Udział grup nabywców

Jak można przypuszczać, jest to wynikiem rozproszenia budownictwa mieszkaniowego w całym kraju i wzrastającej stale liczby miast i osiedli, w których realizuje się inwestycje mieszkaniowe w niewielkim zakresie. Ze względu na małą liczbę nowo wznoszonych budynków w wielu miejscowościach (1-2 budynki), a także z uwagi na istniejące możliwości zakupu cegły z miejscowych cegielni oraz brak zakładów prefabrykacji, technologia tradycyjna ma w dalszym ciągu największe uzasadnienie w budownictwie rozproszonym. W większych skupiskach inwestycji mieszkaniowych, jak ośrodki wojewódzkie, ośrodki przemysłowe i górnicze, większe uzasadnienie mają technologie uprzemysłowione (program uprawnienia budowlane na komputer).

Udział grup nabywców dokumentacji typowej w kolejnych latach podlegał znacznym zmianom. Na początku analizowanego okresu najwięcej zainteresowania dokumentacją typową wykazały zakłady pracy, z reguły nie przygotowane należycie do funkcji inwestorskich i chętnie korzystające z poważnej pomocy, jaką stanowiła dla nich typowa dokumentacja zabezpieczająca w znacznym stopniu możliwości uzyskania dobrej jakości dokumentacji i kosztorysów dla podejmowanych inwestycji mieszkaniowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Już jednak w 1962 r., a w jeszcze większym stopniu w 1963 r. na pierwszy plan wysuwają się DBOR-y, przede wszystkim w zakresie liczby realizowanych budynków na podstawie zakupionej dokumentacji. Było to wynikiem stopniowego przejmowania przez DBOR-y gestii inwestora zastępczego dla innych grup inwestorskich, przede wszystkim dla zakładów pracy i również w poważnym stopniu dla budownictwa spółdzielczego (uprawnienia budowlane).

Poważna część zakupionej dokumentacji typowej nie została wykorzystana do realizacji, przy czym w miarę narastania liczby projektów stojących do dyspozycji zwiększał się także udział projektów zakupionych lecz nie wykorzystanych (program egzamin ustny).

Zakres stosowania budynków typowych

Na podstawie wyników ankiet przeprowadzonych wśród nabywców projektów obiektów typowych można stwierdzić, że w 1961 r. 19% zakupionych projektów nie zostało wykorzystanych do realizacji, w 1962 r. projekty nie wykorzystane stanowiły 54%, a w 1963 r. 56% projektów zakupionych. Stosunek liczby projektów wykorzystanych do całkowitej liczby projektów typowych będących w dyspozycji był odpowiednio jeszcze mniejszy, ze względu na dużą liczbę projektów nie zakupionych (opinie o programie).

W oparciu o wykazy budynków mieszkalnych, których realizację rozpoczynano w kolejnych latach w dyrekcjach budowy osiedli robotniczych i w oddziałach Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego, można ustalić zakres stosowania budynków typowych i nietypowych w budownictwie wymienionych inwestorów, przeciętną powtarzalność jednego projektu, a także wielokrotność zastosowania najbardziej atrakcyjnych projektów typowych.

Ogólna liczba budynków objętych ankietą IBM wynosi rocznie 2000 do 2300. Szacunkowo można przyjąć, że kubatura tych budynków stanowi około 95% całości kubatury wielorodzinnych budynków mieszkalnych, realizowanych w uspołecznionym budownictwie mieszkaniowym (segregator aktów prawnych). Zakres stosowania projektów typowych powtarzalnych i indywidualnych według udziału procentowego liczby budynków realizowanych na podstawie tych projektów w ogólnej liczbie budynków.

Podkreślić należy zaobserwowane od kilku lat zjawisko stałego zmniejszania się udziału budynków realizowanych na podstawie projektów indywidualnych i zwiększania się udziału budynków realizowanych w oparciu o projekty typowe i powtarzalne. Stopień zainteresowania projektami typowymi przy realizacji inwestycji mieszkaniowych jest różny w poszczególnych województwach. Charakterystyczne jest, że te same województwa wykazują na ogół w kolejnych latach podobne tendencje do dużego, albo do małego zakresu stosowania dokumentacji typowej.

Do grupy województw o dużym zakresie stosowania projektów typowych należą przede wszystkim ośrodki o małej intensywności budownictwa, a do grupy o małym zakresie stosowania ośrodki o dużej intensywności. Każda z grup reprezentuje około 40% inwestycji mieszkaniowych (promocja 3 w 1). Pozostałe 20% budownictwa mieszkaniowego przypada na ośrodki, w których zastosowanie projektów typowych jest zbliżone do średniej krajowej.