Zużycie techniczne

W praktyce jednak już sama ocena początkowej sprawności technicznej nastręczać może trudności. Projektowanie budynku prowadzone jest przez specjalistów z różnych dziedzin, jest to więc zagadnienie interdyscyplinarne. Można więc analizować niezawodność konstrukcji budynku z punktu widzenia konstruktora, który oceniałby  jak dotychczas poszczególne stany graniczne konstrukcji, a więc ugięcia, rysy i nośność. Podobnie można następnie rozpatrywać np. różne elementy robót wykończeniowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Powstałaby jednak trudność, jak połączyć te rozważania w celu przeprowadzenia analizy kompleksowej. W praktyce istnieje już współdziałanie specjalistów kilku branż (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Ściany zewnętrzne projektowane są np. z uwzględnieniem zagadnień konstrukcyjnych, cieplno-wilgotnościowych, akustycznych, ochrony przeciwpożarowej i częściowo korozji. Istnieje więc tu interdyscyplinarna współpraca specjalistów, lecz jest ona w zasadzie na etapie oceny początkowej sprawności technicznej. Nie rozpatruje się natomiast dotychczas trwałości w powiązaniu z trwałością całego budynku i przystosowania przyjętych rozwiązań do napraw lub wymiany.

Przy kompleksowej analizie niezawodności budynku należy więc problem rozpatrywać z jednej strony interdyscyplinarnie, a z drugiej z uwzględnieniem zjawisk towarzyszących długotrwałej eksploatacji obiektu, tzn. trwałości wszystkich rozwiązań i ich przystosowania do okresowych przeglądów, konserwacji, napraw, a w razie potrzeby do wymiany elementów z uwagi na ich zużycie techniczne lub moralne (konieczność modernizacji) (uprawnienia budowlane).

Można więc zaproponować w tym celu podział budynku na części składowe, które najpierw odrębnie, a potem łącznie w całym budynku poddane byłyby analizie (program egzamin ustny).

Błędy etapu realizacji

Dla budownictwa mieszkaniowego wykonywanego metodami uprzemysłowionymi można zatem budynek podzielić np. na następujące części składowe, tzw. elementy scalone:

• ściany piwniczne (wraz z fundamentami),
• stropy (w tym podłogi z podłożami i tynki),
• ściany nośne wewnętrzne (wraz z tynkami lub tapetami),
• ściany zewnętrzne wraz z balkonami i loggiami (w tym złącza, elewacje, stolarka okienna i balkonowa),
• elementy komunikacji wewnętrznej pionowej (klatki schodowe, piony dźwigowe oraz sprzężone z nimi zwykle piony zsypowe i zespoły instalacji sanitarnych ogólnych) oraz poziomej (korytarze, galerie itp.),
• poddasza i stropodachy (w tym pokrycia),
• kabiny sanitarne, kanały wentylacyjne i spalinowe,
• przegrody wewnętrzne, nienośne,
• pomieszczenia techniczne (hydrofornie, węzły cieplne, stacje trafo, pralnie),
• instalacje elektryczne, radio, TV, telefon,
• instalacje wod.-kan. (c.o., ciepłej wody itp.) (opinie o programie).

Po zaprojektowaniu budynku wg tradycyjnych, dotychczasowych zasad należy dodatkowo przeprowadzać analizę niezawodności, kolejno dla każdego z elementów scalonych uwzględniając wszystkie elementy, węzły i materiały wchodzące w skład danej grupy. Dla elementów lub materiałów o trwałości mniejszej od trwałości budynku należy przeanalizować i podać sposób napraw, remontów lub wymiany.

W czasie eksploatacji budynków, mogą ujawniać się wady i uszkodzenia spowodowane wcześniejszymi błędami, popełnionymi na etapie realizacji budynków, oraz mogą powstawać uszkodzenia i uwidaczniać się wady, wynikające ze zużywania technicznego, normalnego lub nieoczekiwanego (segregator aktów prawnych). Dodatkową przyczyną mogą być niewłaściwe warunki eksploatacji, tj. całkowity brak lub niewłaściwie prowadzone przeglądy okresowe i prace konserwacyjne lub niewłaściwe warunki użytkowania pomieszczeń.

Błędy etapu realizacji należy rozumieć w szeroko pojętym zakresie, obejmującym przyjęcie założeń techniczno-ekonomicznych (głównie konstrukcyjno-materiałowych) oraz opracowanie projektu techniczno-roboczego, produkcję materiałów, elementów lub detali, montaż stanu surowego i roboty wykończeniowe (promocja 3 w 1). Dość często przyjęte w projekcie rozwiązania konstrukcyjno-materiałowe i założenia dotyczące np. technologii produkcji elementów lub montażu konstrukcji (sposobu lub kolejności) nastręczają w praktyce trudności, które są powodem powstawania wad i usterek.