Ujednolicenie form

Zagadnienie budownictwa wiejskiego łączy się zwykle nierozerwalnie z pojęciem regionu. Odrębności regionalne powstały na skutek takich czynników jak: warunki klimatyczne, możliwości materiałowe i tradycje wykonawstwa (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z wymienionych elementów przetrwał do dzisiaj właściwie tylko jeden: klimat. Materiały budowlane są wspólne dla całego niemal kraju, a miejscowa sztuka budowlana zatraciła swoje odrębności, zaś z chwilą eliminacji drewna z budownictwa wiejskiego schodzi ze sceny największy kontynuator regionu - mistrz ciesielski. Łączność i transport wyrównują odrębności, dając w zasadzie nowy wspólny typ domu wiejskiego (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Dlatego dzisiaj budynki realizowane w powiatach żywieckim i olkuskim mają podobny układ funkcjonalny, podobną architekturę, stolarkę itd.

Ujednolicenie form nie oszczędziło również dachu, ponieważ ludzie przenoszą z sobą przywiązanie do różnych form z terenów dawnego zamieszkania na nowe, zupełnie obce tereny (uprawnienia budowlane).

Mimo to budynek mieszkalny na wsi wykazuje pewne zróżnicowanie, które jest jednak dzisiaj wynikiem już nie tych warunków, które kształtowały odrębności regionalne, a warunków wynikających z socjalno-gospodarczych przeobrażeń wsi. I tak obserwuje się wyraźnie dwie tendencje:

1. Na terenach zaawansowanych w urbanizacji wsi. przede wszystkim na terenach podmiejskich oraz w gospodarstwach robotniczo-chłopskich na terenach przylegających do większych ośrodków przemysłowych, dominuje typ budynku dwutraktowego z sienią centralną, z tendencją do wykorzystania poddasza na cele mieszkalne, przy całkowitym podpiwniczeniu (program egzamin ustny).
2. Na terenach oddalonych od miast, w gospodarstwach ściśle rolnych, stosuje się mniej rozwiniętą formę, bardziej podobną do tradycyjnej chałupy, jaką jest dwutrakt z sienią przelotową, przy braku zainteresowania przestrzenią poddasza i przy częściowym podpiwniczeniu. Wyjątkiem są tu budynki realizowane na terenach wczasowych, gdzie ze zrozumiałych względów dąży się do uzyskania przestrzeni mieszkalnej na poddaszu (opinie o programie).

Obniżenie kosztów transportu

Reasumując powyższe uwagi trzeba stwierdzić, że na wsi obserwuje się samoistny, daleko posunięty proces typizacji budownictwa. Budynki mieszkalne można usystematyzować w kilka grup pokrewnych pod względem układu funkcjonalnego, wielkości i elementów architektonicznych. Obowiązkiem projektanta jest baczne śledzenie tych związków i sprowadzanie ich do wspólnych rozwiązań, które mogą dać odpowiedni zestaw projektów’ typowych (segregator aktów prawnych).

Zagadnieniem sprzężonym z typizacją jest postęp techniczny. Test to problem szczególnie skomplikowany i jednocześnie ważny w budownictwie wiejskim, ze względu na jego dynamiczny rozwój. Ogólnie panuje przekonanie, że budownictwo indywidualne jest bardzo ekonomiczne. Wydaje się jednak, że wprost przeciwnie: jest ono drogie szczególnie w stosunku do uzyskanych elektów. Obniżenie kosztów jest możliwe tylko przez unowocześnienie techniki budowy, obniżenie kosztów transportu i typizację.

Unowocześnienie techniki budowy to pierwszy element postępu. Obecny budynek wiejski jest niezwykle przeciążony. Np. międzytraktowe mury wykonuje się tak jak zewnętrzne o grubości 38 cm w cegle i 45-50 cm w żużlo-betonie, podczas gdy mur grubości 25 cm w zupełności wystarcza pod względem konstrukcyjnym. Ścianki działowe wykonywane w cegle mają grubość 25 cm, w żużlu 30 cm; nie znane są ścianki grubości 6 i 12 cm. Stropy wykonywane są przeważnie jako płyty żelbetowe, które są konstrukcją nieekonomiczną, statycznie wadliwą, dającą złą izolację cieplną i akustyczną. Stolarka zespolona jest zupełnie nie znana i niepopularna (promocja 3 w 1).

Obniżenie kosztów transportu możliwe jest przez wykorzystanie w najszerszym zakresie materiałów miejscowych. Obecnie na wsi stosuje się powszechnie żużel, sprowadzany nieraz z dużych odległości, a zupełnie brak zrozumienia dla tworzyw piaskowo-wapiennych, glinowych czy gipsowych mimo, że te materiały występują na terenie całego województwa lub w najbliższym nawet sąsiedztwie.