Udźwig wciągników

Udźwig wciągników o przekładni obiegowej wynosi od 0,1 do 20,0 T, przy wysokości podnoszenia do 10 m; we wciągnikach o udźwigu powyżej. 3,0 T stosuje się zawieszenie podnoszonego ciężaru na kilku gałęziach (niemożliwe do zastosowania przy łańcuchach płaskich) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wciągniki łańcuchowe o napędzie ręcznym podwiesza się za pomocą haka do konstrukcji dźwigających, natomiast w przypadkach, gdy wciągnik ma obsługiwać pewien określony odcinek robót, wówczas zamiast na haku wciągnik zawiesza się na jednym lub dwóch czterokołowych wózkach poruszających się na dolnych półkach belki dwuteowej, podwieszonej z kolei do stropu lub opartej na specjalnej konstrukcji nośnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wciągniki elektryczne. W przypadkach gdy konieczne jest podnoszenie ciężarów na większe wysokości (ponad 10,0 m) oraz gdy zachodzi potrzeba przemieszczania ciężarów także i w kierunku poziomym (co występuje najczęściej w wytwórniach pomocniczych na budowach oraz na składach) - stosowanie wciągników łańcuchowych (z napędem ręcznym) staje się niewystarczające i należy zastosować napęd elektryczny i to przede wszystkim dla mechanizmu podnoszenia (uprawnienia budowlane).

Wciągniki elektryczne mogą, podobnie jak i wciągniki z napędem ręcznym, być: stałe i ruchome (program egzamin ustny).

Wciągniki elektryczne ruchome zaopatrzone są w wózki, których liczba zależna jest od wymiarów samego wciągnika, co z kolei zależne jest od udźwigu wciągnika oraz od sposobu jego konstrukcji, a w szczególności od tego czy silnik umieszczony jest wewnątrz bębna linowego, co w konsekwencji powoduje skrócenie długości wciągnika (Polska), czy też silnik umieszczony jest na zewnątrz bębna w celu ułatwienia kontroli silnika i jego naprawy (USA). Wciągniki elektryczne mogą mieć napęd mechanizmu jazdy: ręczny lub elektryczny (opinie o programie).

Wciągnik elektryczny ruchomy

Wciągnik elektryczny ruchomy z elektrycznym mechanizmem jazdy, pokazany na rys. 3-65, sterowany jest z terenu lub z podłogi za pomocą przycisków włączania i wyłączania, umieszczonych na zwisających końcach kabli. Klasyfikacja, konstrukcja, zakres stosowania. Wciągarki stanowią najpopularniejszy sprzęt na placach budowy, bez względu na wielkość i charakter obiektów na tych placach wznoszonych. Wciągarki jako mechanizmy samodzielne stanowią jedno z prostych urządzeń dźwigowych na placach budowy, nierzadko używanych także do poziomego przemieszczania przedmiotów lub przemieszczania po równi pochyłej (segregator aktów prawnych).

W ogólności jednak, jako maszyny samodzielne, wciągarki na placach budowy używane są w mniejszym stopniu dla celów ściśle transportowych, a raczej dla celów montażowych i to niemal z reguły z zastosowaniem wielokrążków o różnych układach. Najczęściej jednak wciągarki stanowią część składową bardziej złożonych urządzeń i maszyn transportu pionowego i pionowo. Wciągnik elektryczny stero-poziomego oraz innych maszyn budowlanych przyciskami (żurawi, wyciągów szybowych i masztowych, koparek, spycharek itp.).

W zależności od rodzaju napędu rozróżnia się wciągarki z napędem ręcznym, elektrycznym i spalinowym. Na placach budowy stosuje się głównie wciągarki z napędem ręcznym i elektrycznym.

W zależności od liczby bębnów linowych rozróżnia się wciągarki jedno-, dwu- i trzybębnowe.

Ze względu na udźwig rozróżnia się wciągarki małe (do 2 T), średnie (do 4 T) i duże (do 10 T i więcej). Udźwig wciągarek zależnie od typu i wielkości wynosi: dla wciągarek przyściennych - 0,25; 0,5; 1; 2 T, dla wciągarek kozłowych — 0,25; 0,5; 1; 2; 3; 5; 7,5; 10 T, dla wciągarek elektrycznych - 0,25; 0,5; 1; 1,5; 3; 5; 7,5; 10 T. Ze względu na sposób przekazywania strumienia mocy z silnika na bęben linowy rozróżnia się wciągarki z przekładnią pasowo-cierną, pasowo-zębatą i zębatą bezpośrednią z wału na bęben wciągarki (promocja 3 w 1).

Wciągarki z napędem ręcznym (0,5Ą-7,5 T) dzielą się na wciągarki kozłowe (montażowe) i wciągarki przyścienne z przekładnią zębatą lub ślimakową.