Uprawa soi

Grunty orne stanowią 12,4% ogólnej pow. lądowej Ameryki Północnej, łąki i pastwiska natomiast 16,9%. Najwyższym udziałem gruntów ornych odznaczają się kraje wyspiarskie basenu Morza Karaibskiego: Barbados (77%), Saint Vincent i Grenadyny (.38%), Dominikana (23%), Kuba (2.3%), Saint Kitts i Nevis (22%), a ponadto Salwador (27%). Do grupy państw o najwyższym odsetku użytków zielonych należą natomiast: Kostaryka (45%), Dominikana (43%), Nikaragua (43%), Portoryko (41%) i Meksyk (39%)  (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ważnym działem rolnictwa większości państw Ameryki Północnej jest hodowla obejmująca prawie wszystkie gatunki zwierząt użytkowych. Cł. rolę odgrywa chów bydła, tr/ody chlewnej i koni - czołówkę państw o największym pogłowiu tych zwierząt tworzą Stany Zjednoczone i Meksyk, a także Kanada w przypadku dwóch pierwszych grup. W hodowli bydła silnie rozwinięty jest zarówno kierunek mięsny (gł. na rozległych ranczach zlokalizowanych w zach. części Stanów Zjednoczonych i Kanady oraz w dużych gospodarstwach na półsuchy płaskowyżach Meksyku), jak i mleczny (w wyspecjalizowanych farmach położonych w sąsiedztwie uprzemysłowionych obszarów wybrzeży Oceanu Atlantyckiego i Oceanu Spokojnego oraz w regionie Wielkich Jezior) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Chów trzody chlewnej w Stanach Zjednoczonych skupia się w strefie upraw soi i kukurydzy, w Meksyku natomiast brak regionów jego wyraźnej koncentracji. Rozproszeniem odznacza się też hodowla koni, w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie wykorzystywanych prawie wyłącznie do celów sportowych i rekreacyjnych, w Meksyku zaś i w krajach Ameryki Środkowej stanowiących siłę pociągową w rolnictwie i transporcie. Od szeregu Lit intensywnie rozwijany jest chów drobiu, w którym wiodącą rolę odgrywają Stany Zjednoczone (uprawnienia budowlane).

Produkty roślinne

Znaczenie hodowli w gospodarce większości państw Ameryki Północnej jest coraz większe, o czym świadczy zapoczątkowany jeszcze w latach 50. dynamiczny wzrost pogłowia zwierząt użytkowych i związanej z tym produkcji mięsa. Pod względem jego rodzaju występują duże różnice pomiędzy poszczególnymi krajami (program egzamin ustny). W Stanach Zjednoczonych - największym na świecie producencie tego artykułu (33,6 min t, tj. 15,6% produkcji globalnej) - dominuje mięso drobiowe (na początku lat pięćdziesiątych jego udział wynosił zaledwie 3%, obecnie - 41,1 % i nadal wzrasta). W Kanadzie na pierwszym miejscu znajduje się mięso wieprzowe, a w Meksyku i krajach Ameryki Środkowej wołowe lub drobiowe. Na kontynencie w ciągu roku produkuje się łącznie 90,5 min ton mleka (19,4% produkcji światowej), z czego w Stanach Zjednoczonych aż 70 min ton (pierwsze miejsce w świecie) (opinie o programie).

Ameryka Północna charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem spożycia żywności: 3389 kcal dziennie na I mieszkańca, ustępując pod tym względem nieznacznie tylko Europie (3425 kcal dziennie na I mieszkańca). Dobowa wartość kaloryczna spożywanej żywności w poszczególnych krajach jest jednak bardzo zróżnicowana. W kilku państwach jest ona wyższa od średniej dla całej kuli ziemskiej (2720 kcal na I mieszkańca dziennie), a w przypadku Stanów Zjednoczonych sięga aż 37.32 kcal na 1 mieszkańca dziennie; 3207 kcal na dobę spożywa przeciętnie mieszkaniec Barbadosu, .3146 kcal mieszkaniec Meksyku, a 3094 kcal - Kanadyjczyk. Równocześnie w wielu krajach notuje się znacznie niższe wartości tego wskaźnika, na Haiti zaś wynosi on zaledwie 1706 kcal na I mieszkańca dziennie, tj. o kilkaset kcal mniej od niezbędnego dobowego minimum energetycznego (segregator aktów prawnych).

W strukturze wyżywienia ludności przeważają produkty pochodzenia roślinnego (średnia dla kontynentu - 72,2%), których najwięcej spożywają z reguły obywatele państw cechujących się najniższą wartością kaloryczną dziennego wyżywienia. Na Haiti produkty roślinne tworzą 95% wartości kalorycznej diety dobowej, w Gwatemali - 92,8°/), w Nikaragui - 90,1 %, a w Salwadorze - 89,9%. Znaczny udział produktów pochodzenia zwierzęcego w wyżywieniu mieszkańców można natomiast zaobserwować w przypadku krajów o wysokim wskaźniku spożycia żywności. Dotyczy to zwł. Stanów Zjednoczonych (32,9% wartości kalorycznej diety dziennej), Kanady (31,6%) oraz Antigui i Barbudy (31,3%) (promocja 3 w 1).