Trójprzegubowy łuk kratowy

Rozpiętość przekrycia wykonanego z rur wynosi 33,0 m. Konstrukcja przekrycia składa się z kratowych łuków trój przegubowych rozstawionych w odstępach co 2,0 m i wspierających się na przestrzennych krato w nicach podporowych umieszczonych na tarasach galerii. Rozpór łuków przejęt był przez ściągi, których długość reguluje się nakrętką rzymską (program uprawnienia budowlane na komputer).

Łuki były połączone między sobą poziomymi płatwiami. Stężenia założono w płaszczyznach podniebienia, płaszczyznach zewnętrznych, jak również w niektórych pionowych płaszczyznach przechodzących przez słupki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ponad kratownicami ułożono krokwie na siatce 1,0 x 2,0 m przeznaczone do mocowania tkaniny namiotowej. Ze względu na konieczność uzyskania odpowiedniego spadku połaci dla prawidłowego spływu wody deszczowej najwyższy punkt połaci namiotowej należało umieścić na wysokości 18,0 m nad podłogą. Podamy tu krótkie omówienie konstrukcji (uprawnienia budowlane).

Trójprzegubowy łuk kratowy:

• Pas górny. Kształt łamanej linii pasa górnego odpowiadał kształtowi wie- loboku sznurowego dla ciężaru własnego. Każdy odcinek pasa górnego składa się z dwóch rur ułożonych symetrycznie względem płaszczny pionowej i oddalonych najwyżej o 0,40 m (program egzamin ustny).
• Przeguby. Trzy przeguby pozwalały na skuteczny obrót w zworniku i u wezgłowia luku. Przegub w zworniku został zapewniony przez złącze przegubowe łączące rury pasa górnego. W przegubach podporowych rury tworzące pasy kratownic opierają się na poziomym pręcie pełnym 0 48 mm, tworzącym oś przegubu, podpartym na trójkątnych kratownicach podporowych. Złącze, za pomocą którego wykonano połączenie rur o osiach zbieżnych, pozwalało na swobodny obrót wokół pręta pełnego.
• Pas dolny. Pas dolny wykonano z dwu rur ułożonych symetrycznie względem pionowej płaszczny symetrii kratownicy, oddalonych najwyżej o 0,40 m.
• Słupki. Pionowe słupki, wykonane z rury, umieszczono jak najbliżej płaszczyzny symetrii kratownicy (opinie o programie).

Działanie wiatru

Zmiany nachylenia poszczególnych odcinków pasa realizowano:

• za pomocą trzpieni przegubowych, pozwalających na połączenie dwóch rur o osiach zbieżnych;
• przez skrzyżowanie na płatwi dwóch rur o osiach oddalonych o kilka centymetrów (segregator aktów prawnych).
• Ściągi. W każdym łuku stosowano ściąg o długości 33,0 m z miękkiej stali zbrojeniowej 0 18 mm, spawany w dwu miejscach i z dospawanymi dodatkowo uchami na końcach. Każde ucho było zaczepione za napinacz połączony z prętem pełnym za pomocą płytki łączącej. Ściąg był podwieszony w sześciu punktach celem zmniejszenia zwisu.
• Kratownice oporowe. Przestrzenne kratownice oporowe o siatce trójkątnej, przymocowane do brzegów galerii, tworzące nieodkształcalny ustrój mogły przenosić ciężar układu, siły wyrywające i ewentualnie przesuwające. Wysokość kratownicy ponad tarasem, wynosi 2,0 m, a jej szerokość 8,0 m.
• Ściana szczytowa o grubości 2,0 m zamykająca konstrukcję była dowiązana do dwóch ostatnich łuków kratowych i była podtrzymywana przez ciągłą belkę o długości 33,0 m, opartą w dwóch punktach na galeriach oraz na dwóch podporach pośrednich (rusztowania kolumnowe) (promocja 3 w 1).

Wytrzymałość na parcie wiatru została obliczona zgodnie z N.V. 1946 dla wiatru o ciśnieniu 45 kG/m². Po ukończeniu budowy wystąpiły gwałtowne burze z silnymi deszczami, wówczas okazało się, że wytrzymałość układu jest wystarczająca. Napięte płótno nie popękało i nie zostało poderwane przez wiatr. Woda spływała normalnie bez wytwarzania kieszeni.