Tworzywa cementowe

Już od dawna zdawano sobie sprawę z tego, że niektóre naturalne tworzywa kamienne, jak granit, piaskowiec, bazalt, tufy oraz pewne rodzaje wyrobów ceramicznych (kamionka, porcelana), są odporne na działanie kwasów różniąc się pod tym względem np. od kamienia wapiennego. Tworzywa cementowe początkowo nie miały znaczenia. Zainteresowano się nimi dokładniej dopiero w połowie ub. stulecia, gdy w Anglii i w Niemczech powstał przemysł cementu portlandzkiego. Okazało się jednak wtedy, że nie wykazują one dostatecznej odporności na działanie kwasów (program uprawnienia budowlane na komputer).

W okresie powstawania przemysłu kwasów mineralnych opracowano wiele recept na mniej lub więcej kwasoodporne materiały ceramiczne, przeważnie nasycone smołą. Ceramiczne wykładziny kwasoodporne były coraz częściej stosowane podczas pierwszej wojny światowej. Rozwój ich został zahamowany przez pojawienie się stali kwasoodpornych chromoniklowych i krzemowych oraz pierwszych wykładzin gumowych. W okresie tym nie rozstrzygnięto istotnego problemu cementu kwasoodpornego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W latach 1912 i 1913 przeprowadzono badania wszystkich dostępnych wówczas rodzajów cementu na ich odporność wobec kwasów, nie znaleziono jednak cementu wykazującego choćby nieznaczną kwasoodporność. Bodźcem do podejmowania prób w tym kierunku był moment pojawienia się w 1934 r. organicznych kwasoodpornych wymieniaczy jonowych (jonitów). Usiłowano odtąd otrzymać cement organiczny, mogący przynajmniej chronić zwykłe cementy przed działaniem kwasów. Wymaganiom techniki odpowiadają raczej rozwiązania kompromisowe (uprawnienia budowlane).

Stopień korozji cementu

Cementy kwasoodporne ściśle biorąc są zaprawami kwaso- odpornymi. W pracy użyto jednak nazwy „cement“, ponieważ nazwa ta przyjęła się całkowicie w państwach o dużym postępie technicznym, jak w ZSRR, USA i innych. Nazwę „cementy" można również uzasadnić tym, że w procesie ich szybkiego twardnienia istnieje rzeczywiście podobieństwo do normalnych cementów (np. portlandzkich) (program egzamin ustny). Nazwa „kity", występująca często w krajowej literaturze technicznej, nie jest odpowiednią nazwą dla cementów antykorozyjnych, ponieważ kity mają za zadanie jedynie uszczelnienie, podczas gdy cementy wiązanie i niekiedy uszczelnianie (opinie o programie).

Cementy krzemianowe (k-cementy) są to nieorganiczne tworzywa sporządzone na szkle wodnym (jako spoiwa) z dodatkiem różnych wypełniaczy. Należą do nich cementy Hóchst, Kerality itp. W masach takich, jak Asplit, Keraolith, Kera, Kerand, Haveg, Pro- dorit i inne, rolę spoiwa odgrywają związki organiczne. Cementy sporządzane na żywicach sztucznych oraz cementy siarkowe, zawierające jako wypełniacz grafit lub węgiel, przypominają takie tworzywa, jak diabon lub karbat (segregator aktów prawnych).

Stopień korozji cementu i betonu jest zależny od składu oraz stężenia cieczy i gazów agresywnych, ich temperatury, ciśnienia, oraz stopnia ich bezpośredniego dostępu do powierzchni cementu i betonu. Specjalnie silna korozja konstrukcji, aparatów i urządzeń betonowych i żelazobetonowych występuje w fabrykach chemicznych, gdzie żrące opary wydzielające się podczas procesów technologicznych, przecieki z aparatów oraz substancje agresywne, zawarte w ściekach, wskutek złych urządzeń kanalizacyjnych oraz braku specjalnych neutralizatorów stykają się bezpośrednio z powierzchnią betonu lub cementu powodując ich niszczenie. Przy projektowaniu urządzeń kanalizacyjnych do ścieków przemysłowych konstruktorzy nie zawsze przewidują możliwość dostania się do nich ścieków agresywnych (promocja 3 w 1). W rezultacie kolektory kanalizacyjne wykonane z betonu lub cementu ulegają zniszczeniu i zaczynają przepuszczać ścieki, które wsiąkają w ziemię. Woda gruntowa przejmuje wówczas własności agresywne i niszczy fundamenty oraz inne urządzenia podziemne nawet w dość znacznej odległości od źródła zanieczyszczenia.