Ustrój szkieletowy

Ustrój szkieletowy nadaje się do zastosowania wtedy, gdy rozpiętość łuku jest bardzo wielka. Przyjmując bowiem, zamiast pełnego sklepienia na całą szerokość mostu, w pewnych odstępach łuki o niezbyt znacznej szerokości, zmniejsza się wydatnie ciężar własny, mający, zwłaszcza przy wielkich rozpiętościach, bardzo znaczny wpływ na wielkość natężeń (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy ustalonym natężeniu dopuszczalnym betonu na ciśnienie ciężarze gatunkowym betonu wzmocnionego żelazem y i przyjętym stosunku strzałki do rozpiętości łuku / /, można się w przybliżeniu zorientować co do teoretycznej największej rozpiętości pod wpływem ciężaru własnego, wychodząc z wzoru przybliżonego na parcie poziome Z odpowiedniego połączenia tych związków, przyjąwszy we wzorze na H, dla uwzględnienia pomostu, stosownie zwiększoną powierzchnię przekroju A, otrzymujemy na teoretyczną rozpiętość łuku wzór przybliżony (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Oczywiście praktyczna granica największej rozpiętości leży znacznie niżej, gdyż, oprócz ciężaru własnego, uwzględniamy wpływ obciążenia, zmian ciepłoty, kurczenia się betonu, możliwości wykonania itd.

Według opinii Freyssineta możliwe jest, opierając się na danych, zaczerpniętych z najnowszych budowli zrealizowanych, na postępach w fabrykacji cementu, wytwarzania betonu i na udoskonalonej technice budowy łuków z betonu, - wykonywanie łuków o rozpiętości 1000 m (uprawnienia budowlane). Jako przykład typowy mostu łukowego o ustroju szkieletowym i znacznej rozpiętości przytoczymy wiadukt pod Langwies²) kolei elektrycznej Chur Arosa w Szwajcarii  (program egzamin ustny).

Oparcie fundamentów łuku

Zasadniczą częścią składową wiaduktu jest przęsło środkowe w postaci łuku, o rozpiętości teoretycznej / = 100 m i strzałce teoretycznej /=42m (opinie o programie). Z obu stron łuku usytuowano po cztery przęsła boczne jako belki ciągłe, o rozpiętościach po 16 m. Od strony miejscowości Langwies poza filarem grupowym, stanowiącym właściwe zakończenie wiaduktu, znajdują się cztery przęsła mniejsze, zastosowane w miejsce pierwotnie projektowanego nasypu. Podwójne filary na wezgłowiach łuku dają wyraźny podział budowli na trzy części: część łukową w środku i dwie skrajne partie belek ciągłych. Ustrój niosący przęsła głównego tworzą dwa żebra, o przekroju prostokątnym; wysokość przekroju w kluczu wynosi 2,10 m, w wezgłowiu 4,00 m, szerokość przekroju w kluczu 1,00 m, w wezgłowiu 1,50 m.

Oba żebra połączone są szesnastoma rozporami, dla lepszego usztywnienia w pobliżu klucza żebra wystają nad pomost, który dodatkowo usztywnia łuki. Szerokość mostu między poręczami wynosi 4,00 m, na chodniki przypada po 0,60 m. Pomost, podtrzymujący żwirówkę, stanowi płyta 20 cm gruba, spoczywająca na żebrach poprzecznych w odstępach 1,28 m w przęśle środkowym i 1,31 m w przęsłach skrajnych. Zebra poprzeczne opierają się na skrajnych belkach podłużnych, przenoszących, za pośrednictwem smukłych słupów pomostowych, obciążenie na łuki (segregator aktów prawnych). Zebra łuków wzmocnione są obustronnie po 5 <f> 30 mm na górze i na dole przekroju, a nadto po obu bokach

po 3 do 4 (Ji 24 mm. Oparcie fundamentów łuku i filarów przęseł bocznych uskuteczniono w stosownych wydrążeniach wytrzymałego gruntu skalistego (promocja 3 w 1). Szczególnie starannie skonstruowano rusztowanie przęsła głównego, które ze względu na możliwy wysoki stan wód na wiosnę, nie mogło zbytnio zacieśniać profilu przepływu. Oparto więc właściwe rusztowanie na trzech podporach żelbetowych. Środkową podporą był filar wieżowy; podpory skrajne wykształcono w postaci kozłów, połączonych, w celu utrzymania równowagi, kształtówkami z przyczółkami łuków. Szereg promieni z okrąglaków, opartych na wieży i kozłach, podtrzymywał kratownicę łukową, będącą właściwą podporą deskowania żeber.

Rusztowanie belek pomostu i przęseł bocznych stanowiły żelazne kratownice skrzynkowe, które, stopniowo podnoszone w górę, usztywniały zarazem podczas wykonywania stosunkowo smukłe słupy pomostu i filary przęseł bocznych.