Tworzenie kanałów

Tworzenie kanałów za pomocą osłonek pozostających w betonie. Kanały takie mogą być zarówno prostoliniowe, jak też krzywoliniowe o dowolnej długości i przekroju. Osłonki karbowane są długie i giętkie, dlatego kanały mogą mieć odcinki krzywoliniowe, bez styków lub z małą ich ilością. Rurki można wyciągać ze stwardniałego betonu o wytrzymałości do 200 kG/cm*. Przy naciąganiu liną z siłą nie większą niż 50 kG z jednego końca rozchodzą się one, średnica ich zmniejsza się, taśma odrywa się od betonu i wychodzi swobodnie z kanału (program uprawnienia budowlane na komputer).

Osłonki wprowadza się do form razem ze zbrojeniem i ściśle ustala w zaprojektowanym położeniu za pomocą spawanych siatek, wieszadeł i in. W przypadku użycia do formowania kanałów kablowych osłonek blaszanych właściwą (zgodną z projektem) trasę kabla ustala się i stabilizuje przez odpowiednie ułożenie i zamocowanie w formie lub w deskowaniu uprzednio przygotowanych kabli z nałożonymi i uszczelnionymi osłonkami. Osłonki kanałów kablowych muszą zapewniać swobodę przesuwu kabli przy naciągu, umożliwiać dokładne zainiektowanie kanału oraz dokładne zespolenie kabla z betonem konstrukcji (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Osłonki są powszechnie stosowane w konstrukcjach monolitycznych, przy kablach długich, na łukach i załamaniach trasy kabla oraz przy wykonywaniu różnego typu połączeń elementów.

Zaprawy iniekcyjne i ich właściwości. Dla dobrego wypełnienia kanału na całym jego przekroju i długości, bez utworzenia jam powietrznych i skupień wody, zaprawa powinna mieć dostateczną ciekłość, nie wydzielać więcej niż 2°/o wody i nie osiadać (uprawnienia budowlane).

Orientacyjne składy wagowe zapraw

Zalecane są następujące orientacyjne składy wagowe zapraw:

1. cementowe - 1:0,35:0,001 (cement + woda + plastyfikator + mydło naftenowe lub ług posulfitowy 0,0015) albo 1:0,4 i 1:0,45 (cement + woda);
2. cementowo-piaskowe - 1:0,25:0,4:0,001 (cement + piasek o uziarnieniu do 1 mm + woda + mydło naftenowe lub ług posulfitowy 0,0015) albo 1:0,25:0,45 (cement + drobny piasek + woda) (program egzamin ustny).

Przy doborze składu zaprawy sposobem doświadczalnym celowe jest stosowanie cementów portlandzkich o miałkości 3500-4000 cm²/g, niskiej normalnej gęstości ciasta (22-f-28°/o) i sprawdzonych na nieobecność chlorków. Wytrzymałość zaprawy przy badaniu sześcianów o krawędzi 7 cm powinna po 7 dniach wynosić 200, a po 28 dniach 300 kG/cm² (opinie o programie).W Polsce do wypełniania kanałów kablowych stosuje się zawiesiny cementowo-wodne. Zadaniem ich jest chronić stal kabla sprężającego przed korozją, związać ją z betonem konstrukcji, aby zapewnić współpracę stali i betonu przy przenoszeniu przez konstrukcję obciążeń zewnętrznych oraz stworzyć dodatkowe zakotwienie drutów kabla przez przyczepność. Konsystencja zawiesiny powinna być tak dobrana, aby umożliwiała wypełnienie kanału kablowego na całej jego długości i w całym jego przekroju. Zmniejszenie objętości zawiesiny (sedymentacja) nie powinna przekraczać po 3 godzinach 2%, a po 24 godzinach twardnienia 3,5%. Zwiększenie pierwotnej objętości zawiesiny (spulchnienie) nie powinno przekraczać 2% początkowej objętości (segregator aktów prawnych).

Wytrzymałość na ściskanie nie powinna być mniejsza od 300 kG/cm². Warunkom tym odpowiadają zawiesiny o składzie:

• spoiwa w postaci cementów portlandzkich marki nie niższej niż 350;
• dodatków uplastyczniających (Klutanit) w postaci lignosulfonianów wapnia, sodu lub potasu w ilości od 0,1 do 0,15%;
• dodatków napowietrzających w postaci emulsji pianotwórczej wykonanej z kleju kostnego, ługu sodowego i kalafonii w roztworze wodnym, którego ilość wynosi od 0,5 do 1,5% w stosunku do ciężaru cementu;
• środków spulchniających w postaci płatkowanego natłuszczonego proszku aluminiowego, stosowanego w ilości od 2 do 6 gramów na 100 kg cementu;
• wody odpowiadającej wymaganiom PN-58/B-32250 i ewentualnie środka przyspieszającego wiązanie w postaci węglanu sodowego lub węglanu potasowego (promocja 3 w 1).