Trwałość związków uwodnionych

Trwałość związków uwodnionych wpływa na jakość i wytrzymałość otrzymanej zaprawy lub betonu. Wiadomo również, że na jakość otrzymanej zaprawy poza własnościami cementu wpływa jednocześnie jakość kruszywa, jego powierzchnia, zawartość pustych przestrzeni w stwardniałej masie oraz ilość dodanej wody (program uprawnienia budowlane na komputer). Zwłaszcza ilość dodanej wody i temperatura w czasie twardnienia ma bardzo duży wpływ na wytrzymałość zaprawy.

Inaczej, znacznie prościej wygląda zagadnienie twardnienia spoiwa glinianego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Glina zmieszana jest z wodą mechanicznie. Nie zachodzą więc tu żadne reakcje chemiczne. Twardnienie zaprawy glinianej polega na ulatnianiu się wody: zaprawa wysychając posiada pewną - zresztą bardzo małą - wytrzymałość, a glina w niej zawarta praktycznie żadnym zmianom nie ulega, jest w dalszym ciągu nasiąkliwa, rozpada się w wodzie i w stanie wilgotnym nie jest odporna na mróz.
Z kolei przejdziemy do omówienia własności cementów zmieszanych z różnymi dodatkami (uprawnienia budowlane).

Niektóre dodatki, np. mączka kamienna o miałkości cementu, zachowują się pod względem chemicznym biernie, gdyż nie reagują z wodorotlenkiem wapniowym powstającym w czasie wiązania cementu, inne zaś, jak np. mielone żużle, zachowują się - aktywnie. Rzecz jasna, że należy używać takich dodatków’, które są pod względem chemicznym i technologicznym uzasadnione, poza tym powinny być tanie, a zasoby ich znajdują się w pobliżu cementowni. Preparowana drobnodyspersyjna glina, dodana do cementu, wywiera w odróżnieniu od dodatków obojętnych (zmniejszających zawartość cementu) widoczny wpływ na cement w czasie jego wiązania i twardnienia. Wpływ ten jest fizyczny i chemiczny. Fizyczny polega na tym, że glina zapełnia pory w zaprawdę, a pęczniejąc pod wpływem wilgoci szczelnie je wypełnia.

Poza tym fizyczny wpływ dodatku gliny do cementu wyraża się w tym, że glina odciąga pozornie wodę zarobową magazynując ją w mikroporach oraz wiążąc ją powierzchniowo. Woda ta umożliwia dalszy wzrost wytrzymałości tworzywa przez swą zdolność dalszego uwadniania cementu, co ułatwia przechodzenie składników koloidalnych w stan krystaliczny. I tu rozpoczyna się dodatni wpływ chemiczny domieszki gliny do cementu, a mianowicie następuje przyśpieszenie uwodnienia reszty ziaren cementu (program egzamin ustny).

Tarcie między kryształkami

Jednocześnie, w przebiegu mechanizmu wiązania cementu w obecności gliny zachodzą dalsze zmiany fizyczne. Tworzące się przy twardnieniu spoiwa cementowego igiełkowate kryształy przenikają się wzajemnie i sczepiają się; sczepianie to do pewnego stopnia wzmaga się, gdy między igiełki dostaną się bardzo drobne pyły, zwiększając tarcie między kryształkami. Jest rzeczą oczywistą, że nadmierne zwiększenie ilości dodanej gliny ogranicza ten wpływ i zaczyna działać ujemnie, izolując od siebie poszczególne kryształy (opinie o programie).

Sądzić należy, że jednocześnie cement wywiera wpływ chemiczny na koloidalne składniki gliny, które zmieniają w sposób wyraźny swoje dotychczasowe własności fizyczne i chemiczne. Należy przy tym przypomnieć, że w zaprawie cementowo-piaskowej lub w betonie żwirowym proces twardnienia cementu odbywa się w środowisku wypełniacza grubego, biernego chemicznie, o małej powierzchni właściwej, czyli, że na procesy hydratacji cementu i krystalizacji nowych materiałów nie wpływają zjawiska powierzchniowe (adsorpcji i inne).

Inaczej odbywa się to przy mieszanym spoiwie cementowo-glinianym (segregator aktów prawnych). Procesy uwodnienia następują tu w środowisku aktywnym, wpływającym na przebieg tych reakcji, gdyż na procesy te wywiera również wypływ wielkość powierzchni właściwych wszystkich składników.

Zakładając z pewnym przybliżeniem powierzchnię właściwą kruszywa w betonie 4 cm /g i powierzchnię właściwą cementu 3000 i-4000 cm2/g, otrzymamy w betonie stosunek powierzchni właściwej wypełniacza do powierzchni właściwej cementu rzędu około 1 : 1000, gdy tymczasem w połączeniach cementowo-glinianych stosunek ten będzie odwrotny, czyli około 1000 : 1 (przy założeniu wg Gapona powierzchni właściwej gliny od 4 milionów do 10 milionów cm2/g). Stąd widać, w jak odmiennych warunkach przebiegają procesy hydratacji i wiązania cementu w obecności gliny (promocja 3 w 1).