Trzpień śruby pasowanej

Trzpień śruby pasowanej jest toczony, a otwory po wierceniu są rozwiercane, tak aby śrubę można było włożyć z lekkim wciskiem. Otwory dla śrub pasowanych wykonuje się w klasie dokładności H7, trzpień zaś w klasie k6. Ponieważ przepisy obliczania śrub w konstrukcjach stalowych nie rozróżniają naprężeń dla śrub niepasowanych, nie jest celowe stosowanie śrub dokładnych w klasie 1. Wobec dużych luzów w otworach dla śrub zgrubnych, w połączeniach na takie śruby mogą występować przesunięcia łączonych części (program uprawnienia budowlane na komputer).

Powierzchnie pracujące na docisk i obliczane według wzorów Hertza powinny być wykonywane w klasie dokładności H6 i H7. Są to elementy łożysk, jak płyty i wałki, oraz sworznie w połączeniach przegubowych.
W produkcji jednostkowej dokładność wymiarów rozstawu otworów mieści się w tolerancji podstawowej. Wzajemny rozstaw w grupie otworów może być wykonany z zawężoną tolerancją przy stosowaniu szablonów z tulejkami wiertniczymi; szablony takie znajdują zastosowanie
w produkcji elementów powtarzalnych. Przy wierceniu części przewidzianych do składania w zakładkę na kilka grubości, otwory wykonuje się w poszczególnych częściach mniejsze o 2^-3 mm, a następnie rozwierca je na wymiar nominalny przy próbnym lub (rzadziej) przy ostatecznym montażu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Otwory mogą być też wiercone od razu na wymiar nominalnym, po uprzednim złożeniu i sczepieniu części w pakiet.
Z wykonywaniem otworów w połączeniach elementów wiąże się sprawa tolerancji wymiarów, które określają osie otworów. W dokumentacji warsztatowej należy podawać wymiary podstawowe od bazy odniesienia. Wymiary nie tolerowane mogą być umieszczone w nawiązaniu do wymiaru podstawowego lub pomijane. Przypadki wymiarowania elementu wzdłużnego, w którym bazą jest rozpiętość i dolna krawędź. Dla długości ważnej ze względów montażowych, głównym wymiarem jest rozstaw skrajnych otworów oraz wymiar od dolnej krawędzi (uprawnienia budowlane).

Odchyłki miejscowe

Rozstawy grup otworów dla elementów pośrednich nawiązuje się do wymiarów głównych. W przekrojach poprzecznych kształtowników walcowanych należy nawiązywać wymiary do naroży lub osi przekroju, nie zaś do „wolnej” krawędzi.
Odchyłki miejscowe i łączne spawanych elementów są likwidowane w fazach obróbki międzyoperacyjnej dodatkowymi zabiegami technologicznymi, takimi jak prostowanie lub obróbka po spawaniu (program egzamin ustny).

Natomiast odchyłki wymiarów, powstające po ostatecznym połączeniu podzespołów technologicznych lub elementów wysyłkowych na montażu, powinny być określone i uwzględnione w projekcie technologii montażu. Ponieważ wielkość odchyłek zależy od wielu czynników, takich jak metody i parametry spawania, kolejność wykonywania spoin, rozwiązania konstrukcyjne i sztywność zespołów, wartości liczbowe odkształceń spawalniczych mogą być określone jedynie orientacyjnie (opinie o programie).
W oparciu o wyniki doświadczeń ustalono uproszczone sposoby określania wielkości odkształceń spawalniczych, o ile nie stosuje się dokładnych obliczeń z uwzględnieniem ustalonych parametrów spawania. W połączeniach doczołowych występuje skurcz poprzeczny spoiny na szerokości 5 i skurcz strefy wpływu ciepła na szerokości l. W połączeniu, w którym możliwość swobodnego skurczu nie jest ograniczona, wielkość skurczu można przyjmować w wysokości 0,13g doa spoin V i 0,08p dla spoin x, dla grubości spoin i materiału g (segregator aktów prawnych).

W celu zapewnienia większej swobody odkształceń w połączeniu doczołowym elementu złożonego pozostawia się nie pospawaną część spoin podłużnych, przyległych do spoiny czołowej poprzecznej, na długości ok. 300 mm.
Skurcz poprzeczny występuje także po ułożeniu spoin na pełnym materiale.

Szerokość strefy wpływu ciepła spawania l zależy od grubości spoin, ich rozmieszczenia i grubości materiału, na którym ułożono spoiny. Wielkość skurczu poprzecznego Al można określić orientacyjnie, w zależności od stosunku grubości spoiny a do grubości materiału g (promocja 3 w 1).