Tynki i okładziny uprawnienia budowlane

Tynki na zaprawie cementowej lub gipsowej zwiększają znacznie odporność ogniową drewna i to tym więcej, im grubsza jest warstwa tynku (program uprawnienia budowlane na komputer). Tynki dają jednak należyte zabezpieczenie tylko wtedy, jeśli nie odpadają od drewna. W tym celu najlepiej jest stosować tynki na siatce drucianej lub cięto ciągnionej, dobrze przymocowanej do ochranianego elementu.

Tynki wapienne są znacznie mniej ogniochronne od cementowych i gipsowych, gdyż wapno rozkłada się przy wysokiej temperaturze. Pod wpływem gorąca zaprawa piaskowo-wapienna kruszeje i odpada nieraz w ciągu kilkunastu minut trwania pożaru. Suche tynki gipsowe o grubości 10-M2 mm są znacznie gorszą okładziną w porównaniu z tynkiem wykonywanym na mokro (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Drewno obłożone tekturą azbestową dobrze wytrzymuje wysoką temperaturę, zaś obite jednostronnie samą tylko blachą może zapalić się po pewnym czasie wskutek ciepła przechodzącego od blachy na drewno. Zjawisko to daje się zaobserwować, gdy dom pokryty blachą znajduje się w pobliżu pożaru. Deskowanie zapala się nieraz od silnie rozgrzanej blachy.

Drewno obite blachą dwustronnie, nawet bez podkładki azbestowej, znosi działanie ognia dobrze, lepiej nawet od części stalowych (uprawnienia budowlane).

1) Konserwacja przeciwogniowa środkami chemicznymi. Istnieje wiele środków chemicznych przeciwogniowych stosowanych w postaci roztworów. Można je w zależności od sposobu działania - podzielić na grupy:
a) środki, które stapiają się w ogniu i tworzą ochronną błonę zasklepiającą tkanki drewna i niedopuszczającą tlenu potrzebnego do palenia. W ten sposób działają: fosforan sodowy, boraks, kwas borny, ałuny, szkło wodne, chlorek cynkowy. Szkło wodne jest często używane pod postacią farb krzemianowych. Ogniochronność tych związków jest większa, jeżeli są użyte w postaci zawierającej wodę krystaliczną. Siarczan magnezowy krystaliczny MgS04 • 7H20 jest skuteczniejszy od bezwodnego;
b) środki, które w wysokiej temperaturze rozkładają się na niepalne gazy i otaczając drewno utrudniają dostęp tlenu (program egzamin ustny). Tak działają związki amonu (siarczan, węglan i fosforan) oraz kwaśne węglany (sodu i potasu);
c) środki kombinowane: mieszaniny kilku soli, z których każda spełni w rozmaitym stopniu wymagania, a wszystkie wzajemnie się uzupełniają.

Siarczan amonowy

Niektóre preparaty, jak np. siarczan amonowy, są bardzo skutecznymi środkami ogniochronnymi, ale w pewnym stopniu sprzyjają rozwojowi grzybów i dlatego dodawane są środki, jak fluorek sodowy i boraks, niwelujące ten wpływ. Niektóre środki kombinowane, np. sole amonowe sztuczna żywica, pod działaniem ognia wydzielają na zewnątrz porowatą masę gąbczastą, która działa jak materiał izolujący od wysokiej temperatury (opinie o programie).
Wszystkie wyżej przytoczone środki mają wspólną wadę: woda może je łatwo wypłukać, toteż nie mogą być stosowane do drewna narażonego na działanie wody deszczowej lub innych wód. W szczególności szkło wodne jest wrażliwe na wpływy atmosferyczne.
Są jednak środki przeciwogniowe, które po odpowiednim zastosowaniu stwarzają w drewnie związki chemiczne, nie ulegające wymywaniu. Istota tego sposobu polega na tym, że drewno poddaje się kolejnemu działaniu dwóch soli, z których każda jest rozpuszczalna, ale które wchodząc ze sobą w reakcję już w tkankach i na powierzchni drewna wytwarzają sól nierozpuszczalną (segregator aktów prawnych). W ten sposób możemy w drewnie otrzymywać nierozpuszczalne związki fosforowe, borowe i krzemowe, które niekiedy są jednocześnie farbami barwiącymi powierzchnię. Metoda ta jest jednak kosztowna i ma tę wadę, że jedna z soli, niekiedy najcenniejsza, może być wymywana, wobec czego z biegiem czasu zmniejsza się odporność drewna.
Rozróżniamy cztery sposoby wykonywania impregnacji przeciwogniowej.

2) Smarowanie i natryskiwanie. Przy tym sposobie środki przeciwogniowe przenikają na nieznaczną głębokość; muszą być stosowane w stężonych roztworach (25-30%) i należy przy tym powlekać obiekt kilkakrotnie, a po 6-M2 miesiącach operację powtarzać. Sposób ten jest jedynie stosowany w gotowych konstrukcjach. Niemcy szczególnie zalecają natryskiwania, w ZSRR jest stosowane często malowanie farbami krzemianowymi.

3) Kąpiele w roztworach w ciągu 2-5 dni.

4) Nasycanie pod ciśnieniem - stosuje się bardzo rzadko ze względu na duży koszt (promocja 3 w 1).

5) Metoda osmotyczna - stosuje się podobnie jak w konserwacji przeciwgnilnej tylko do drewna świeżo ściętego (również bardzo rzadko).