza wibratorami. W okresie twardnienia trocinobeton należy często zwilżać wodą, aby nie dopuścić do wysychania jego powierzchni (opinie o programie).

Chlorek wapniowy

Określenie. Chlorek wapniowy jest to sól o barwie białej, łatwo rozpuszczalna w wodzie. Właściwości. Chlorek wapniowy ma właściwości obniżania temperatury zamarzania wody, a jednocześnie wpływa na przyspieszenie początku i końca wiązania cementu. Dodatek chlorku wapniowego powoduje korozję stali zbrojeniowej. Z tych względów przygotowuje się masę betonową o zawartości minimum 300 kg cementu na 1 m^s betonu (segregator aktów prawnych).

Zastosowanie. Chlorku wapniowego używa się do zapraw cementowych i betonów stosowanych w okresie obniżonych temperatur (jesienią i zimą) przez dodanie go do wody zarobowej. Chlorek wapniowy stosuje się w ilości 2% w stosunku do masy cementu do betonów zbrojonych i 3% do betonów niezbrojonych. Przechowywanie i transport. Chlorek wapniowy przechowuje się w zamkniętych naczyniach fabrycznych, w miejscach suchych i przewiewnych. Określenie. Klutanit jest bezwonnym proszkiem koloru brązowego.

Właściwości. Klutanit jest silnie działającą domieszką, która powoduje uplastycznienie masy betonowej lub zaprawy cementowej. Użycie Klutanitu umożliwia zaoszczędzenie do 15% cementu, bez obniżenia wytrzymałości betonu. Domieszka Klutanitu wywołuje zwiększenie ciekłości w świeżej masie betonowej i znaczną poprawę urabialności. W stwardniałym betonie zmniejsza nasiąkliwość i zwiększa odporność na korozję (promocja 3 w 1).

Zastosowanie. Klutanit stosuje-się do betonów, do których użyto cementu portlandzkiego lub hutniczego, w ilości 0,05-0,10% w stosunku do masy cementu. Stosuje się do mieszanki betonowej w postaci roztworu wodnego. Nie należy używać wraz z innymi domieszkami z wyjątkiem chlorku wapniowego. Przechowywanie i transport. Klutanit przechowuje się w suchych przewiewnych pomieszczeniach podobnie jak cement. W czasie transportu należy chronić go przed zamoknięciem. Okres trwałości preparatu wynosi około 6 miesięcy.