Tworzywo formalne

Wysunięta przez reformy piotrowskie potrzeba nowych typów budowli państwowych, gospodarczo-produkcyjnych, handlowych, konieczność nowego systemu planowania miast, wreszcie zastąpienie dawnych, patriarchalnych form bytu, moralności i światopoglądu nowożytnymi, świeckimi normami i nowymi poglądami klasy panującej - wszystko to wymagało nowych form architektonicznych, radykalnego odnowienia tworzywa formalnego. Pod naciskiem tych potrzeb kraju i narodu powstała nowa architektura rosyjska baroku i klasycyzmu. Wzbogacenie i odnowa architektury rosyjskiej poprzez przyswojenie zachodnio-europejskiego tworzywa były więc jedynie prawidłową drogą rozwojową jej charakteru narodowego nadążającego dzięki temu za specyfiką życia narodu w nowym etapie historycznym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na tym tle można ocenić rolę mistrzów pochodzenia cudzoziemskiego tworzących zarówno w Polsce jak i w nowożytnej Rosji. Właśnie działalność przyjezdnych architektów jest podstawowym argumentem wszelkiego rodzaju kosmopolitycznych ujęć historycznych. Jednakże przybycie mistrzów zagranicznych zewnętrznie tylko spowodowane było takimi czy innymi koligacjami i gustami osobistymi panujących monarchów; w istocie stanowiło obiektywną konieczność wynikającą nieuchronnie z potrzeb nowej rzeczywistości, nowego światopoglądu, nowych potrzeb technicznych i estetycznych kraju, gdyż tylko ci ludzie mogli przynieść z sobą nowy alfabet form (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wpływ twórczości ludowej

Artyści przybywający w XVIII wieku do Petersburga, stabilizując się na glebie rosyjskiej, otrzymując konkretne zamówienia uwarunkowane specyfiką narodową kraju oraz gustami artystycznymi rosyjskiej magnaterii, musieli się stać wyrazicielami kultury rosyjskiej. Ich udział w życiu ówczesnego Petersburga, a zwłaszcza wpływ twórczości ludowej na działalność mistrzów budowlanych i kamieniarzy - wszystko to przekształcało przyjezdnych mistrzów w architektów rosyjskich głęboko wrastających w intelekt narodu, dla którego tworzyli. Świadczy o tym dobitnie ogromna odmienność ich dzieł powstałych przed wyjazdem do Rosji od budowli wzniesionych w nowej ojczyźnie, odmienność rzucająca się w oczy szczególnie w twórczości Tresiniego i Schedla, Camerona i Quarcnghiego (uprawnienia budowlane).

Podobnie układały się sprawy i w Polsce. Takie wspaniałe i pełne dzieła architektury polskiej, jak Zamek Wawelski czy pałac Łazienkowski, musieli stworzyć artyści głęboko rozumiejący i czujący duszę pokolenia. Francesco della Lora i Bartłomiej Berecci nie tylko świetnie wyczuli koloryt miasta polskiego i przyrody, lecz - co najważniejsze - wchłonięci zostali przez bujne, kipiące środowisko zygmuntowskiego Krakowa, przesiąknęli wrzącym nurtem życia duchowego Polski XVI wieku, przyswoili sobie (niezależnie od takich czy innych subiektywnych przekonań) ducha i temperament epoki, który tak świetnie wyrazili w krużgankach wawelskich (program egzamin ustny).

Znakomita większość artystów pochodzenia cudzoziemskiego spędziła w Polsce cały okres swej dojrzałej twórczości (Berecci 20 lat, Merlini 33 lata, Kammsctzer 22 lata, Corazzi 27 lat). Przybyli do Polski jako młodzi artyści, bez większego dorobku indywidualnego. Tu otrzymali tematy i impuls emocjonalny do swych dzieł, tu ich wiedza artystyczna uzyskała podbudowę i nabrała nowego wyrazu dzięki klejnotom twórczości ludowej (opinie o programie).

W Związku Radzieckim, gdzie spuścizna kulturalna przeszłości wróciła do rąk swego twórcy - narodu, gdzie ze skorupy burżuazyjnego zakłamania wyłuskano istotne wartości dzieł ubiegłych epok i odsłonięto ich społeczne źródła, nikt dziś nie ma wątpliwości co do tego, że Rastrelli i Rossi wielcy architekci rosyjscy (segregator aktów prawnych). Radziecka teoria i historia architektury zdarła powłokę rodzimej wpływologii i wykazała swoistość narodową leningradzkiego klasycyzmu, ukraińskiego baroku, gruzińskiej klasyki VJI wieku (promocja 3 w 1).