Twardnienie betonu w warunkach zwykłych

Po stwardnieniu betonu widoczne są w dolnej części charakterystyczne zacieki lub obwódki. O ile ilość wody zarobowej była znacznie przedozowana przy równocześnie malej zawartości frakcji piaskowych, struktura stwardniałego betonu może być niejednorodna, w górnej części elementu wyraźnie porowata (program uprawnienia budowlane na komputer).

Bardzo częstym niedopatrzeniem przy stosowaniu zagęszczania na stołach wibracyjnych jest niewłaściwe przytwierdzanie form do powierzchni stołów. Powstałe w ten sposób luzy tłumią drgania i zmniejszają w wydatny sposób efektywność wibracji. Szczególnie przy małych elementach jak pustaki, bloczki itp. formy w zasadzie nie są przymocowywane tylko są dociskane wyłącznie swoim własnym ciężarem. W takich przypadkach zaleca się przytwierdzić je na czas wibracji do powierzchni stołów za pomocą elektromagnesów. Wymaga to jednak na ogół zwiększenia ciężaru samych form (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przebieg twardnienia betonów lekkich o strukturze zwartej i półzwartej jest w zasadzie podobny, jak w przypadku betonów zwykłych. Decydujące znaczenie ma przebieg procesu hydratacji cementu, który jest analogiczny jak dla betonów z innych kruszyw naturalnych.

Wypowiadany niekiedy pogląd, że porowata struktura ziarn kruszywa stwarza korzystne warunki dla akumulacji wody w porach, która następnie ułatwia dalszy przebieg procesu twardnienia, nie znajduje jednak potwierdzenia doświadczalnego (uprawnienia budowlane). Jak dotąd nie stwierdzono, by stopień hydratacji poszczególnych ziarn cementu był większy niż zazwyczaj obserwuje się to w przypadku innych betonów.
Szybkość twardnienia betonów o strukturze zwartej i półzwartej w terminie do 28 dni można orientacyjnie przyjmować jak dla betonów zwykłych. W terminach późniejszych, tj. po 28 dniach obserwuje się jednak dalszy przyrost wytrzymałości.

Po 90 dniach wynosi on 30-50%, a nawet w niektórych przypadkach dochodzi do 80% wytrzymałości 28-dniowej. Zjawisko to występuje szczególnie wyraźnie w przypadku betonów z wielkopiecowych żużli granulowanych oraz w betonach wykonanych z dodatkiem popiołów lotnych. W tym ostatnim przypadku efekty wytrzymałościowe występują po znacznie dłuższym okresie czasu i są uzależnione od jakości i aktywności samego popiołu (program egzamin ustny).

Przyrost wytrzymałości

Dalszy przyrost wytrzymałości po 28 dniach tłumaczy się przejawianiem ukrytych własności hydraulicznych frakcji pyłowych samego kruszywa oraz ewentualnych dodatków mikrowypełniaczy. Własności te występują pod wpływem działania czynników aktywujących. Czynnikami takimi są najczęściej jony OH’ powstające podczas procesu hydratacji cementu lub też jony SO"4 (opinie o programie).
Stosunkowo duży przyrost wytrzymałości w terminie 90-dniowym jest powodem często wznawianych propozycji, aby dla betonów lekkich jako wytrzymałość miarodajną przyjmować wytrzymałość na ściskanie po 90 dniach.

W odniesieniu do betonów jamistych obserwuje się znacznie szybszy przyrost wytrzymałości. Wytrzymałość po 7 dniach wynosi 0,7-0,9 wytrzymałości 28-dniowej. Przyrost wytrzymałości po 28 dniach jest natomiast znikomy, a często nawet wcale nie występuje. Znane są nawet przypadki gdy R90 < R28 (segregator aktów prawnych).
Ogólnie zalecane jest, aby przez okres pierwszych 7 dni twardnienia elementy betonowe były przechowywane w warunkach o możliwie dużej wilgotności. Uzyskuje się to przez częste polewanie ich wodą. Szczególnie w okresie letnim należy chronić beton przed zbytnim wysuszeniem.

Po 7 dniach beton twardnieje zazwyczaj w warunkach powietrzno-suchych (promocja 3 w 1). Wilgotność samego betonu jest wystarczająca, aby zapewnić prawidłowe warunki twardnienia. W zasadzie sam proces uwodnienia poszczególnych składników cementu po tym okresie czasu można uważać za zakończony, natomiast decydującą rolę zaczynają odgrywać zjawiska wytrącania się kryształów, tworzenia „pilśni krystalicznej” oraz przechodzenia fazy prawie amorficznej w utwory o bardziej uporządkowanej budowie wewnętrznej.