Układ pali

Układ pali dostosowuje się do położenia składowej pionowej. W drugim przypadku rozstawienie pali powinno być takie, aby możliwe było maksymalne wyzyskanie ich nośności. W konstrukcjach fundamentów nowoczesnych nabrzeży płytowych na palach występują najczęściej w płaszczyznach pionowych prostopadłych do jego krawędzi trzy kierunki pali: pionowy i dwa skośne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Układ ten jest najkorzystniejszy i pozwala na wyznaczenie sił w palach prostymi metodami przybliżonymi. Nieco rzadziej występują dwa kierunki: pionowy i skośny albo cztery kierunki. Układy o większej liczbie kierunków pali zdarzają się wyjątkowo.

Zadaniem pali skośnych jest, jak już wspomniano, przeniesienie poziomych składowych sił działających na fundament, który w omawianym przypadku stanowi płyta nabrzeża. W tym celu pale pochylone ku basenowi, które pracują jako wyciągane, łączy się w nabrzeżach o palach drewnianych niemal z reguły w kozły z najbliższymi skośnymi palami wciskanymi, pochylonymi ku lądowi, lub z najbliższymi palami pionowymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W układach o dwóch kierunkach pali rolę pali wyciąganych odgrywają pale pionowe, położone najdalej w głąb lądu. Siły w palach kozłowych (lub ukośnych), wywołane poziomym ich obciążeniem, są zwykle duże i tym większe, im położenie pali bardziej zbliża się do pionowego.

Ze względów statycznych należy dążyć w miarę możności do stosowania pali skośnych w dwóch kierunkach i to o jak największym pochyleniu. Pochylenie pali ograniczone jest względami wykonawstwa; przy palach drewnianych lub prefabrykowanych żelbetowych nie powinno przekraczać 2,5 : 1, a normalnie wynosi 3 :1 - 5 :1. Wybór pochylenia w dużej mierze zależy od sprzętu, jakim się dysponuje. Na ogół pochylenie 4 : 1 można uzyskać sprzętem ogólnie stosowanym. Za granicą produkowany jest od niedawna sprzęt pozwalający na wbijanie pali w pochyleniu 1:1.

Trzecim sposobem przeniesienia sił poziomych są zakotwienia. Znajdują one rozlegle zastosowanie w budownictwie morskim. Fundamenty na palach można podzielić na fundamenty położone względem powierzchni terenu (lub dna basenu) nisko oraz na fundamenty położone wysoko (uprawnienia budowlane).

Zwierciadło wody

W pierwszym przypadku, który ma zwykle zastosowanie przy robotach na lądzie, pale wbija się w dno wykopu fundamentowego tak, aby końce ich wystawały ponad dno (program egzamin ustny). Potem na końcach tych pali kładzie się fundament w taki sposób, aby podstawa fundamentu stykała się bezpośrednio z gruntem nie obciążając go jednak, gdyż obciążenie przenosi się na pale. W drugim przypadku, który jest częstszy przy pracach na wodzie, pale po wbiciu w grunt dna wystają ponad zwierciadło wody i fundament zakłada się ponad zwierciadłem na palach (opinie o programie).

Jest to rozwiązanie korzystniejsze w danym wypadku od rozwiązania poprzedniego, ponieważ odpada koszt wykonywania robót betonowych poniżej poziomu zwierciadła wody, co wymagałoby stosowania metod specjalnych. Fundamenty położone wysoko, tzw. „wysokie ruszty” albo ściślej „wysokie ustroje palowe”, są często spotykane w budownictwie wodnym. Opisywane poprzednio nabrzeża płytowe stanowią przykład ich konstrukcji.

Przy projektowaniu fundamentów na palach drewnianych należy pamiętać o podstawowej zasadzie, że pale takie nie mogą przebywać przez dłuższy czas w warunkach zmiennej wilgotności (np. w obszarze wahań poziomów wody), gdyż ulegają zniszczeniu wskutek zbutwienia lub zgnicia (segregator aktów prawnych). Pale drewniane zatem albo muszą się znajdować w gruncie zupełnie i zawsze suchym, co w naszych warunkach jest praktycznie nieosiągalne, albo też powinny być zawsze pogrążone poniżej tzw. granicy gnicia, którą określa najczęściej najniższy poziom wody gruntowej lub średni - wody powierzchniowej. Fundamenty na palach żelbetowych lub betonowych ograniczeniom takim nie podlegają.

Pale drewniane ściskane muszą wchodzić w fundament przynajmniej na głębokość 30 do 50 cm (niekiedy płycej, jeśli zachodzi obawa, że beton niedostatecznie zabezpiecza głowy pali przed wilgocią), wyciągane zaś głębiej, przy czym głowy ich muszą być odpowiednio obrobione dla przeniesienia sił wyciągających (promocja 3 w 1).