Uciąg pali

Opierając się na badaniach Gołubkowa, autor zaproponował następujące zasady obliczania nośności grup pali, przyjęte jako podstawa do normy PN-58/B-02482 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jeżeli pale podtrzymujące fundament opierają się swymi dolnymi końcami na skale litej o znacznej grubości lub warstwie gruntów zwartych o znacznej grubości i o wytrzymałości znacznie większej od wytrzymałości warstw otaczających pobocznice pali, to w obliczeniu nośności fundamentu można udźwig każdego z tych pali przyjmować w pełnej jego wysokości, wyznaczonej według wytycznych zawartych w punkcie. W ten sam sposób można obliczać udźwig pali znajdujących się w innych niż opisano wyżej warunkach, jeśli strefy naprężeń powstających w gruncie dokoła poszczególnych pali nie zachodzą na siebie co najmniej do poziomu dolnych końców pali.

Jeżeli z jakichkolwiek względów pale są projektowane w tak małych odstępach, że podany wyżej warunek nie jest spełniony, wówczas udźwig poszczególnych pali, wyznaczony sposobami, należy zredukować.
Uwzględnia tę redukcję za pomocą współczynnika m, przez który mnoży się wartość drugiego członu wzoru.
Dla udźwigu wartość współczynnika m należy przyjmować, w zależności od wielkości stosunku r/R, gdzie: r - osiowa odległość danego pala od sąsiednich, R - promień dolnej podstawy strefy naprężeń w gruncie, w otoczeniu pala.
Dla wartości pośrednich r/R należy przyjmować wartość m odpowiadającą najbliższej wartości r/R podanej w tablicy.
W gruntach spoistych należy unikać rozstawu pali mniejszego niż 0,(5 R (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy palach ukośnych osiową odległość r między nimi należy mierzyć w poziomie dolnych końców pali. W przypadku pali (pionowych lub ukośnych) zagłębionych na różną głębokość miarodajny do wyznaczenia odległości r i promienia R jest średni poziom dolnych końców pali.
Osiową odległość r pali rozstawionych w różnych odstępach należy przyjmować jako średnią tych odstępów, przy czym nie należy uwzględniać pali oddalonych od rozpatrywanego pala więcej niż o 2R.
Jeżeli udźwig danego pala w grupie wyznaczono za pomocą obciążenia próbnego, to otrzymaną wartość udźwigu (miarodajną dla pala odosobnionego) należy zredukować, mnożąc ją przez współczynnik m’.

Połowa szerokości fundamentu

Wartość współczynnika m’ wyznacza się podobnie jak współczynnika m (uprawnienia budowlane).
Uciąg pali redukuje się tak samo jak udźwig pali wciskanych, z tym zastrzeżeniem jednak, że granicę strefy naprężeń wokół każdego pala.
Tak obliczoną wartością R należy posługiwać się, wyznaczając za pomocą współczynnik m zmniejszający uciąg pali, których strefy naprężeń zachodzą na strefy innych pali wyciąganych.
Omówione zalecenia nie wyczerpują jednakże zagadnienia (program egzamin ustny).

Niezależnie od wzajemnego (zmniejszającego w zasadzie nośność wbitych obok siebie pali) wpływu zachodzenia na siebie stref naprężeń należy zwrócić uwagę na inny czynnik zmniejszający nośność grupy pali w stosunku do sumy nośności pali pojedynczych, a mianowicie na wielkość fundamentu.
Im większy jest fundament, tym głębiej sięga jego ogólna bryła izobaryczna i tym większe będzie jego osiadanie, zwłaszcza gdy głębiej, ale w obrębie jeszcze tej bryły, zalegają słabsze warstwy gruntu (opinie o programie).

Ogólna bryła izobaryczna fundamentu na palach dłuższych niż szerokość fundamentu jest podobna do bryły izobarycznej fundamentu płaskiego, przesunięta jest tylko ku dołowi.
Przesunięcie to w przypadku pali zawieszonych o długości mniejszej niż połowa szerokości fundamentu jest tak nieznaczne, że zdaniem Terzaghiego pali takich w ogóle nie należy stosować.
Bez względu na to, jaka jest głębokość wbicia pali w porównaniu z szerokością fundamentu, istnieje znaczna różnica między głębokością zasięgu izobar
bryły pojedynczego pala w stosunku do głębokości tych samych izobar bryły ogólnej (segregator aktów prawnych).

Różnica jest tym większa, im większy jest fundament. Stąd wynika, że im większy jest fundament, tym mocniej osiądzie pal wchodzący w jego skład, pod tym samym obciążeniem przypadającym na pal.
Ponadto w tym samym fundamencie, jeśli jest on wystarczająco sprężysty lub składa się z kilku niezależnych od siebie części, pale znajdujące się w pobliżu środka obciążenia osiadać będą więcej niż pale skrajne (promocja 3 w 1).