Uniwersalna wielkość budynku

Autorka szuka współzależności między wielkością gospodarstwa a kubaturą budynku mieszkalnego. Porównując te dwie wielkości, tj. ilość posiadanej przez chłopa ziemi ornej oraz kubaturę budynku, dochodzi do wniosku, że najbardziej uniwersalna wielkość budynku mieszkalnego wynosi 100-150 m³. Budynki o tej kubaturze występują najczęściej i to wśród gospodarstw małych 2-3 ha, jak też wśród gospodarstw znacznie większych 6-7 hektarowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dość szczegółowo omówiony został układ budynku mieszkalnego, jego warianty oraz występowanie poszczególnych typów na terenie woj. lubelskiego. Całość pracy jest bogato ilustrowana materiałami kartograficznymi i fotograficznymi. Praca stanowi poważny wkład w dzieło poznania i zróżnicowania zjawisk występujących i związanych z wiejskim budownictwem chłopskim na terenie woj. lubelskiego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Publikacja jest pracą dyplomowaną S. K. Aławierdjana, za którą autorowi przyznany został w 1915 roku tytuł kandydata nauk ekonomicznych w Moskiewskim Instytucie Handlowym. Praca ta przygotowana została do druku przez Instytut Ekonomiki Armeńskiej Akademii Nauk. Szeroki zakres opracowania danych statystycznych spowodowały konieczność przedstawienia informacji o tej książce w formie konspektu (uprawnienia budowlane).

Praca badawcza

Książka podzielona jest na trzynaście rozdziałów, omawiających następującą problematykę:

1. Wzrost ludności Moskwy w latach 1871-1912. (Średni roczny przyrost ludności kształtował się w granicach od 3 do 3,5°/o).
2. Wzrost cen za mieszkanie. Wpływ wzrostu cen gruntów i cen materiałów budowlanych oraz robocizny na wysokość cen za mieszkanie. Zależność cen za mieszkanie od rejonu miasta. (Przeciętnie ceny za mieszkanie wzrosły w latach 1882-1912 o 96%).
3. Przeludnienie mieszkań. Zmiana struktury mieszkań na korzyść mieszkań dużych, przy absolutnym spadku liczby małych mieszkań. (Średnie zaludnienie mieszkania wynosi 8,7 osoby, 45% wszystkich mieszkań zajmuje więcej niż 9 osób; w mieszkaniach 1-izbowych przypada 6,5 osoby na izbę, w dwuizbowych - 3,9 osoby na izbę) (program egzamin ustny).
4. Mieszkania-komórki. (W suterenach, poddaszach i komórkach mieszkała ^ł/s ludności Moskwy).
5. Prywatne domy noclegowe. (Dzielnica Chitrowrynok).
6. Miejskie domy noclegowe.
7. Warunki mieszkaniowe w domach przyzakładowych. (Zaludnienie wynosiło od 7 do 8 osób na pokój).
8. Wpływ złych warunków mieszkaniowych na zdrowie. Odsetek zachorowalności i przestępczości w Moskwie.
9. Ustawa o budownictwie i inspekcja mieszkaniowa. (Autor wiele uwagi poświęca omówieniu i krytyce przygotowywanej przez władze ustawy o zabudowie miasta i warunkach sanitarnych w domach mieszkalnych).
10. Filantropia w służbie rozwiązania problemu mieszkaniowego. Funkcja ,,Sołbdownikowskije domy”.
11. Stowarzyszenia budowlane. Moskiewskie zrzeszenie lokatorskie. Pierwowzór spółdzielczości mieszkaniowej dla średniozamożnych warstw społeczeństwa (opinie o programie).
12. Plan przyszłego budownictwa miejskiego w Moskwie. (Opracowane plany budownictwa miejskiego przede wszystkim miały zapewnić mieszkania dla robotników i pracowników różnych służb miejskich. Przewidywana rentowność eksploatacji tych domów. Władze miejskie wstrzymały realizację tych planów).
13. Przedmieścia i osiedla podmiejskie.

Autor przyjął „kubiczną” metodę obliczania zaludnienia mieszkań i pomieszczeń mieszkalnych, przedstawiając odchylenia od przeciętnej „normalnej normy powietrza” na 1 osobę (np. w domach przyzakładowych 60% mieszkańców zajmuje pomieszczenia, w których jest tylko 50% minimalnej „normalnej normy powietrza”) (segregator aktów prawnych).

Książka S. K. Aławierdjana, mając charakter oficjalnej legalnej pracy badawczej, musiała w ówczesnych warunkach ograniczyć się tylko do prezentowania stanu faktycznego, bez formułowania wyraźnych wniosków co do możliwości rozwiązania problemu mieszkaniowego ówczesnej Moskwy. Niemniej sama wymowa liczb, poparta obserwacjami autora wziętymi „z życia”, przedstawia ponury obraz nienormalnych warunków mieszkaniowych większej części ludności przedrewolucyjnej Moskwy (promocja 3 w 1).