Umiejscowienia zbrojenia

Przy projektowaniu konstrukcji żelbetowych w środowisku agresywnym należy:
- przewidzieć ochronę umocowań płyt osłonowych do szkieletu szczelnym betonem lub zaprawą. Nieobetonowane spawane spoiny i złącza na stykach powinny być łatwo dostępne w celu przeglądu i wykonania robót odnawiających ochronne pokrycia (program uprawnienia budowlane na komputer),
- przewidzieć w projektach skuteczne sposoby trwałego umiejscowienia zbrojenia (podkładki z mas plastycznych, szczelna cementowa zaprawa i inne) w celu zapewnienia wymaganej grubości warstwy ochronnej dla zbrojenia. Zastosowanie metalowych podkładek montażowych, wychodzących na powierzchnię betonu jest niedozwolone,
- stosować jako warstwę ochronną na czołowych zamocowaniach sprężonego zbrojenia i ściągów konstrukcji żelbetowych warstwę szczelnej cementowo-piaskowej zaprawy grubości nie mniejszej jak 25 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W silnie agresywnych środowiskach przy zbrojeniu kablobetonów splotami lub linami nie można stosować stali wysokiej wytrzymałości o średnicy poniżej 2,5 mm, jak również stali zbrojeniowej utwardzonej na gorąco.
Niedopuszczalne jest stosowanie dodatku chlorku wapniowego w konstrukcjach sprężonych bez względu na warunki, w jakich konstrukcja będzie pracować, a w konstrukcjach żelbetowych wówczas, gdy obiekt będzie pracował w warunkach wilgotnych (wilgotność powyżej 60%) i gdy zachodzi niebezpieczeństwo powstania prądów błądzących (uprawnienia budowlane).

Zgodnie z Zarządzeniem nr 166 § 7 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 31.VIII.1964 r.: ,,do projektów budowlanych obiektów wymagających ochrony przed korozją należy dołączyć jako część składową projekt zabezpieczeń antykorozyjnych oraz instrukcję konserwacji tych obiektów w czasie eksploatacji”.
Zgodnie z § 5 wymienionego zarządzenia: „organy nadzoru budowlanego do spraw budownictwa powszechnego oraz zespoły orzekające w biurach projektów zobowiązane są do stwierdzenia prawidłowości przyjętych rozwiązań antykorozyjnych przy zatwierdzaniu projektów budowlanych” (program egzamin ustny).

Specjalista

Specjalista do spraw ochrony obiektów budowlanych przed korozją powołany zgodnie z Zarządzeniem nr 166 § 4 MB i PMB, powinien uczestniczyć we wszystkich fazach procesu projektowania, poczynając od założeń projektowych i projektu technologicznego, kończąc na rysunkach roboczych budowlanych i szczegółach izolacji i zabezpieczeń, konsultując projekt z projektantami i stwierdzając podpisem prawidłowość zastosowanych w projektach budowlanych rozwiązań antykorozyjnych (opinie o programie).
Zgodnie z obowiązującą instrukcją do obiektów znajdujących się w środowiskach agresywnych nie należy stosować prefabrykowanych płyt z pianobetonu, autoklawizowanych betonów komórkowych (BLB i PGS) i lekkich betonów ha kruszywie porowatym, np. z żużlobetonu z uwagi na łatwość.

Dla środowisk silnie agresywnych przy wilgotności względnej > 75% nie należy stosować konstrukcji sprężonych.
Nie zaleca się stosowania konstrukcji kablobetonowych w budowlach poddanych działaniu wysokich temperatur (np. nad piecami w hutach), w przypadku zastosowania jednak takiej konstrukcji konieczne jest zaprojektowanie odpowiedniej osłony.
Materiały do przygotowania żelbetowych konstrukcji, przeznaczonych do eksploatacji w agresywnych środowiskach, powinny odpowiadać normom. Oprócz tego należy uwzględnić specjalne wymagania, które przytacza się poniżej (segregator aktów prawnych).

Przy wyborze spoiw do betonów podlegających oddziaływaniu agresywnych wód, należy koniecznie brać pod uwagę rodzaj i stopień agresywności środowiska wodnego, a mianowicie:
- przy korozji I rodzaju, kiedy mrozoodporność nie jest głównym czynnikiem trwałości betonu, zaleca się stosowanie cementów żużlowych,
- przy korozji II rodzaju dopuszcza się stosowanie wszystkich rodzajów cementów portlandzkich,
- przy korozji III rodzaju, wywołanej obecnością siarczanów w środowisku wodnym, zaleca się stosowanie cementów siarczanoodpornych, a także cementów z umiarkowanym wydzielaniem ciepła,
- przy obecności w środowisku wodnym ługów żrących o stężeniu powyżej 1% zaleca się stosowanie specjalnych cementów portlandzkich bez hydraulicznych dodatków. W obecności alkaliów nie można stosować cementu glinowego (promocja 3 w 1).