Trzmielina brodawkowata
Wysokowartościowy surowiec można otrzymać jedynie przez selekcję. Na podstawie przeprowadzonych badań ustalono wytyczne co do nastawienia selekcji, co do poszukiwania wysokowartościowych osobników do rozmnażania oraz co do rejonizacji produkcji.
Trzmielina brodawkowata o największej przeciętnej zawartości guty (7,93%-0,277%) występuje w Polsce na obszarze obejmującym nizinne tereny województwa rzeszowskiego i krakowskiego (z wyłączeniem Karpat i Podkarpacia), woj. lubelskiego i kieleckiego (z wyłączeniem Gór Świętokrzyskich) oraz łódzkiego i częściowo wrocławskiego. Obszar ten pokrywa się z VI krainą leśno-przyrodniczą według Mroczkiewicza (program uprawnienia budowlane na komputer).
Analogicznie trzmielina zwyczajna o największej przeciętnej zawartości guty, wynoszącej około 6%, występuje na Pomorzu wschodnim i zachodnim oraz w południowej części kraju z wyłączeniem Karpat.
Typ lasu wywiera istotny wpływ na gutodajność trzmieliny. Trzmielina zwyczajna osiąga na ogół największą gutodajność w borach świeżych i olsach, trzmielina brodawkowata - w borach świeżych i w lasach liściastych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Opierając się na wynikach badań Instytutu Badawczego Leśnictwa oraz na danych z literatury radzieckiej przystąpiono w roku 1954 do zakładania plantacji i stworzenia bazy surowca gutodajnego w Polsce (uprawnienia budowlane).
Poza trzmieliną otrzymuje się w Rosji gutę z aklimatyzowanego na Krymie i na Kaukazie drzewa Eucomia ulmoides Oliv. W Związku Radzieckim uważa się eukomię za roślinę stwarzającą dla przemysłu gutaperkowego jeszcze szersze perspektywy niż trzmielina. Zawiera ona bowiem gutę w rozmaitych swoich częściach, a mianowicie: w liściach (3-5% suchej masy), w korze gałęzi i pni (3-6%), w owocach (7-14%), a także w pączkach i w kwiatach; w drewnie guty nie ma. W ciągu 15 lat życia przeciętne drzewo daje 2-3 kg guty. Eukomia daje dużą masę listowia, które jest głównym surowcem gutodajnym z tej rośliny. Z jednego hektara pełnowartościowej plantacji eukomii można otrzymać poczynając od wieku 7 lat z opadających co roku liści do 100 kg gutaperki (program egzamin ustny).
Eukomia
Eukomia jest drzewem pochodzącym z Chin, aklimatyzowanym na terenie Związku Radzieckiego w początkach XX stulecia. Obecnie hoduje się ją na szeroką skalę w wielu krajach Związku Radzieckiego. Są to plantacje nasienne, drzewiaste, prowadzone z nastawieniem na zbiór opadających liści, albo odroślowe, krzewiaste, w których wycina się co roku część pędów i przerabia się zarówno korę, jak liście (opinie o programie).
Po zestarzeniu się plantacji wykopuje się korzenie i otrzymuje się z nich korę. Eukomia jest drzewem dość odpornym na mróz, nie wytrzymuje jednak silnych i gwałtownych mrozów. W związku z tym w krajach o ostrym klimacie prowadzi się tzw. kośne plantacje eukomii, użytkując co roku w jesieni wszystkie pędy. Zimują tylko korzenie, a pniaki dają następnej wiosny odroślą (segregator aktów prawnych).
W Polsce rosną tylko nieliczne egzemplarze eukomii (Kórnik). W chwili obecnej nie ma ona znaczenia przemysłowego, co nie przesądza sprawy na przyszłość.
Mianem garbników określa się substancje używane do garbowania skór. Garbowanie stanowi podstawowy proces wyprawy, której celem jest przetworzenie surowej skóry na materiał elastyczny, nieprzemakalny i wodoodporny, nie ulegający gniciu i mający wymaganą wytrzymałość. Głównym składnikiem skóry są proteiny (substancje białkowe); około 95% tych substancji stanowi kolagen, w którym występują grupy aminowe (NH2) i grupy karboksylowe (COOH) (promocja 3 w 1).
Garbowanie skór polega na wiązaniu się dodatnio naładowanych grup aminowych kolagenu z ujemnie naładowanymi grupami hydroksylowymi (OH) garbnika. Do garbowania służą garbniki organiczne i garbniki mineralne. W grupie garbników organicznych główną rolę odgrywają garbniki roślinne, występujące w zmiennej ilości w różnych gatunkach i w różnych częściach roślin.
