Uderzenia strumienia

Dno po przeciwnej stronie obszaru uderzenia strumienia, tzn. ku statkowi, pod nim i jeszcze dalej, umacnia się również, a to ze względu na możliwość uruchamiania śruby na ruch wstecz (program uprawnienia budowlane na komputer). Jak wynika z doświadczeń, ruch taki wywołuje znacznie płytsze wyboje, rzędu 1/3 głębokości wybojów powstających przy ruchu śruby w przód. Ze względu na możliwość przegłębienia, lub niedokładnego ustawienia statku, umocnienie dna odpowiadające odcinkowi I-II przedłuża się do punktu płaszczyzny śruby (a ściśle do punktu 0 - najwęższego przekroju strumienia). Robakiewicz proponuje pod statkiem umacniać dno na długości równej 4 l, tak jak na odcinku II-III (tj. odpowiednio do prędkości przydennej występującej w pkt. II) i dalej, jeszcze jak na odcinku III-IV, na długość łączną (razem z odcinkiem 41), równą połowic długości Lr umocnienia po przeciwnej stronie.

Szerokość umocnienia powinna być, zdaniem Robakiewicza, równa co najmniej szerokości statku, z tym że równoległy pas o szerokości równej połowie szerokości statku wskazane jest umacniać słabiej (np. stosując granulację odpowiadającą prędkościom o połowę mniejszym niż przyjęte w pasie zasadniczego umocnienia) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Inaczej przedstawia się sprawa, gdy położenie statku jest z góry nie znane, a więc dla statku w dowolnym położeniu, którego silnik może być wbrew przepisom uruchomiony i groziłaby ewentualna awaria nabrzeża. W takim wypadku należy zabezpieczyć nabrzeże wzdłuż całej jego długości w sposób taki jak dla odcinka I-II, wyznaczonego w wypadku omówionym poprzednio (uprawnienia budowlane).

Może to być na przykład poszerzenie podsypki pod nabrzeżem masywnym. Szerokość B statku, wysokość położenia śruby nad dnem h’ (do obliczeń) i charakterystykę statku należy dobierać do typów przewidywanych przy danym nabrzeżu takich statków, przy których uruchomienie śruby dałoby najgorsze skutki, przy czym zwykle najgłębiej zanurzone duże statki nie są najniebezpieczniejsze, gdyż obroty ich śrub są wolniejszo. Należy wykonać porównawcze obliczenia wartości u0 dla kilku typów spodziewanych statków i wyznaczyć wartości u d,max dla różnych możliwych h’, wybierając największą, jako miarodajną do scharakteryzowania granulacji umocnienia(program egzamin ustny).

Umocnienie dna

Umocnienie dna wzdłuż całego nabrzeża jest jednak kosztowne, a poza tym stanowi pewną przeszkodę w wypadku konieczności pogłębienia akwenu, dlatego też dno umacnia się przy nabrzeżach wyjątkowo, a sprawę reguluje odpowiednimi przepisami zakazującymi rozruchu śruby na postoju. Umocnienia dna mogą być natomiast niezbędne w przystaniach pasażerskich żeglugi przybrzeżnej lub promowych, do których statki przybijają poruszane własnymi pędnikami (opinie o programie).

Czynnikami wpływającymi na pogłębienie lub spłycenie akwenów są prądy i falowanie. Tu poruszymy niektóre tylko aspekty zagadnienia.
Szczególne niebezpieczeństwo podmycia nabrzeży lub pomostów istnieje tam, gdzie występuje trwały, silny prąd wody. Zachodzi to np. w portach rzeczno-morskich, w korytach rzek, nad których brzegami wznoszą się nabrzeża oczepowe lub płytowe. Baseny zamknięte narażone są raczej na zamulanie (segregator aktów prawnych).

Wrażliwe na rozmycie są zwłaszcza strome skarpy gruntowe. Na przykład prawie wszystkie nabrzeża nadodrzańskie na palach, ze ścianką szczelną z tyłu, w porcie szczecińskim uległy jeszcze przed wojną zagrożeniu, dlatego, że pozostawiona wzdłuż nich skarpa gruntowa, podpierająca ścianki szczelne, uległa zupełnemu rozmyciu i dno rzeki ułożyło się przy nabrzeżach poziomo.

Spowodowało to poważne zagrożenie nabrzeży przez zmniejszenie głębokości zagłębienia ścianek w gruncie. Znalazły się one w stanie równowagi chwiejnej, którą każde przypadkowe nieraz przeciążenie nabrzeża mogło zaburzyć i doprowadzić do awarii. Miało to zresztą tam nieraz miejsce (promocja 3 w 1).