Trudności wykonawcze

W pasie poziomym górnym fragment la występują ścianki cienkie, sytuowane osiami na liniach siatki modularnej i wyznaczane przez jeden punkt wymiarowy leżący na osi ścianki. W pasie dolnym fragment Ib ścianki te sytuowano pomiędzy liniami siatki, wyznaczając je przez dwa punkty wymiarowe leżące w odległości IM od siebie. W celu odróżnienia tych ścianek od ścian grubszych, rzeczywiście „jednomodułowych”, nad liczbą wymiarową 1 postawiono łuczek, zgodnie z propozycją wg wskaźnika k (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na fragmencie Ila pokazano łączne występowanie działówek cienkich i „jednomodułowych”, z zachowaniem zasady pokrywania się osi ścianki cienkiej z linią modularną. Pewne zaburzenie, występujące w punkcie złącza obydwu rodzajów ścian, pokazano w powiększonej skali na szczególe A w wersji układu teoretycznego oraz w wersji zalecanej do wykonania praktycznego. Położenie ścianki w wersji drugiej „praktycznej” różni się od położenia teoretycznego o 2 cm, co jednakże w założonej konstrukcji ceglanej nie stanowi istotnej odchyłki, mogącej powodować trudności wykonawcze lub wady estetyczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na fragmencie Ilb pokazano również łączne występowanie ścian działowych o obydwu grubościach, jednakże ścianki cienkie sytuowane są swymi osiami pomiędzy liniami siatki modularnej. Zastosowano tu jednakże odmienną propozycję oznaczania tak sytuowanej działówki: zamiast łuczka nad liczbą wymiarową zastosowano jednostronne pogrubienie linii, ograniczających ściankę, z pozostawieniem drugiej linii jako cienkiej. Oznaczenie takie odróżnia tę ściankę od ścianki „jednomodułowej”, która narysowana jest liniami pogrubionymi obustronnie. Podobnie jak i poprzednio, szczegół złącza obydwu ścianek B pokazano oddzielnie w powiększonej skali zarówno w układzie teoretycznym, jak i wg propozycji praktycznego stosowania (uprawnienia budowlane).

Upodobania projektanta

Wydaje się, że w praktyce projektowej najczęściej znajdzie zastosowanie sytuowanie ścianek działowych wg fragmentu la, tj. osiami na liniach siatki modularnej, bez równoczesnego stosowania rzadko występujących równocześnie ścianek „jednomodułowych” na V* cegły. Jeśli jednakże jakieś okoliczności spowodują sytuowanie cienkich ścian działowych pomiędzy liniami siatki modularnej, wówczas wybór między sposobem oznaczania wg fragmentu Ib (z łuczkiem) czy też fragmentu Ilb (z pogrubieniem jednostronnym) zależeć będzie od osobistych upodobań projektanta. Dodajmy na koniec, że przy każdym z czterech fragmentów: la, Ib, Ila i Ilb zaznaczyliśmy podziałki modularne w obydwu prostopadłych kierunkach; podziałki te są śladami siatek modularnych M X M i MO X MO podkładu rysunkowego, używanego w czasie projektowania (program egzamin ustny).

Rozpatrzymy obecnie przypadek, gdy ścisłe, określone zwyczajowo lub względami oszczędnościowymi wymiary fragmentu budynku mogą spowodować pewne zaburzenie wymiarowe, pociągające za sobą konieczność stosowania form specjalnych lub zakończeniowych, charakterystycznych dla danego fragmentu. Najczęściej występującym przykładem tego rodzaju jest klatka schodowa, jeśli pragniemy zachować jej ściśle określone, uznane za optymalne wymiary (np. szerokość w świetle równą ok. 240 lub 220 cm) (opinie o programie).

Występujące na nim alternatywne rozwiązania klatki schodowej w konstrukcji np. murowanej z bloczków o wymiarach modularnych mają boczne ściany ograniczające o grubości 4M (39 cm), szerokość zaś klatki liczona w świetle wynosi 24M w przypadku I oraz 22M w przypadku II. M założone jako równe 10 cm; MO = 60 cm. Układy M X M oraz MO X MO pokrywają się (segregator aktów prawnych). Gdyby rozmieścić grube ściany boczne osiami na liniach siatki modularnej MO X MO, to nawet przy najlepiej dobranym rozstawie osi modularnych ścian 5MO = 300 cm, szerokość klatki schodowej w świetle wypadłaby zbyt wielka 5MO 4M = 300 40 = 260 cm albo też przy rozstawie ścian 4MO = 240 cm zbyt mała 4MO 4M = 240 40 = 200 cm (promocja 3 w 1).